Ποίηση Ραφαήλ Μπελενιώτη

                                      Εκεί που το όνειρο τελειώνει.

 

Εκεί που το όνειρο τελειώνει,

και οι άνθρωπο ξυπνούν

εκεί που οι θεοί πεθαίνουν,

και οι Άγγελοι λιγοψυχούν

Τα πουλιά δίχως φτερά

στους δρόμους  περπατούν

και ο ουρανός  χλόμιασε από τη μοναξιά.

Ο Ήλιος σβήνει αργά ,αργά,

και  κρυφοκοιτά το όνειρο που  ξεψυχά

Σαν μια άλλη Βαβυλώνα

μια νύχτα σαν και αυτή

τυφλός  ξανά περπάτα

μέσα στην καταστροφή.

Πράξεις δειλών μιμήσου ,

και τα χέρια σου νίψε.

Μιαν αυγή θυσίασε,

αδιάφορα,

στον φόβο για αλλαγή.

Και όταν η ώρα ‘ρθει

μην αναρωτηθείς γιατί

το όνειρο τελειώνει,

χωρίς δάκρυα και λυγμούς

χωρίς λόγια μεγάλα και ηρωισμούς,  

Όσο μπορείς, πιο απλά, σήκω ψηλά

κι αποχαιρέτα  τον ήλιο που πενθεί.

Ο Ραφαήλ Μπελενιώτης είναι ο νεότερος ποιητής μας 16 χρονών