ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥΛΙΑΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

To ταξίδι

Άκουσα την πρόγνωση καιρού.

Βροχές στη Δυτική Ελλάδα,

άνεμοι π' αλαλάζουν,

θάλασσες τρισδιάστατες,

αντάρες κυλισμένες.

Δεν αναβάλλω το ταξίδι μου

κι αναβαλλόμενο το σέρνω τόσα χρόνια...

Κράτα, ήλιε μου, αχτίδα

μην τη ξετυλίγεις,

κράτα τη κι εκεί να φτάσω...

Και νά τα πρώτα σύννεφα,

νά τα μουντά τα σκούρα,

 νάτη κι η δαρτή βροχή τους!

Πώ, πώ και τί μαυρίλα!

Μεσημέρι κι είναι νύχτα κι οι δρόμοι

ξεχωρίζουν στης αστραπής μόνο τη λάμψη.

Μια φύση οργισμένη,

κορόμηλα σωστά κι οι στάλες

στα τζάμια του αυτοκινήτου.

Στα μάτια μου ομίχλη

κι ο νους μου φοβισμένος

ψάχνει τις μυθικές βαθιές χαράδρες...

Ένας καιρός κυρίαρχος,

που σβήσε σα δαυλί τον ήλιο

κι έσπειρε καταιγίδες.

Και δεν πηγαίνω στην Ιθάκη...

Προς την Ηγουμενίτσα πάω!

Κάτι σπιτάκια ήθελα να δω

εκεί στις ανηφόρες

μονάχα τούτο ήθελα

προτού στο νου μου τα γκρεμίσω