ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΜΟΥ (ΨΑΞΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ)

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού...

Το καλοκαίρι μεσουρανεί. Επιστρέφουμε στην άμμο της θάλασσας, στο χώμα της υπαίθρου, στο φρέσκο αέρα των παιδικών μας καλοκαιριών. Με τις αποσκευές μου γεμάτες από ποίηση από αυτή που μου χαρίσατε σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού. Σας ευχαριστώ πολύ όλους που μέσα από αυτό το χώρο μου δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσω τη σκέψη, την ποίησή σας και τις απόψεις σας. Προτρέπω όλους τους φίλους να γνωρίσουν ή να ξαναγνωρίσουν την ποίηση, να διαβάσουν νέους ποιητές γιατί μην ξεχνάμε η ποίηση κυλάει μέσα μας, από τα παιδικά μας χρόνια, από τα δημοτικά μας τραγούδια μέχρι τους μεγάλους και καταξιωμένους ποιητές μας. Η ποίηση είναι η αρχή μας και πάντα κρύβει στις λέξεις μικρά και μεγάλα νοήματα.  Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, εύχομαι σε όλους να γράφετε αλλά κυρίως να ζείτε με έμπνευση:

Από την ηλικία της γλαυκής θύμησης (Προσανατολισμοί):

Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη
στην ειρήνη του κόλπου των νερών έχει ο Θεός...

Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη Νέα ποιητική συλλογή


 Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μανδραγόρας η νέα ποιητική συλλογή της Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη. Περιέχει 58  σύντομα ποιήματα γραμμένα σε ελεύθερο στίχο. Κύριο σημείο αναφοράς της ποιήτριας η θάλασσα, η μυθοπλασία, η φαντασία, το όνειρο, το κατορθωτό και το ακατόρθωτο. Στοχαστική, και ενίοτε καυστική όπως στο ποίημα Μέδουσα η ποιήτρια καταφέρνει να μας μεταφέρει με λιτό αλλά εύστοχο τρόπο στο μαγικό κόσμο της θάλασσας -σκέψης.
 
Μέδουσα

Σταθήκαμε απέναντι της
ελπίζοντας με μια ματιά 
να μας πετρώσει
άλλο τρόπο δεν είχαμε
να μας θυμούνται.
 





O ουρανός  

Με ρωτάνε:

Γιατί κοιτάς όλη την ώρα το ταβάνι;
Είμαι ξαπλωμένος στην αμμουδιά
κάθε νύχτα με σκεπάζει
ο καθαρός, λαμπερός ουρανός
και μπροστά μου
μια ανοιχτή θάλασσα
όχι
η αμπαρωμένη, σιδερένια πόρτα του κελιού μου.


Η θάλασσα
Δεν είχαμε εμείς τη θάλασσα
για μάνα, για σύζυγο
μα για ερωμένη:
τίποτα και τα πάντα.





 ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ



To φεγγάρι φώτιζε αμείλικτα ιη στιγμή

εγώ απλωμένη σε μια βάρκα

σε μια λατρεμένη σιωπή

εσύ κρατούσες στα κουπιά

το αβέβαιο κοινό μας μέλλον

την επομένη
μας έλουσε

το κύμα της οργής.

Βιογραφικό
H Αρτεμις Βαζιργιαντζίκη  γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. 
Ποιήματα της, διήγηματα και παραμύθια έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά        
περιοδικά, ανθολογίες και    ιστοσελίδες. Έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με
διάφορα είδη τέχνης, όπως θέατρο, κινηματογράφο, ζωγραφική και κεραμεική.