Η τρίτη ποιητική συλλογή της Μαρίνας Αποστόλου "Ποίηση" (έχουν προηγηθεί: "νοτιάς", και "θα περπατήσουμε μαζί"), αποτελείται από 37 ποιήματα σε ελεύθερο στίχο, το ένα στα γαλλικά. Η ποίηση της αποτελεί μια κριτική και συχνά επικριτική ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα και χαρακτηρίζεται από φρεσκάδα, αυθορμητισμό, έντονη κοινωνική ευαισθησία και προβληματισμό. Στο μικροσκόπιο των σκέψεων της: η ποίηση, η απογοήτευση, η μοναξιά, οι συμβάσεις των ανθρωπίνων σχέσεων, η υποταγή στα μικροσυμφέροντα αλλά και η ελπίδα:
Αυτή τη στιγμή μονάχα να συλλογιέσαι!
Την ώρα που θα σε ζεστάνει τη μέρα...
Κι όσο η νύχτα τον τρόμο της σπέρνει,
τόσο εσύ να σκέφτεσαι
τι δημιουργικό θα φτιάξεις αφότου ξημερώσει.
Η ποίηση της Αποστόλου είναι ρεαλιστική και βαθιά ανθρωποκεντρική με γνώμονα τον άνθρωπο και τις μύχιες αγωνίες και προβληματισμούς του. Παρά το γεγονός ότι είναι μια νέα ποιήτρια καταφέρνει με την αμεσότητα των στίχων της να καλύπτει όποιες αδυναμίες και να προβάλλει μια ποίηση γνήσια και αυθεντική. Σίγουρα μια ποιήτρια που έχει μέλλον γιατί δε μιμείται και δεν αναπαράγει αλλά προσπαθεί να βρει το δικό της δρόμο τολμώντας να εκτεθεί και να πειραματιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.