Όνειρα απλωμένα στα μάτια των άστρων.
φαμίλιες στα κάρα σιγοτραγουδούν,
στα δόντια τους ένα κομμάτι ψωμί,
ελπίδα και πίκρα μαζί.
Ζύμη ξυπόλητη, πληγωμένη, πορεύεται στον αγέρα,
ράμφη πουλιών μαντάρουν τη σπασμένη ρόδα του χρόνου.
Στην όχθη του ποταμού μπατάρισε το κάρο.
Εκεί που οι κλαίουσες λυγίζουν τα κλωνάρια τους
για να εισπνεύσουν τα πάθη και τα βογκητά των ανθρώπων.
Ποτάμι όπου ο βόρβορος κατρακυλά την ξετσιπωσιά εμπόρων
που από κλεμμένα όνειρα πλουτίσανε.
Παμόρης Θανάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.