Ο πρώτος στίχος
Ο πρώτος στίχος
μας κατασκοπεύει πάντα
από εκείνο το τέλμα της
ψυχής
στα βάθη της νύχτας.
Σαν μια κραυγή
ψάχνει να βρει ότι έχασε
από τα παιδικά του
χρόνια.
Μες στον ζεστό αέρα του
μεσημεριού
σχεδόν λιπόθυμος
σταμάτησε να ξαποστάσει.
Ξεδίψασε από το πηγάδι
του έρωτα
έκλεισε τα μάτια
είδε τα βλαστάρια του
πόθου
να κολυμπάνε στο ύψος τον
χειλιών του.
Αναπάντεχα.
Απρόσμενα.
Χιλιάδες χρώματα
αναπαύτηκαν
μες στη σιωπή της νύχτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.