Δεν θυμάμαι πόσο ήμουν...
Αφύλακτες διαβάσεις
Έχεις καντήλια για χέρια
Ακούγονται ανυπόφοροι στεναγμοί
Κυρίως πάνω στις γέφυρες.
Εκεί, που κανένα κορίτσια δεν κυρίεψε,
ακριβώς εκεί, που ψάχνεις τους συγγενείς σου.
Όταν πρωτοπήγαμε να κοιμηθούμε,
διηγηθήκαμε από ένα παραμύθι.
Για μια παραμόρφωση ενός λουλουδιού
-το δικό σου-
για ένα περπάτημα σίγουρο,
από μένα.
Αφύλακτες διαβάσεις
Το νοσοκομειακό έχει πάνω του,
ένα περίεργο σχήμα
Οι θείοι φορούν ριγωτές γραβάτες
‘Ολοι συμφωνούν:
‘’Καλύτερα, έτσι’’.
Πικρά στόματα
‘Αδεια κουτάκια
Η γλώσσα μνήμα,
σαν πεδίο μάχης.
Αφύλακτες διαβάσεις
Κοιμόμαστε μόνον με ηλιόφωτο,
σαν άρρωστοι ή σαν φαντάροι.
Κολλήσαμε βράδυ ολόκληρο,
στη λάσπη του πεδίου μάχης.
Μ΄έναν φόβο επανάληψης.
ΜΩΒ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
(στον άγνωστό μου Νίκο Λέκκα-στην αλήθεια του)
Εσυ που ξέρεις να κρύβεσαι,
έχουν μπεί άλογα στο στομάχι σου.
Γι αυτό είσαι αδύνατη.
Μυρίζεις λόγια που τα είπε κάποιος
Γι αυτό είσαι αδύνατη.
Μυρίζεις λόγια που τα είπε κάποιος
Συχνά λες:
''Ήταν άλλουνού, γι αυτό''
Γλείφεις τα δικό σου πόδι,
''Ήταν άλλουνού, γι αυτό''
Γλείφεις τα δικό σου πόδι,
Με τη μακριά σου γλώσσα και πάντα λες:
''Δεν είναι δικό μου, ηλίθιοι''
Ξέρεις τι χωρίζει τον κόσμο;
Εκείνη η γριά με τα σκοινιά για χέρια,
που μαρτυράει τα παραμύθια,
''Δεν είναι δικό μου, ηλίθιοι''
Ξέρεις τι χωρίζει τον κόσμο;
Εκείνη η γριά με τα σκοινιά για χέρια,
που μαρτυράει τα παραμύθια,
για την ολόκληρη.
Εσυ που σε νιώθεις πριν κοιμηθείς,
Εσυ που σε νιώθεις πριν κοιμηθείς,
που πασπατεύεις τον ακρωτηριασμό,
βάλε σ ένα σακούλι τα κομμάτια σου
Και δώστα.
Θα τα βρεί-θα δεις- κάποιος
βάλε σ ένα σακούλι τα κομμάτια σου
Και δώστα.
Θα τα βρεί-θα δεις- κάποιος
που μετράει μέρες.
Εγω πάλι, θα σε βρω εκεί που σε πρωτοείδα.
Ανάμεσα στις σκάλες εκείνου του άδειου ξενοδοχείου
Στη μέση ενός κενού
Να τρέχω μήπως και προλάβω
Με νερά τριγύρω
-καθαρά γαλάζια νερά-
’’καλό όνειρο’’,
λένε οι γέροι.
Εγω πάλι, θα σε βρω εκεί που σε πρωτοείδα.
Ανάμεσα στις σκάλες εκείνου του άδειου ξενοδοχείου
Στη μέση ενός κενού
Να τρέχω μήπως και προλάβω
Με νερά τριγύρω
-καθαρά γαλάζια νερά-
’’καλό όνειρο’’,
λένε οι γέροι.
ΑΦΑΙΡΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η απάτη συντελέστηκε
μέχρι το μεδούλι.
Το βραδυ δεν μ΄έπιανε ύπνος.
Ερχόταν αυτός
και ζητούσε άλλοθι.
Εγω συνέχεια απαντούσα :
‘’Αύριο, αυτά’’
Μετά το μπάνιο,
ερχόταν η ταχυπαλμία της απολύμανσης.
Φυσικότατη άφιξη.
Η καρδιά δεν συνηθίζει να ανήκει
σε καθαρό περιβάλλον.
‘’Δεν έχω ρυθμό κύριοι
Τον πούλησα για μια σταλιά,
αλήθειας’’
Χώρια ο έρωτας στον αιφνιδιασμό
Τον άναρχο αυτόν ιερέα.
Ιερουργεί κυρίως
σε κηδείες περιττών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.