Ιωαννίδου Άννα Ποίηση

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 Οι μάσκες έπεσαν.

Μας βάπτισαν κομπάρσους

σε κακοπληρωμένη παράσταση

κι έχουν και την απαίτηση

να γεμίσει το θέατρο.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

Δεν έχω οικολογικές ευαισθησίες!

Είμαι εθισμένος στη μόλυνση.

Έτσι με μάθανε.

Ν’ απολαμβάνω τον τοξικό αέρα,

να κολυμπάω στ’ απόβλητα.

 ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

 Συμβουλές εύκολες,

λόγια ελκυστικά,

που εγγυώνται αποτελέσματα άμεσα.

Τ’ ακολούθησες κατά γράμμα

κι έπεσες στην παγίδα.

 ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Θάλασσα, αέρας, φως …

Mία ρήτρα του τέλους

στα πανανθρώπινα αρχέγονα στοιχεία.

Αργοπεθαίνει η θάλασσα.

Το γαλάζιοσ’αποσύνθεση.

Θάλασσα τοξική ,

χρωματισμένα με δυσοσμία

τα ταξιδεμένα της νερά.

Μία υδάτινη χωματερή.

Ένας ομαδικός τάφος στον βυθό.

«Αυτοκτονία ψαριών»,ξεθωριασμένα φύκια.

Άδοξα χύθηκε το«αίμα» των κοραλλιών.

Στον αέρα μυρωδιά αλλοιωμένου πλαστικού.

Ακρωτηριασμένες γοργόνες ξεψυχούν στ’ αμπάρι

κι οι γλάροι έστησαν επιθανάτιο χορό

στο κατάρτι του σάπιου καραβιού.

Δηλητήριο καλύπτει τον βυθό.

Μαύρες κηλίδες νοθεύουν τα βότσαλα στην ακτή.

Και τα θαλασσοπούλια νεκρά

σαν ανεξίτηλα σημάδια εγκατάλειψης.

 

 

Τα όνειρα πνίγηκαν σ’απόβλητα από μαζούτ

κι η ελπίδα μια κακοποιημένη αυταπάτη.

Αργοπεθαίνει η θάλασσα.

Το γαλάζιο σ’αποσύνθεση.

Όλοι συνένοχοι στο έγκλημα.