Στον αυτοκινητόδρομο route 66
τρέχαμε μ' ένα γρήγορο αμάξι για να γλιτώσουμε
από το τίποτα που αφήνουν πίσω οι φυγές.
Μια μουσική στο ράδιο μαχαίρωνε κατάστηθα το χρόνο.
Στο πίσω κάθισμα η αθανασία
κάπνιζε camel άφιλτρο,
ένα λαμπαδιασμένο δειλινό πέθαινε μες τα μαύρα της γυαλιά.
Μαύρα πουλιά αποκαΐδια
στιγμάτιζαντα άχυρα και τις χαρές.
Ζεστοί άνεμοι σκοτεινές ανάσες πόθου
παράσερναν στη Hollywood Boulevard
θρυμματισμένα όνειρα από σελουλόιντ.
Ο Τζόνι είχε ένα περίστροφο στην τσέπη
κι ένα σκοτάδι στο μυαλό
κι εγώ κάτι χαπάκια μαγικά
που έφτιαχναν ευτυχία απ' το τίποτα.
Φαντάσου αυταπάτες ν' αρμενίζουν σε ναυάγια στα αστέρια.
Φαντάσου μια πόρνη λήθη να χαϊδεύει μεθυσμένη τα μαλλιά μας.
Η Μαίρυλιν με φίλησε στα χείλη,
'' αντίο'' μου τραγούδησε
και μ' ένα κλείσιμο των βλεφάρων της
έσβησε της σκηνής τα φώτα.
Ο θάνατος ψέλλισε τ' όνομα της
κι αποκοιμήθηκε στην ερημιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.