Το παρακάτω ποίημα βραβεύτηκε στο διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε η Εταιρεία Λόγου και Τέχνης "Ιδεόπνοον".
Τι ήθελα απ’ τη ζωή κανείς δεν θα το
μάθει.
Μόνο η ψυχή μου ξέρει τι έχω πάθει.
Άραγε μ’ ακούει κανείς τώρα
ή μένω πάλι μοναχή όπως την κάθε ώρα;
Όμως η μοναξιά μου δεν είναι πραγματική,
γιατί είναι κι ο Καθρέφτης κάπου εκεί.
Αυτός είναι η μοναξιά μου
που κάνει αισθητή τη νεκρή καρδιά μου.
Σαν φανταστικό γυάλινο κλουβί μοιάζει ο
Καθρέφτης της ψυχής.
Άραγε μ’ ακούει κανείς;
Ποια μιλιά και ποια πνοή μου,
αυτό το ποίημα αποδεικνύει την ύπαρξή
μου.
Πορσελάνινη αυτή η άγνωστη μορφή
που κινείται ανάλαφρα στο γυάλινο κλουβί.
Πορσελάνινα και τα δάκρυα που πέφτουν απ’
τη θλίψη,
όταν η καρδιά μου έχει πια ραγίσει.
Μα πού να οδηγεί αυτή η θλίψη;
Κανείς δεν θα το ανακαλύψει.
Όπως και το τριαντάφυλλο που ετοιμάζεται
να μαραθεί,
έτσι νιώθει κι η ψυχή μου πως θα χαθεί.
Άραγε τα δάκρυα θα εξαφανιστούν
ή θα συνεχίσουν να τραγουδούν;
Υπάρχει όμως ένα κενό,
αόρατο, βαθιά μες στο μυαλό.
Πώς εξηγείται όλο αυτό;
Ποιο συναίσθημα να νιώσω τώρα εγώ;
Σαν τον χορό απ’ τις στάλες της βροχής
χτυπάνε κι οι παλμοί της ψυχής.
Άραγε μ’ ακούει κανείς;
ΕΛΕΝΗ ΜΙΧΑΛΗ
Η Ελένη Μιχάλη είναι 18 ετών. Παρακολουθεί τη Γ λυκείου, στο Λύκειο της Ελασσόνας.
Ασχολείται με τη ζωγραφική, το θέατρο,τη μουσική, το χορό, την ποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.