Ποίηση Χαραλάμπους Βασίλης

ΜΗΔΕ ΑΠΟΡΟΥΝΤΕΣ

                                            Του Βασίλη Χαραλάμπους

___________

 

Ετούτος ο λαός συλλαβίζει ακόμη

στη χλαλοή των λεωφόρων

«φεύγε πολέμιον δανειστήν»

φεύγε εξ εσπερίας άφιλον δανειστήν.

Τόσες φορές το’πε τούτο ο Πλούταρχος

με κείνη τη σιγουριά για τ’ απογεννίδια.

Πόσο πικραίνουν

τα «εις αδοξίαν φαινόμενα»;

Πόσο παραπικαίνει

το «από μικρών κερδαίνειν»;

Κι ας το έχουν χιλιοειπεί

πως οι ετέροι φίλοι γίναν.

Ίσως να’ναι και τούτο

πως παραπανήσια το είπανε

κι οι  ίδιοι να το πιστέψουν.

Σίγουρό  είναι πως οι εταίροι ετούτοι

φίλοι ποσώς δεν λογιούνται.

Κι εμείς μηδέ απορούντες

μηδέ θαυμάζοντες

γιατί πολλάκις το’πε ο Πλούταρχος.

Μηδέ απορούντες

για την αναισχυντίαν ετούτη

από «μικρών κερδαίνειν»

μηδέ θαυμάζοντες

για τα «εις αδοξίαν φαινόμενα».

 

* Οι φράσεις στα εισαγωγικά είναι παρμένες από το αρχαίον κείμενον «Πλουτάρχου Ηθικά»

Από την ποιητική συλογή «Αρμίδι»

 

Στο γειτόνεμα ετούτο τ΄ ουρανού

                                                                         Του Βασίλη Χαραλάμπους

_____________

Ταξίδεμα στα ερημικά καταφύγια

στην Σκήτη του Αγίου Βασιλείου

αδημονώντας για κείνη την ορθρινή σιωπή

στο γειτόνεμα ετούτο τ΄ ουρανού.

Για σκιάδι

στο στρατί του μεγάλου δρυμού

δρύες

λεπτοκαρυές

σφενδάμνια κι αγριόλευκες.

Τα λιγοστά χορτάρια

στο μικρό τούτο μονοπάτι

π΄οδηγεί στο ξεμοναχιασμένο ασκηταριό

δεν ποδοπατήθηκαν ακόμη.

 

Από την ποιητική Συλλογή  « Αγιονορείτικο διαβατικό »