Ποίηση Άννα Ιωαννίδου

ΑΠΟΥΣΙΑ

Βαριά καταχνιά,

άγριος χειμώνας στην

καρδιά. Έφυγες.

ΚΟΡΜΙ ΣΕ ΛΗΘΑΡΓΟ

Μια αναπνοή

σε χειμέρια νάρκη.

Γιατί δεν ξυπνάς;

Η ΑΛΛΗ ΑΝΟΙΞΗ

Πικρή η γεύση

της Άνοιξης.

Τα πουλιά,

μικροί δραπέτες!

 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΜΑΤΙΑ

 Ξερά λουλούδια

βούτηξαν στο ρυάκι.

Σαν φθινόπωρο.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Φύση νεκρή στον

ίσκιο. Ξεθώριασε ο

ήλιος. Έσβησε.

ΣΤΑΓΟΝΕΣ  ΘΛΙΨΗΣ

Καταιγίδα στα

μάτια ,έρημοι δρόμοι .

Θολό το βλέμμα.

ΑΝΑΜΟΝΗ

 Πόλη θαμμένη

στη μοναξιά  ξενυχτά

και περιμένει...

ΚΡΑΥΓΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Χείλη σφιγμένα.

Ανθρώπινες σκιές σε

απομόνωση!

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ  ΤΟΥ  ΝΟΥ

Ενδοσκόπηση.

Άνοιξαν παράξενοι

δρόμοι. Δύσβατοι.

ΤΡΙΣΤΙΧΟ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

Ζωή σε χαρτί

τσαλακωμένο. Κενά

περιθώρια.

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Προκαταλήψεις

θέλουν να φυλακίσουν

κάθε ελπίδα.

ΜΕΡΕΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ

Λέξεις οργής στα

 χείλη. Πανικός παντού.

Διαμαρτυρία!

ΆΝΥΔΡΟ ΠΡΩΙΝΟ

Πρωί Κυριακής.

Τα όνειρα στέγνωσαν.

Χωρίς το φιλί.

ΑΝΑΜΝΗΣΗ

 Σκληρή η μνήμη.

Έρχεται απρόσκλητη.

Ανελέητη.

ΑΝΑΠΟΛΩΝΤΑΣ

 Πνοή ανέμου.

Ταξίδι της σκέψης σε

γνωστές αγκαλιές.

 ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

 Ξεγυμνώθηκε

 η ψυχή. Παράδοση

στο πρωτόγνωρο.

 ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Σημάδια πολλά.

Ανεξίτηλα ίχνη

στα θέλω του νου.

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Άνθη στη σιωπή.

Κοντσέρτα έρωτα.

Κολάζ εικόνων.

ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΤΑΣΗΣ

Φεγγαρόφωτο.

Χορεύουν οι αισθήσεις.

Άγγιγμα πάθους.

ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

Μετέωρα τα

βήματα. Διαδρομή

χωρίς πυξίδα.

ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Η ομορφιά της

πρόκλησης αντίδοτο

στην συνήθεια.

ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
Η κλεψύδρα γύρισε ανάποδα.
Ο χρόνος τώρα κυλά αντίστροφα
κι εγώ βουλιάζω σε μία ελεύθερη πτώση,
δίχως προστατευτικό δίχτυ.
Οι Ερινύες φωνάζουν  τ' όνομά μου,
ενώ ψελλίζω ασυνάρτητα ξόρκια.
Έτσι ακατανόητα ,
σαν σε παραλήρημα.
Η ζωή μία ταινία μικρού μήκους.
Το παρελθόν ανάγλυφο
περνά  αστραπιαία  στην οθόνη.
Ναι , καταδίκασα τις προσδοκίες μου σ' αναγκαστική προσγείωση.
Κι έπειτα έριξα την Αγάπη στον κάδο ανακύκλωσης,
ακροβατώντας πάνω σε έρωτες επιδερμικούς.
Άγρυπνες νύχτες στη δίνη της μοναξιάς,
στην παγίδα της ασφάλειας.
Κι όσο ο χρόνος λιγοστεύει,
οι λεπτοδείκτες μετρούν στωικά τους χτύπους της καρδιάς.
Θέλω πια ν' απαγκιστρωθώ από τα νήματα του χθες,
και να περάσω στην αντίπερα όχθη,
λυτρωμένος απ' τον αδύναμο εαυτό μου.

ΧΑΪΚΟΥ  <<ΑΔΟΥΛΩΤΕΣ ΨΥΧΕΣ>>
Η αντίσταση,
αγώνας δίχως τέλος.
Τίμημα ζωής.
Οι αγωνιστές
προτάσσουν τα κορμιά τους.
Δεν γονατίζουν.
Η νεολαία,
η δύναμη του λαού.
Θα θυσιαστεί.
Αθώες ψυχές
πέταξαν στον ουρανό.
Με τους αγγέλους.
Ποιο ανθρώπινο
χέρι θα σκουπίσει τα
καυτά δάκρυα;

ΑΠΟ ΤΟ ΓΚΡΙ ΣΤΟ ΦΩΣ: ΜΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Το βραδινό φως της ασημένιας θάλασσας
γλιστρά δραματικά στις σκέψεις σου
και σημαδεύει τα βότσαλα της πλήξης.
Γκρίζες, έρημες οι χειμωνιάτικες νύχτες
κι οι γυμνές σκιές μιλούν
σαν σκοτεινά μοτίβα στην άμμο.
Ματώνουν τ΄αστέρια στο βαθύ μπλε του ορίζοντα.
Πληγώνεται η ψυχή σου
σε μία ψευδαίσθηση βεβαιότητας,
χάνεται, λυγίζει στην κραυγή του πόνου,
χωρίς το άγγιγμα της αγάπης,
την δύναμη της ζωής, την αύρα του παραδείσου της Εδέμ.
Φοβισμένα, άγρια όνειρα στην αντανάκλαση του φεγγαριού.
Ανώνυμες οι στιγμές της μέρας.
Μία παγίδα στον χρόνο που τρέχει.
Κι η μοναξιά σιωπηλή, ανέκφραστη
μόνιμος σύντροφός σου στις διαδρομές του νου.
Σε ταξιδεύει στο βυθό,
στο έντονο άρωμα της θάλασσας, στο άπειρο του σύμπαντος.
Συννεφιασμένος, οργισμένος ουρανός, τα υγρά σου μάτια,
μία καταιγίδα από δάκρυα στο μακρύ μονοπάτι.
Μα θέλεις να ανακαλύψεις τα μυστικά της Άνοιξης ...
Πυξίδα σου το ζεστό χαμόγελο του ήλιου,
το απρόσμενο τραγούδι των πουλιών,
η μαγική ανάλαφρη πνοή του αέρα.
Η ηλιαχτίδα σπάζει τον καθρέπτη του φόβου,
λούζει την γη της ύπαρξής σου.
Μία ευαίσθητη γλυκιά σκέψη,
σαν σταγόνα από μέλι στην ζυγαριά του χρόνου.
Και το ουράνιο τόξο άρχισε να γελά δειλά,
να στροβιλίζεται στo φτερούγισμα του Έρωτα.
Χορεύει η καρδιά.
Μεθυσμένες οι αισθήσεις,
κόκκινο ευωδιαστό ρούχο στο κορμί σου.
Γαλάζια λάμψη το βλέμμα σου,
μία κρυστάλλινη ουράνια μελωδία.
Ένα ταξίδι στην αναζήτηση της ευτυχίας,
μία πρόσκληση στην γιορτή της αγάπης.
Τώρα διαβρώθηκαν τα δεσμά της μοναξιάς.
Ουράνια γαλήνια δροσιά
στο λιμάνι της ψυχής σου, στον κύκλο της ζωής.
Φάρος του βράχου
έπλυνε με καθάριο φως τον παλμό της καρδιάς.
Η μουσική κι η φαντασία
ένα δικαίωμα στην ελπίδα.
Μήνυμα χαράς ,θεία δωρεά.
Φωτισμένο τέλος
ζωγραφίζει την έξοδο από την μοναχική διαδρομή.