Ποίηση Ζαχαράκη Κώστα

ΕΙΔΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΝΑ ΓΕΡΝΑΝΕ

 Παλιότερα όταν νύχτωνε

έβγαινα απ` το σπίτι μου
κι αυτό σήμαινε

Κάτι.

Τώρα μέρες και νύχτες τρέχουν

και δεν προλαβαίνω να δω τη φάτσα τους
υποθέτω πως είναι κλώνοι
κι αυτό μου αρκεί.

Δεν πειράζει λέω

τουλάχιστον δεν είναι μουγγοί κλώνοι ˙
σφυρίζουν Κάτι.

Δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο στη νύχτα

εκτός αυτού,
η πόλη στην οποία έζησα τα τελευταία χρόνια
ενστάλαξε ένα σημαντικό ποσοστό της νύχτας της
στη μέρα της.

Οι φίλοι μου λένε

τα ίδια συμβαίνουν σ` όλες τις ανθρώπινες πόλεις
κάτι έχει χάσει τη γεύση του.

Κάτι.

Οι πόλεις γερνάνε

οι πόλεις ανακαλύπτουν τον εαυτό τους

όπως εσύ, η ανθρωπότητα, η Ελλάδα,
το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, η Τσεσεκά Μόσχας,
ένας χαρακτήρας manga
κι εκατομμύρια ακόμα μονάδες κάθε είδους

μονάδες-μονάδες

ή
μονάδες-σύνολα

Οι πόλεις γερνάνε πιο γρήγορα από το ανθρώπινο είδος

λογικό,
αν σκεφτεί κανείς πως υπήρξαμε πριν απ` αυτές.

Μόνο οι καθολικές εκκλησίες παριστάνουν τα σιδερένια κουτιά
που συμπονούν τη φθορά του εδάφους
που τις φιλοξενεί.

-Αν δεν αντέχεις,

πήγαινε ζήσε σε μια πόλη με πολλές και μεγάλες
καθολικές εκκλησίες-

Τρώω σε μια αλυσίδα ταχυφαγείων 10.000 μικρά μοσχαράκια,

πηγαίνω σινεμά να δω μια ρομαντική κομεντί

δε διαπιστώνω καμία αντίφαση

Επιστρέφω στο σπίτι,
διαβάζω κλασσική λογοτεχνία στον υπολογιστή

δε διαπιστώνω καμία αντίφαση

2 μέιλ και ύπνος

Ύπνος

Ξυπνώ και στο παράθυρο η πόλη

γρια γυναίκα
ομολογεί την ηλικία της

Δε χρειάζεται να το κάνεις αυτό

προλαβαίνω να της πω πριν πάω για δουλειά.
Μου έχουν μιλήσει για `σένα,
έχω δει τις φωτογραφίες σου
όταν ήσουν κορίτσι. Μην εκδικείσαι.

Προχωρώ και δυστυχώς

θυμάμαι τον εαυτό μου νεότερο,
όμως το να εκφράζεσαι
είναι πια κάτι τόσο δευτερεύον.

Συνέχισε να περπατάς!

η δουλειά,
άστεγοι που φθονούν
και η πόλη,
γέρικη καρδιά που χτυπάει,
για όσο.

                           Kώστας  Ζαχαράκης