Ποίηση Πέτρου Α. Καφαντόγια

                

         ΠΡΟΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥ  ΧΑΡΩΝΟΣ  ΑΠΟΛΟΓΙΑ

 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟ ΤΗΣ 14^ης  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013μΧ

                                ΔΕΛΤΙΟ  ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

                       ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΗΣ  ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ                                    

                                  ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΑΝΑΝΔΡΩΝ

                                      

                                                           ή

                 ΠΕΡΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΙΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΡΘΜΕΙΟΥ 

                                                     ΕΝΑΝΤΙ                    

                                      ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΑΝΤΙΤΙΜΟΥ

Και βέβαια το γνώριζα….. ξεκάθαρα ο νόμος εξάλλου το ορίζει

πως όποιος  για τον ναύλο του δυο οβολούς δε φέρει

απ το ακάτιον με κλωτσιές να τον πετάω έξω

μα στην περίπτωση αυτή και γω ακόμα ο ίδιος

τον νόμο αυτό παράκουσα και του δωσα πασπόρτο

γιατί καιρό πολύ καιρό στου Άδη το βασίλειο είχα να μπάσω άντρα

που ούτε με παρακάλεσε να κάνω το κοροΐδο

μήτε ωσάν τσι υπόλοιπους στο ντόκο οδυρόταν

γιατί αχαρτζιλίκωτο ακόμα στο θάνατο η Άτροπος τον στέλνει……

Από καιρό πολύ καιρό μου είπε είχε μάθει

πώς μοναχός στα δύσκολα πως να τα φέρνει βόλτα

σαν μπρος σε όλους φώναξα το όνομα του πρώτο

εγώ αναλαμβάνοντας το ναύλο να πληρώσω

και τελευταίος στάθηκε να μπει

μονάχα αν θα περίσσευε και κείνου λίγος χώρος

μα δε μου πήγαινε καρδιά μεγάλο το ταξίδι

πώς να στριμώξω το λοιπόν  στη λήθη τόσα νιάτα

ζωή μοσχοβολούσε το νήμα που από τσιγγουνιά ψαλίδισε η Κλώθω

γιατί ήταν λέει πανάκριβο να μην το σπαταλάει

του συφερτού οι λογιστές την είχαν πονηρέψει

σε ονειροπόλους έφηβους σα μπαίνουνε λαθραία

στο τελευταίο τρόλεϊ  με προορισμό την Τροία…..

Πώς να στριμώξω στο άπειρο τα δεκαεννιά του χρόνια

και χίλια να χα ακάτια πάλι δεν θα χωρούσαν

του Ήλιου του Αυγουστιάτικου τα χρυσαφένια δάκρυα

που στάζαν απ τα μάτια του στου σκότους την παλίρροια

και την κρατούσαν μακριά  απ του πορθμείου το τέλμα

μα ακόμα κ αν στην άμπωτη κατάφερνα να λύσω  

ακόμα μπρος στα μάτια μου…. σαν τρελή χτυπούσε

 απ του έρωτα τα πρωτόβελα η έφηβη καρδιά του

και πίσω από την πλάτη μου σφυγμό του δίναν τα όνειρα

που σαν ανάσα αθάνατη το ούριο στον άνθρωπο αγέρι εμφυσούνε

για να τον πάει κατά το κει που ούτε εγώ ούτε κανείς

μα μήτε και οι  διώκτες του δικαιοδοσία δεν έχουμε

το Νόμο να επιβάλλουμε υποκρισίας κίβδηλα φορώντας προσωπεία…….

….. έτσι το Νόμο που άγραφος θεμέλιος μας ορίζει

πως ζωντανός το δίαυλο στην αντιπέρα όχθη

κανείς θνητός ή ημίθεος ποτέ να μην περάσει

τον τήρησα στο έπακρο…τον μάλωσα να φύγει

πως ήταν κι ας ψευδοπενθείτε ο πλέον αδικημένος……..

Την άλλη μέρα πάλι εκεί αγέρωχος στεκόταν

και την παράλλη

και την παράλλη

και την παράλλη   

φύγε από δω τον μάλωνα το πλοίο που περιμένεις

θαλασσοπούλι είναι σα θες  δεν πιάνει εδώ λιμάνι

τότε θα μπω στη βάρκα σου την επιτάσσω μου πε

θέλεις δε θέλεις θα με πας ως τις Ηράκλειες Στήλες

και μου δωσε για αντάλλαγμα αφού οβολούς δεν είχε

τη σύσταση και μια αρμαθιά με χάρτες του Οδυσσέα

να παρακάμψω με έζεψε ως τα κει… που ούτε εγώ ούτε κανείς

μα μήτε και οι διώκτες του δικαιοδοσία δεν είχαμε

να ελέγξουμε αν οβολούς για το ταξίδι έχει……

Και βέβαια το γνωρίζω ξεκάθαρα ο Νόμος εξάλλου το ορίζει

μα άξιζε ο κόπος

δυο οβολούς που λείπουνε…..

αν λείπουν μόνο δυο οβολοί απ τα ταμεία του κράτους……..

χρεώστε τους σε μένα …………..

αν λείπουν παραπάνω………..μη σας φανεί παράξενο

κρατάω και εγώ τεφτέρι……….

                                                                                             

ΥΓ: Ω άνδρες, έφη, οι παρόντες, ηγούμαι εγώ (ο Ιππίας) υμάς συγγενείς τε και οικείους και πολίτας άπαντας είναι φύσει, ου νόμω. Το γαρ όμοιον τω ομοίω φύσει συγγενές έστιν, ο δε νόμος, τύραννος ων των ανθρώπων, πολλά παρά την φύσιν βιάζεται... Πλάτωνας

                                     

                                                                          Καλό ταξίδι μικρέ Οδυσσέα

                                                                         

                                                                                         Σίμωνας