οι ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ είναι χώρος δημοσιεύσης ποίησης,νέων δημιουργών,διαγωνισμών λόγου και τέχνης, παρουσίασης βιβλίων, θεάτρου, κινηματογράφου κ.α. Οι δικές σας δημιουργίες, γραφές, κριτικές, προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες!
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ
Δείγματα γραφής:
Παροδικές οι σχέσεις μας,
εφήμεροι οι δεσμοί μας.
Μετά από κείνους δεν αργεί
θα έρθη κι η σειρά σου.
Πιέζει ο χρόνος βιάσου
Το έργο απαράλλαχτο
μόνο που ανανεώνονται
τα μέλη του θιάσου!
(ποίημα από την ποιητική συλλογή " Μέσα από τα μάτια της ψυχής")
Δέσμιος των επιλογών σου,
παγιδευμένος στις συμβάσεις
και στα τείχη που ο ίδιος
ύψωσες, ασφυκτιάς.
Να αποδράσης, ούτε σκέψη
η Σκύλλα και η Χάρυβδις
παραμονεύουν εκεί έξω!
(ποίημα από την ποιητική συλλογή " Η ζωή μου ένα ταξίδι")
2 Νέες ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές (αυτοέκδοση) άπό τον ποιητή Χαράλαμπος Βασιλάκης . Η ποίηση του γραμμένη με πολυτονικό σύστημα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα με πλούσια νοήματα, ευαισθησία, προβληματισμό για τον άνθρωπο, το κοινωνικό γίγνεσθαι, την κοινωνική καταξίωση. Ο στίχος είναι ελεύθερος ωστόσο με εσωτερικό ρυθμό που σε συνεπαίρνει στη μαγεία των στίχων του. Η ποίηση του απαιτεί διπλή ανάγνωση μιας και κύριο χαρακτηριστικό είναι η πολυσημία της ποίησης του.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΡΑΝΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ
Παρουσιάστηκε την Πέμπτη 26 Μαϊου στο Σύλλογο Κρανιωτών Λάρισας (Καραθάνου 33) η συλλογική έκδοση "Κρανιώτικη πεζογραφία". Πρόκειται για μια συλλογική δουλειά 20 συγγραφέων της Κρανέας Ελασσόνος και περιλαμβάνει λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία ενώ παράλληλα διανθίζεται και με διηγήματα. Για το βιβλίο μίλησαν ο κ. Κώστας Σπανός (εκδότης του «Θεσσαλικού Ημερολογίου») και ο κ. Βασίλης Καραβίδας (δάσκαλος και συγγραφέας). Την εκδήλωση συντονίσε ο δημοσιογράφος Παύλος Λάλος. Στο τέλος παρουσιάστηκαν παραδοσιακά Κρανιώτικα τραγούδια από όμιλο μελών του Συλλόγου. Στο βιβλίο συμμετέχουν 20 άτομα με κείμενα τους για την περιοχή Κρανιάς-Λουτρού Ελασσόνας (μελέτες Ιστορίας – Λαογραφίας, διηγήματα, αφηγήματα) οι εξής: Ευάγγελος Ε. Λάλος, Λάμπρος Ν. Γκουνέλας, Δέσποινα Γκουντούρα, Ελένη Γκουντούρα, Ευαγγελία Γούπου – Ζέρβα, Χρίστος Ζαφείρης, Τριανταφυλλιά Θώμου, Βασίλης Κατσαρός, Παύλος Λάλος, Ευθύμιος Λιάπης, Φίλιππος Λυκοστράτης, Χρύσα Μαστοροδήμου, Γιώργος Ι. Μπαλής, Γιώργος Θ. Μπλάντας, Ελένη Μπλιούμη – Μπαρά, Χρήστος Πατούνας, Λάμπρος Ψύρρας, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαμαργαρίτης και στο παράρτημα με τον κώδικα της Μονής Παλαιοκαρυάς ο Δημ. Λουκόπουλος.
Τα κείμενα φωτίζουν πτυχές της ζωής των κατοίκων διαχρονικά εμπλουτίζοντας την τοπική αυτογνωσία. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στα 10 χρόνια από το θάνατο του δασκάλου και συγγραφέα Ελευθερίου Λάλου, του πρώτου που μελέτησε την τοπική Ιστορία – Λαογραφία.
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Βράβευση μαθητών από την ΠΕΛ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ |
13ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Π.Ε.Λ.
Στις 5 Ιουνίου η τελετή απονομής των
βραβείων στους διακριθέντες μαθητές
Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών ( Π.Ε.Λ.)
γνωστοποιεί ότι η τελετή απονομής των βραβείων στους διακριθέντες μαθητές στον 13ον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό της , ο οποίος αφιερώνεται στη μνήμη του μεγάλου παιδαγωγού , συγγραφέα και εκδότη ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ, θα λάβει χώραν την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011 στην αίθουσα Τρίτση του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων
( Ακαδημίας 50) και ώρα 10 π.μ.
Από την Π.Ε.Λ. θα ειδοποιηθούν τηλεφωνικά μόνον οι βραβευθέντες
μαθητές ή τα σχολεία τους, σύμφωνα με τον σχετικό όρο της προκήρυξης του διαγωνισμού.
Ο ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΕΙΔ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Νίκος Ταβουλάρης Εύα Χαλκιαδάκη
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Το ατύχημα και το πάρτι
Η επιλογή του δρόμου επιστροφής είχε γίνει. Από το βουνό… κι όχι απ’ την Αττική οδό κι ας ήταν πιο σύντομη η διαδρομή. Μια ευθεία στην πραγματικότητα, μια άσφαλτος στρωτή, φώτα παντού, αριστερά και δεξιά, λωρίδες διακριτές. Εμείς διαλέξαμε ωστόσο το μυστήριο του βουνού… του Πεντελικού όρους. Στροφές, σκοτάδι, ερημιά… πουθενά φως… Αυξημένη προσοχή, ίσως και λίγο άγχος, αγωνία και φόβος μη συγκρουστούμε με αυτοκίνητο του άλλου ρεύματος. Μα απ’ την άλλη μεριά, η μαγεία του αγνώστου, η πρόκληση του επικίνδυνου, η επιθυμία για θαυμασμό της θέας από ψηλά… μιας Αθήνας λαμπερής, μιας Αθήνας ‘’πιάτο’’, ατελείωτης, αχόρταγης, ανεξάντλητης, ερωτικής και ρομαντικής… Όταν θα είχαμε για τα καλά ανέβει στο βουνό, αυτή η θέα θα ήταν η αποζημίωσή μας. Το δώρο μας.
Είχαμε σκαρφαλώσει αρκετά ψηλά όταν από μακριά διακρίναμε φώτα… σαν φάρο περιπολικού… ή κάτι παρόμοιο που αναβόσβηνε ανησυχητικά… Μα δεν μπορούσαμε να είμαστε βέβαιοι για το τι επρόκειτο ακριβώς. Έπρεπε να πλησιάσουμε περισσότερο. Κι όσο προχωρούσαμε με μια ταχύτητα σταθερή, τόσο τρωγόμασταν απ’ την περιέργεια. Τι ήταν αυτό που φεγγοβολούσε μέσα στη νύχτα πάνω εκεί; Ίσως να ήταν έλεγχος, αστυνομικοί που έκαναν αλκοόλ τεστ, που ζητούσαν τυπικά άδεια κυκλοφορίας και δίπλωμα οδήγησης. Ίσως πάλι κάποιος έτρεχε υπερβολικά… Σαββατόβραδο, βλέπεις. Ίσως είχαν βγει τσάρκα για κλήσεις.
Φτάναμε… ήμασταν πολύ κοντά. Λίγες ακόμα στροφούλες κι η αλήθεια δε θα ταν πια αίνιγμα. Γυαλιά παντού! Μικρά μικρά κομμάτια γυαλιών… Θραύσματα! Ένα αυτοκίνητο στα δεξιά διαλυμένο! Το τιμόνι δεν ξεχώριζε! Είχε γίνει ένα με το ανύπαρκτο πλέον παρ μπριζ. Λες και το πόδι ενός πελώριου γίγαντα το χε πατήσει με φόρα και το χε λιώσει! Πιο δίπλα ένα ασθενοφόρο. Κι ένα κρεβάτι… μάλλον φορείο… Κουκουλωμένο. Ένα σεντόνι, ένα κάλυμμα σκέπαζε το νεκρό οδηγό… Άνθρωποι στη μέση να κοιτούν… Απόγνωση. Κι εμείς περαστικοί. Με μια πιο κομμένη ταχύτητα, αλλά πάντα περαστικοί. Οι ρόδες μας κοκκίνισαν με το αίμα που σχημάτιζε λίμνη. Σοκ. Ταχυκαρδία.
Ξεμακρύναμε. Αρχίσαμε τα σενάρια εκτίμησης. Τα πιθανά σενάρια των συνθηκών του ατυχήματος. Μέθη, επίδειξη με τσιτωμένο γκάζι, απροσεξία, βιασύνη, προσπέραση, έλλειψη μυαλού, ‘’κακιά ώρα’’, υπερτίμηση δυνατοτήτων οδήγησης σε ένα τέτοιο σημείο…
Πλησιάζαμε προς τη θέα. Προς την κορυφή. Μα δε θα στεκόμασταν. Η πορεία μας δεν ήταν και τόσο γοητευτική τελικά. Σκέψεις, τεταμένη προσοχή, τρόμος για ανάλογη τύχη. Πίσω μας ένα δυο αμάξια με άγριες διαθέσεις, μας προσπέρασαν χωρίς να έχουν διδαχτεί τίποτα απ’ το ατύχημα λίγα χιλιόμετρα πιο πίσω μας. ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΜΑΣ ΤΕΛΙΚΑ;;; Μπορεί…
Η λαμπυρίζουσα Αθήνα φεγγοβολούσε στ’ αριστερά μας… Εκεί βαθιά… Αστραφτερή… απαράλλαχτη… Τίποτα δε θα μπορούσε να τη σβήσει! Αυτή θα συνέχιζε με το ίδιο χρώμα, με την ίδια ένταση, τίποτα δε θα την πτοούσε, δε θα την έβγαζε απ’ το πρόγραμμά της. Τίποτα δε θα μπορούσε να την αναβάλει.
Με συγκρατημένη την έκφραση στο πρόσωπο, σοβαρή, θλιμμένη, σκεφτική, αποτροπιασμένη, κοντεύαμε για την Πεντέλη. Στο δρόμο μας συναντούσαμε όλο και πιο συχνά σπίτια, η κίνηση επίσης πύκνωνε, οι στροφές σταδιακά μειώνονταν, ο δρόμος γινόταν πιο επίπεδος και το αίσθημα ασφάλειας πιο ισχυρό. Στα δεξιά μας, μικρές και μεγάλες βίλλες όλο χλιδή, με μεγάλες μάντρες σα φρούρια, χωμένες μέσα στα πεύκα.
Κατεβαίναμε… μιλούσαμε περισσότερο μα όχι πολύ. Ακούγαμε δυνατή μουσική. Αυτή τη φορά δε βλέπαμε μα ακούγαμε. Έπαιζε Άννα Βίσση. ‘’Αγάπη είναι…’’ Εκκωφαντικά… Τρανταζόταν όλο το οδόστρωμα. Ήμασταν σχεδόν απέξω από την πηγή της σεισμικής μουσικής. Μια πολυτελέστατη μονοκατοικία, πανύψηλη και ορθάνοιχτη… Λες κι ήταν ευπρόσδεκτος οποιοσδήποτε. Στην εξώπορτα νεαρά κορίτσια, 15 με 16 ετών ντυμένα και χτενισμένα σαν εικοσιπεντάχρονες, με αποκαλυπτικά μίνι φορέματα, εξώπλατα παρότι Απρίλιος ακόμη, με ένα ποτό στο χέρι και το βλέμμα στο κενό, δεν ήξερες αν όντως διασκέδαζαν ή απλά έδιναν το παρών στον πλούσιο εορτάζοντα φίλο τους. Το πρόσωπό τους πάντως δε μαρτυρούσε την πρώτη περίπτωση.
Απομακρυνθήκαμε. Δεν ήξερα γιατί ένιωθα την ίδια κατάπληξη με την εικόνα του θανατηφόρου ατυχήματος. Τον ίδιο πόνο, την ίδια ενόχληση, το ίδιο τσίμπημα, την ίδια δύσπνοια. Δύο εικόνες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους μα ικανές να προκαλέσουν την ίδια αναστάτωση. Και στη μέση αυτών των εικόνων η παρατήρηση ότι όταν κάποιος από εμάς αφήνει την πνοή του, κάποιος άλλος τόσο κοντά μας, ταυτοχρόνως, χαλάει τον κόσμο με τα χρήματά του και τον ευρύ κύκλο γνωριμιών που αυτά του επιτρέπουν να έχει. Η συνύπαρξη και η σύγκρουση δύο καταστάσεων που γεννούσαν τα ίδια συναισθήματα. Ένας άνθρωπος που γι’ αυτόν η ζωή είχε τελειώσει τόσο απότομα και επώδυνα και κάποια δυστυχισμένα κορίτσια που έπλητταν μέσα στον πλούτο και την κατασκευασμένη χαρά.
Φτάσαμε σπίτι μετά από μισή ώρα. Ξάπλωσα. Έκλεινα τα μάτια κι οι δυο εικόνες με τάραζαν ισόβαρα. Προσπάθησα να κοιμηθώ ευχόμενη να μην ονειρευτώ τα ίδια γεγονότα ή ακόμα πιο τραγικές παραλλαγές τους.
Μαρίνα Αποστόλου
Η Μαρίνα Αποστόλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα και σπούδασε Γαλλική φιλολογία.
Η Μαρίνα Αποστόλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα και σπούδασε Γαλλική φιλολογία.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:
''θα περπατήσουμε μαζί''
"Νοτιάς"
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ -ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ
Δεύτερη παρουσίαση της νουβέλας της Ασημίνας Ξηρογιάννη με τίτλο «Το σώμα του έγινε σκιά», από τις εκδόσεις Ανατολικός.
Κυριακή 29 Μαΐου Ώρα 20:00
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου
Ηρακλείου Αττικής «Βίλα Στέλλα» Σοφίας & Γαλήνης (πλησίον Σταθμού ΗΣΑΠ Κεντρικός Μελίνας Μερκούρη)
> ΑΥΤΟΣ, ένας χορευτής, στο τέλος της καριέρας του, διαπιστώνει ότι δεν έχει νόημα η ζωή του χωρίς την δυνατότητα να ασκήσει την τέχνη του. ΑΥΤΗ , η γυναίκα του, προσπαθεί να τον πιέσει ότι αξίζει να ζήσει τη ζωή του ακόμα και μετά το τέλος μιας πετυχημένης καριέρας,... ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τον ξανακερδίσει, να την ξαναγαπήσει. Μια νουβέλα για την τέχνη, τις εξαρτήσεις, τον έρωτα. Βασισμένη σε αληθινή ιστορία.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
> Η Ασημίνα Ξηρογιάννη σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟΝ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ. Δεκαεπτά χρόνια σπουδές μπαλέτου και σύγχρονου χορού. Δυο χρόνια σπουδές πιάνου και θεωρίας στο Εθνικό Ωδείο. Σεμινάρια Θεάτρου με τους: Δ. Καταλειφό, Α. Μακράκη, D. Glass, Lilo Baouer (θεατρικό παιχνίδι), Θωμά Μοσχόπουλο (σκηνοθεσία). Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και
Λογοτεχνίας και Θεωρίας Θεάτρου. Έχει πάρει διακρίσεις σε δύο ποιητικούς διαγωνισμούς. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ της κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη. Η νουβέλα της ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ πήρε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (2009), στα πλαίσια λογοτεχνικού διαγωνισμού. 'Έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της διάφορα έργα, κάποια από τα οποία έχει διασκευάσει [π.χ. Πλούτος, Ειρήνη του Αριστοφάνη κ.ά], και κάποια άλλα έχει γράψει η ίδια [π.χ. Ο
> Χιονάνθρωπος που έγινε βοηθός Αϊ Βασίλη και Η Εξαφάνιση του Αϊ Βασίλη]. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο http://varelaki.blogspot.com/ «Σελίδες Τα έχνης και Πολιτισμού». Επικοινωνία: minaxirogianni@hotmail.com
Κυριακή 15 Μαΐου 2011
ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΦΑΜΕΝΟΥ
29α γενέθλια
η αγωνία
η πίκρα και η
προσμονή δεν
αλλάζουν χρώμα
κι εγώ
-ηλίθιος σοφός-
βαδίζω κι αυτό το βράδυ
σε πόλεις που με διώχνουν
προσπερνώντας εφημερίδες που
γράφουν για
διάσημους, βιασμούς και
νέα δάνεια
η ανάγκη για φως πριν τέσσερα χρόνια
λεγόταν
ακούγοντας βαλς στο σκοτάδι
καιγόσουν να βγάλεις τη λέξη από μέσα
σου
ονειρευόσουν τόσο όμορφα
στη κάμαρα σου
και να
οι λέξεις βγήκαν
όπως τις ήθελες εσύ
ελάχιστα άλλαξαν από τότε
-α σωστά-
σε γνώρισαν μερικοί παραπάνω
η αγωνία
η πίκρα και η
προσμονή δεν
αλλάζουν χρώμα
κολακευτικά
πικρόχολα
αδιάφορα
σχόλια
κι εσύ
μη με λες ποιητή
μονάχα σε ετοιμόρροπες γέφυρες
προσπάθησα να
βαδίσω
Νίκος Σφαμένος
Βιογραφικό του ποιητή και ποιήματά του
δείτε στις παλαιότερες αναρτήσεις της ίδιας ενότητας.
ΠΟΙΗΣΗ ΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Οι λέξεις που δεν με ταξίδεψαν
Οι λέξεις που περίσσευαν
Οι ποιητές που τους ταξίδευαν άλλοι -κι ας μην ήταν ποιητές-
Η στείρα επανάληψη εννοιών,τρόπων,συνδυασμών-για την ασφάλεια ρε γαμώτο-
Ποίηση τέλος
Οι μη ποιητές
Που άλλος Καβάφης δεν θα υπάρξει
Οσοι μανιοκαταθλιπτικοί έγραψαν ποιήματα
και οι κριτικοί που τους εξύμνησαν
Γίναμε όλοι ποιητές
Ποίηση τέλος ,λοιπόν
Η ευκολία να γράφουν όλοι ποιήματα;
Ακρως πληγωτικό
Αναζητώ αυτό που θα ναι Ποίηση
Μια συνάντηση με την Ποίηση
Αναζητώ
Ξανά.
****************
Μέρες ακίνητη πάνω σε ένα κρεβάτι να τον περιμένεις.Παγιδευμένη σε έναν άρρωστο έρωτα
πιο εθιστικό και απο το πιο σκληρό ναρκωτικό.
Εικοσι χρόνια ( χαμένα) (αυτή είναι η λέξη τελικά)
Εσύ να καις τη ζωή σου γενναιόδωρα.
(Γιατί;Ξέρεις ότι θα΄χεις κι άλλη;)
Aυτό ποτέ δεν το κατάλαβα ολόκληρο.
Πρέπει να νιώθεις πολύ μόνη,my love.
Σαφώς δυστυχισμένη.
Ως το τέλος.(Ποιό θα ΄ναι;)
****************
Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύθηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.
***
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Περάσαμε έρωτες πολλούς.
Ανταμώσαμε σατύρους αγκιστρωμένους
σε σώματα που΄ξεραν μόνο να ξεχνούν.
Ψυχές δεν γνώρισα πολλές να μου ανοιχθούν σε πλάτος και σε βάθος
Της δικής σου τις διαστάσεις δε λησμόνησα.
Περάσαμε έρωτες πολλούς-
Κρυφά και φανερά-
Μας στιγμάτησαν για να μας αφήσουν μετά
εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε,
Στην πρώτη νιότη.
Μαζί.
Μαζί βαδίζουμε σιωπηλά ακούγοντας τους κραδασμούςτου ανέμου της ζωής,
Τις ελευθερίες μας μοιράσαμε σωστά.Με οικονομία.
Και ο χρόνος μάς σεβάστηκε.
***
....αυπνία
Απ την ταράτσα βλέπω φώτα να τρεμοπαίζουν πέρα μακριά.
Κι ακούω θορυβους της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται.
Τα βράδια του καλοκαιριού έχει δροσιά.
Φορώ λευκό νυχτικό - σατέν.
Μαύρους κύκλους θα χω το πρωί και στα μάτια μου
γραμμένα ερωτηματικά.
Που την άλλη νύχτα δεν θ΄απαντήσω πάλι.
***
Η Προφητεία του ανέμου
( Στη Δέσποινα)
Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες.
Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.
***
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Λέξεις σε λευκή κόλλα...αυτό ειμ΄εγώ.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά,μόνο αυτό.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά,μόνο αυτό.
Σύντομο βιογραφικό της ποιήτριας
Σπουδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ .Διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας. Γράφει ποίηση-πεζογραφία -θέατρο! Εχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (ποίηση και νουβέλα).
ΕΡΓΑ ΤΗΣ:
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ από τις εκδόσεις Δωδώνη.
Η νουβέλα ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ [έπαινος από την Πανελλήνια Ενωση Λογοτεχνών]κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανατολικός.
Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
Παρουσίαση βιβλίων στο Art Cafe
Ο Γιώργος Νικολόπουλος (ποιητής, συγγραφέας παιδικών βιβλίων) και η
Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη την Τετάρτη 11 Μαϊου 20.00-22.00 στο Art
Gallery Cafe στη Βούλα (Ιπποκράτους 1 και Γαληνού) παρουσιάζουν τα βιβλία
τους:
(Γυάλινες Βάρκες, ποίηση 2010
Οι Τρεις Πριγκίπισσες, παιδικό
Χαμένες Ευκαιρίες, ποίηση 2011(Νικολόπουλος Γιώργος)
Νεκρές Θάλασσες ποίηση (Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη)
O πόλεμος
Ρήγας καρό. Ντάμα σπαθί. Άσσος κούπα. Φάντης μπαστούνι.
Έφτιαξες ένα στρατό από τραπουλόχαρτα και τον έστρεψες προς το μέρος μου.
«Έλα να πολεμήσουμε», είπες.
Κόντεψα να βάλω τα γέλια. «Να πολεμήσουμε;» σε ρώτησα. «Με τραπουλόχαρτα;»
«Δεν έχει σημασία το μέσο», απάντησες, «μόνο το μήνυμα». «Και ποιο είναι το μήνυμα;»
«Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πόλεμο. Γιατί ο πόλεμος γίνεται μέσα μας».
(Από την ποιητική συλλογή Χαμένες ευκαιρίες)
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ---- ΠΕΡΙΦ. Δ/ΝΣΗ Π/ΘΜΙΑΣ & Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Δ/ΝΣΗ ΠΡΩΤOBΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ | Θεσσαλονίκη, 3/5/2011Αριθμ. Πρωτ. 2501 | |||
ΠΡΟΣ:KOIN | | |||
| | | |||
Ταχ. Δ/νση: | Κατσιμίδη - Μήλου 33 | |||
Τηλέφωνο: | 2310 - 954100 | |||
ΦΑΞ: | 2310 - 954112 | |||
Ηλεκτρ. Ταχυδρ: | mail@dipe-a.thess.sch.gr | |||
Θέμα: «Πρόσκληση σε ημερίδα Ειδικής Αγωγής, στις 14 Μαΐου 2011»
Έχουμε την τιμή να σας προσκαλέσουμε σε επιμορφωτική ημερίδα για την Ειδική Αγωγή με θέμα:
«Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας
ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ»
που συνδιοργανώνουν η Δ/νση Π.Ε. Αν. Θεσσαλονίκης, ο Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής της 7ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας και η Ελληνική Εταιρία Μελέτης Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), το Σάββατο 14 Μαΐου 2011, ώρα 9:00πμ, στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Μουσείου Θεσσαλονίκης (Αγίου Δημητρίου & 3ης Σεπτεμβρίου)..
Την ημερίδα μπορούν να παρακολουθήσουν ελεύθερα εκπαιδευτικοί και γονείς, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Με τη λήξη των εργασιών στους εκπαιδευτικούς θα χορηγηθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.
Ο Διευθυντής Π.Ε.
Ανατολικής Θεσσαλονίκης
Καλογραίας Μιχαήλ
Ποίηση για τη γιορτή της μητέρας, Ιουλίας Κορμέτζα
Α, μητέρες…. μητέρες απανταχού της γης,
απόψε που η νύχτα με φοβερή βουή μουγκρίζει,
ξεδιπλώνει τα δίχτυα της και το κάθε τι
μες σε κατασκότεινες ειρκτές το φυλακίζει
κι ακούω τ’ ανέμου την λυσσασμένη οργή,
βλέπω τα δέντρα να λυγάνε στης πνοής του την ορμή
κι ατενίζοντας τη μουσκεμένη απ’ την καταιγίδα ουράνια κορυφή,
δεν ξέρω γιατί, αλλά εσάς συλλογιέμαι ολονυχτίς.
Όλες εσάς, που Υπερβατικές, σε φτώχεια και δυστυχίες φανήκατε.
Και για τα τέκνα που γεννοβολήσατε,
ως και τη πέτρα στύψατε στη διαδρομή
να μη τους λείψει τροφή.
Κι ώσπου να βγάλετε ζουμί
με φλόγα τα γαλουχήσατε ψυχής….
κόντρα στον άνεμο αντισταθήκατε,
τον ήλιο αψηφήσατε και τη βροχή,
Εσάς συλλογιέμαι που δεν τους στερήσατε
ούτε λεπτό απ’ τον χρόνο ζωής
καρδιάς φροντίδα κι αγάπη περισσή…
Α, μητέρες…. μητέρες στην απλωσιά της γης
που είτε σ’ απρόσωπες πολιτείες ζείτε
είτε σε κατσάβραχα και μικρά χωριά κατοικείτε,
απόψε δεν ξέρω γιατί, με βαθιά μελαγχολία ψυχής
μ’ απροσμέτρητη θλίψη, σε σας επικεντρώνομαι ολονυχτίς.
Όλες εσάς, που με χιονοσκέπαστα μαλλιά
και δίχως πλέον δυναμάρια,
σέρνεται τα βήματά σας ανάρια-ανάρια
κι ώσπου να ’λθει η ώρα της θανής
μόνες παραδέρνετε στης «φωλιάς» σας την ερημιά.
Βουβές κι αμίλητες, σκοντάφτοντας λαχανιασμένα,
στων χρόνων τα περασμένα, τα όμορφα κι ευλογημένα….
Κι όσο σας συλλογιέμαι, αχ, πόσο η ψυχή μου σπαρταρά
για όλα κείνα «τ’ αμίλητα» που κρύβεται στο νου σας βαθιά….
Μ’ απόψε, δεν ξέρω πώς, στα στόματά σας τα κλειστά
καταφέρνω κι εισχωρώ κι ακούω τα λόγια σας τα βουβά.
«-Πού τα κόπια μας, πού ζωής λίγη χαρά!
- Γεννήσαμε παιδιά όμορφα και γερά, μα πού ’ναι τα παιδιά…..
-Πού η αγάπη τους, φως στα στερνά μας και παρηγοριά…»
Κι ω, τ’ αμίλητά σας!... Ω, τ’ αμίλητά σας τα πολλά…
στο είναι μου διαπερνούν και με τρυπούν σπαθιά,
σε κομμάτια ξεσχίζοντας και την δική μου καρδιά…..
ω! μητέρες…. κακόμοιρες μητέρες… που βιώνετε ζωής ερημιά…..
--
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
ΠΟΙΗΣΗ VISLAWA SZYMPORSKA
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ
Τίποτα δεν δωρίζεται, όλα είναι δανεισμένα.
Είμαι πνιγμένη μέχρι τ' αυτιά μου στα χρέη.
θα πρέπει να πληρώσω για μένα την ίδια με τον εαυτό μου,
ν' αφήσω τη ζωή μου για τη ζωή μου.
Εδώ υπάρχει πως είναι αυτό τακτοποιημένο:
H καρδιά μπορεί ν' αποκτηθεί ξανά, επίσης και το συκώτι,
και κάθε χωριστό δάχτυλο χεριού και ποδιού.
Είναι πολύ αργά για να ξεσκίσουμε τα σύμφωνα,
τα χρέη μου θα εξοφληθούν,
και θα μαδηθώ,
ή ακριβέστερα θα γδαρθώ.
Κινούμε τον πλανήτη
μέσα σ' ένα συνωστισμό από άλλους χρεοφειλέτες.
Μερικοί είναι φορτωμένοι με το βάρος
της πλήρους εξόφλησης των πεταγμάτων τους.
Αλλά πρέπει, θέλοντας και μη
να λογοδοτήσουν για κάθε φύλλο.
Σε μας κάθε ιστός βρίσκεται στην πλευρά του χρέους.
Ούτε μια κεραία ούτε μια τρίχα υπάρχει για πάντα.
O κατάλογος της απογραφής εξαιρετικά λεπτομερής,
υποδηλώνει ότι θ' αφεθούμε όχι μόνο με άδεια χέρια
αλλά χωρίς χέρια, επίσης.
Δεν μπορώ να θυμηθώ
πού, πότε και γιατί
άφησα κάποιον ν' ανοίξει
αυτόν το λογαριασμό στ' όνομα μου.
Αποκαλούμε ψυχή τη διαμαρτυρία
ενάντια σ' αυτό.
Και είναι το μοναδικό είδος
που δεν περιέχεται στον πίνακα.
πίνακας ποιήματος: Γεράσιμος Γαλιατσάτος: https://www.facebook.com/galiatsatosgerasimos/
ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΙ
Είμαστε υπερβολικά τυχεροί
με το να μη γνωρίζουμε επακριβώς
το είδος του κόσμου στον οποίο ζούμε.
θα 'πρεπε κάποιος
να ζήσει ένα μακρύ, μακρύ χρονικό διάστημα,
αναμφίβολα περισσότερο μακρό
απ' τον ίδιο τον κόσμο.
Να φτάσει να γνωρίσει άλλους κόσμους,
έστω μόνο για σύγκριση.
Να υψωθεί πάνω απ' τη σάρκα
που ξέρει πραγματικά μόνο
πώς να βάζει εμπόδια
και να δημιουργεί προβλήματα.
Για χάρη της έρευνας
της μεγάλης απεικόνισης,
και των οριστικών συμπερασμάτων
θα 'πρεπε κάποιος να ξεπεράσει το χρόνο
μέσ' στον οποίο καθετί τρέχει και στροβιλίζεται.
Από εκείνη την προοπτική
θα μπορούσε κάποιος τόσο καλά να πει αντίο
στα συμβάντα και τις λεπτομέρειες.
O λογαριασμός των καθημερινών
θα φαινόταν αναπόφευκτα ότι είναι
μια παράλογη δραστηριότητα.
Γράμματα ριγμένα στο γραμματοκιβώτιο
καπρίτσιο μιας ανόητης νιότης.
H πινακίδα «Μην περπατάτε Πάνω Στη Χλόη»
ένα σύμπτωμα παραφροσύνης.
TO ΔΩΜΑΤΙΟ TOV AΥTOXEIPA
Είμαι βέβαιος πως θa νομίζετε ότι το δωμάτιο του αυτόχειρα ήταν άδειο.
Λάθος. Υπήρχαν εκεί τρία καθίσματα με σκληρό ερεισίνωτο.
Μια λυχνία, ικανή να διώχνει το σκοτάδι.
To γραφείο, επάνω στο γραφείο ένα πορτοφόλι, μερικές εφημερίδες.
Ο γαλήνιος Βούδας κι ο ανήσυχος Ιησούς.
Επτά τυχεροί ελέφαντες, ένα σημειωματάριο μέσα στο συρτάρι.
Νομίζετε ότι οι διευθύνσεις μας δεν ήταν μέσα σ' αυτό;
Νομίζετε ότι δεν υπήρχαν βιβλία, πίνακες, δίσκοι;
Λάθος. Μια παρηγορητική μικρή σάλπιγγα ισορροπούσε σε μαύρα χέρια.
To σαξίφραγο και το ευχάριστο μικρό του λουλούδι.
Χαρά το σπινθίριμα των θεών.
O Οδυσσέας απλωμένος επάνω στο ράφι σε ύπνο αναζωογονητή
ύστερα από τους κόπους του Πέμπτου Ασματος.
Οι ηθικολόγοι
με τα ονόματα τους, χρυσές συλλαβές,
χαραγμένα επάνω σε ράχες βιβλίων από φίνο επεξεργασμένο δέρμα.
Μετά απ' αυτούς, οι πολιτικοί στηριγμένοι στις πλάτες τους.
Καμιά έξοδος; Αλλά τι σχετικά με πόρτα;
Όχι έρευνες; To παράθυρο είχε άλλες προοπτικές.
Tα γυαλιά του
βρίσκονται πάνω στο πρεβάζι του παραθύρου.
Και μια μύγα βούιζε — δηλαδή ήταν ακόμα ζωντανή.
Νομίζετε ότι τουλάχιστον μπορεί να μας διαφωτίσει η επιστολή;
Κι αν σας πω ότι δεν υπήρχε επιστολή —
και είχε τόσους πολλούς φίλους,
αλλά όλοι μας βρεθήκαμε ακριβώς
μέσα στον άδειο φάκελο τον στερεωμένο σ' ένα φλιτζάνι.
Επιλεγμένα Ποιήματα Εκδόσεις Δωδώνη Αθήνα 2006