Έπαινο απέσπασε η Τρικαλινή Ελένη Αλεξίου για την ποιητική συλλογή της «ΜΗ-ΤΕRRA»

Συγκίνησε η Ελένη Αλεξίου το πολυπληθές κοινό της τελετής απονομής των βραβείων του 3ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ζωοφιλίας.

Τον διαγωνισμό προκήρυξαν ο Φιλοζωικός Σύλλογος Φθιώτιδας και οι εκδόσεις «Οιωνός» υπό την Αιγίδα και με Χορηγία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και του Δήμου Λαμιέων.

Η Τρικαλινή φιλόλογος και μουσικός απέσπασε Α’ Έπαινο για την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της ΜΗ-ΤΕRRA. Το ποίημα «Ο μονόλογος ενός χοίρου», που ανήκει στη συλλογή, απήγγειλε εξαιρετικά ο ηθοποιός Γιώργος Τζουβελέκης.

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΧΟΙΡΟΥ

Δεν πάτησα ποτέ χορτάρι
δεν άκουσα πουλί.

Ο κόσμος μου όλος το κελί
που τώρα πληγώνει τα πλευρά μου
-αλίμονο όσο μεγαλώνω, μικραίνει η ζωή.

Δεν γνώρισα τη μάνα μου.
Λένε ότι μας γέννησε
η σκρόφα στη γωνία
-ελεύθερος ήμουνα μόνο στην κοιλιά της.

Δεν τη μύρισα ούτε την άγγιξα ποτέ
-κι ας λένε ότι η αγάπη θρέφει-
ούτε με άγγιξε κανείς.
                             
Όνειρα δεν βλέπω
τον ήχο της ήσυχης νύχτας αγνοώ.
Κάθε τόσο πετάγομαι από κραυγές.

Οι μεγαλύτεροι γνωρίζουν
                              [τα αδέρφια μου
                              - ήρωες ακήρυχτου πολέμου
                               μάρτυρες χωρίς θεό-
                               κατάματα κοιτώντας  τον σφαγέα
                               παρακαλούν να ευστοχήσει]

κι έπειτα, λένε, έρχονται όλα πιο κοντά
τα λιβάδια, τα πουλιά, η μάνα μας.

Στον αυθόρμητο σχολιασμό που ακολούθησε, η ποιήτρια απέσπασε έντονο χειροκρότημα.

«Πηγή έμπνευσης αυτού του ποιήματος αποτέλεσε ένα ντοκιμαντέρ για τις συνθήκες διαβίωσης και θανάτωσης των ζώων στα σφαγεία. Έχει σοφά ειπωθεί η τολμηρή φράση ότι «αν οι τοίχοι των σφαγείων ήταν γυάλινοι, τότε ίσως οι άνθρωποι σταματούσαμε να τρώμε κρέας». Οι εικόνες που είδα στο ντοκιμαντέρ ήταν αποτροπιαστικές.

Εμείς, οι  άνθρωποι, ξεχνάμε ότι και τα ζώα έχουν δεσμούς, έχουν μάνες, αδέρφια, οι μάνες έχουν παιδιά. Έτσι, δεν μας αγγίζει η θανάτωση των μικρών που συμβαίνει μπροστά στα μάτια των δικών τους. Μας απασχολεί μόνο η ανωτερότητα του είδους μας και η σωτηρία της ψυχής μας. Τι σημαίνει, όμως, ανώτερο και κατώτερο είδος, τι θα πει μικρός και μεγάλος, έξυπνος ή μωρός; 

Κάποιος άνθρωπος, που το όνομά του δεν θυμάμαι, γιατί θυμάμαι μόνο σωστά λόγια και σωστές πράξεις, είπε ότι «τα ζώα δεν χρειάζεται να πάνε στην κόλαση. Είναι ήδη εκεί.»

Η τελετή έλαβε χώρα την Κυριακή 5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των ζώων, στην Λαμία.

Πηγή: trikalanews