ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ ΝΕΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

 Ο  Χάρης Μελιτάς καταξιωμένος και βραβευμένος ποιητής  κυκλοφόρησε από το 2008 έως σήμερα τις παραπάνω ποιητικές συλλογές όλες από τις εκδόσεις ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή είχε κυκοφορήσει το 1995 με τίτλο Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ.

Ο Χάρης Μελιτάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. και σήμερα είναι καθηγητής στην Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. Ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες. Ελεύθερος στίχος, άμεση, ρεαλιστική γραφή με έμφαση στα συναισθήματα, την εσωτερική αναζήτηση του σύγχρονου ανθρώπου αλλά παράλληλα δημιουργεί έντονες εικόνες γεγονός που κάνει την ποίηση του εξαιρετική. Στα χαϊκού του επίσης που είναι και επίκαιρα (δείγμα παραθέτω παρακάτω) διαφαίνεται το μεγάλο του ταλέντο . 

Eκτός Παρενθέσεως

To  μυαλό του τον έσπρωξε

ν" αποδράσει εγκαίρως

oδηγώντας τον λάθρα

εκτός παρενθέσεως.

θα μπορούσε βεβαίως

να λιμνάσει στη στάχτη

σημαδεύοντας χίμαιρες

η χαϊδεύοντας πλήκτρα

με ψευδώνυμα θέλγητρα

αντιδράσεις ενάντιες

στη γυμνή λογική του.

Επιπλέον οι τρόφιμοι

συνδυάζανε ήδη

το παράνομο ψάρεμα

με την κούφια λατρεία

ιοβόλων ειδώλων

σε ακτές που ο νους του

απαξίωνε άρδην.

To μυαλό του τον έσπρωξε

ν' αποδράσει εγκαίρως

 επινοώντας ένα νέο πρόσωπο

διατηρώντας μόνο τις ρυτίδες.

Πρόσωπα Και Πράγματα

Η  γυναίκα του αγαπούσε τα ζώα 

ο γιος του λάτρευε τους ανθρώπους 

όσο για κείνον, ισορροπούσε

δίνοντας αξία στα πράγματα.

To τρίγωνο ήταν μοιραίο να σπάσει.

H κυρία έφυγε με τη γάτα της

και το παιδί του με μια σημαία

μαύρη, προς άγνωστη κατεύθυνση.

Έκτοτε σκούπιζε καλά τα γυαλιά του

χάιδευε τ' άλμπουμ και τα βιβλία του ή έπαιζε μια παρτίδα σκάκι

με το ραγισμένο καθρέφτη του.

Τουλάχιστον τ' άψυχα αντικείμενα 

σκεφτόταν λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος

έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουν

σε συντροφεύουν μέχρι το τέλος.

Μονόδρομος

Εφυγες,

ένα βράδυ γυμνή

με μια χούφτα ηλιόσπορους

κι ένα κρύο απόρθητο βλέμμα.

O καθένας το δρόμο του, είπες

με τα χρόνια τα άλλοθι στέρεψαν

ο αέρας μας έγινε πέτρα.

Έμεινα

όλη νύχτα μισός

αλυχτώντας στην άβυσσο σαν στοιχειό από δίψα και σκόνη.

O καθένας στο δρόμο του, είπα.

To πρωί σαν σκιά σ' ακολούθησα

απ' των σπόρων σου το μονοπάτι.

(από την ποιητική συλλογή Εραστής Ειδώλων" 

Ζητούνται Υπάλληλοι

Ρακοσυλλέκτες 

πλήρους απασχόλησης.

Σίγουρο μέλλον.

 (Μαύρη σοκολάτα 50 χαϊκού με τίτλο)

Πλακωτό

Έχει κλειδώσει 

τις διπλές η εποχή. 

Μάνα κουράγιο.

 (Γλώσσα Λανθάνουσα 45 Χαϊκου με τίτλο)

Σχήμα Πρωθύστερο

Έλεγε πάντα

αύριο τα σπουδαία 

μα χάθηκε χτες.

 (πατέ στρουθοκαμήλου 41 χαϊκού με τίτλο)

Αρλεκίνοι

εκείνη σαράντα και ψάχνεται ακόμα 

με μια πεταλούδα καρδιά 

αυτός στα πενήντα εξέδρα και κόμμα 

κι αν τύχει και κάποια λαδιά

Αυτή όλη μέρα στους τοίχους μιλάει 

ξεχνάει το μάτι ανοιχτό 

ξημέρωμα εκείνος στην τράπεζα πάει

το βράδυ γυρνά στις οκτώ.

Εκείνος κι εκείνη

σαν δυο αρλεκίνοι 

σαν όλους εμάς δηλαδή 

πονάω — φοβάμαι 

πεινάω — κοιμάμαι 

σιγά, μας ακούει το παιδί.

Αυτή κολλημένη σε ξένοιαστα χρόνια 

χορεύει χαμένους ρυθμούς

εκείνος στο τραίνο Πατήσια-Ομόνοια 

προσθέτει δουλειές κι αριθμούς

Εκείνη μια φύση νεκρή ζωγραφίζει,

και μια μαργαρίτα ρωτά 

αυτός στο υπόγειο δυο ράφια στηρίζει 

νυστάζει συνήθως μετά.

Εκείνος κι εκείνη 

σαν δυο αρλεκίνοι

σαν όλους εμάς δηλαδή

πονάω — φοβάμαι 

πεινάω — κοιμάμαι 

σιγά, μας ακούει το παιδί.

(Η νύχτα στο πιάνο 1995)

πίνακες: Dali, Kandinsky