2 Ποιήματα του Νίκου Σφαμένου

Νάτος
τον ζηλεύω
αμέτρητες δημοσιεύσεις
πολλές και καλές γνωριμίες
κοινωνική ζωή
καλοστεκούμενος και
ταξίδια αναψυχής κάθε τόσο
χαμογελά στα γυαλιστερά του
ρούχα
σκαρώνει την επόμενη του δουλειά
σκέφτεται το επόμενο
ταξίδι
την επόμενη
συνέντευξη
την επόμενη
γκόμενα
του σφίγγω το χέρι και του λέω
αυτό που περιμένει να ακούσει
«θα πάς μπροστά φίλε».

Εξω η πόλη ανέπνεε ακόμα.
Είχα δραπετεύσει απο κει μέσα.
Βούτηξα στο λιμάνι
πήρα μια αγκαλιά
λουλούδια
μια αρμαθιά
κλειδιά
ένα τόπι
και επιτέλους
χαμογέλασα



  μιλάει με τις ώρεςστο κινητό της
τηλέφωνο
φτιάχνει τα μαλλιά της
κάνει νεύμα στο σερβιτόρο
ο καφές κρύος
ισιώνει τοφόρεμα της
σε καίει με το βλέμμα της
τη ζηλεύω
τη λυπάμαι
τη μισώ
την αγαπώ
αμέριμνη
ανυποψίαστη
κοιτάζει το πολύχρωμο
φόρεμα της
τα σκουλαρίκια της στο
καθρεφτάκι
το παράθυρο
τη βροχή
ο αγαπημένος της έρχεται
του δίνει ένα φιλί
ψυχρά
του πιάνει το χέρι και φεύγουν
ενώ εγώ
κοιτάζω
το ποτήρι του καφέ μου
να
αδειάζει