"O ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ", σκηνοθεσία ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΠΕΓΓΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΝΑΤΣΗ

Αναδημοσίευση από: https://vivliopareas.blogspot.com/2019/02/o.html?fbclid=IwAR1SxlxBUFJbM90MXFmAZtZ-JWT3oLUe1Jl028Duj6wm7AjhmnzwhDGGkdk

https://vivliopareas.blogspot.com/2019/02/o.html?fbclid=IwAR1SxlxBUFJbM90MXFmAZtZ-JWT3oLUe1Jl028Duj6wm7AjhmnzwhDGGkdk

Την Δευτέρα βρέθηκα σε ένα πολύ όμορφο και ζεστό χώρο, στο καφέ-θέατρο ΡΟΤΑ! Είχα ακούσει πως φιλοξενεί μια παράσταση, στην οποία συμμετέχουν τρία νέα παιδία και την σκηνοθεσία του έργου έχει ένας αγαπημένος συγγραφέας, ο Μιχάλης Σπέγγος!

Καθώς αγαπώ την γραφή του συγγραφέα, τον οποίο έχω γνωρίσει μέσα από τα βιβλία του «Η τελευταία συγγνώμη» και «Ερωτευμένο αίμα», κάτι μου έλεγε πως και η παράσταση θα με γοητεύσει!

Και ομολογώ πως είχα δίκιο. Ένα τολμηρό εγχείρημα, αν σκεφτείς ότι όλη η παράσταση συμπεριέλαβε εκτός από 6 διαφορετικές σκηνές παράλληλα και μουσικά κομμάτια σε ένα χώρο τόσο μικρό αλλά ταυτόχρονα λειτουργικό, με το αποτέλεσμα να είναι τόσο συγκινητικό και μαγικό. Η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική! Οι ηθοποιοί έδωσαν την ψυχή τους κυριολεκτικά και μέσα από τις ερμηνείες τους κατάφεραν να σου μεταφέρουν την συγκίνηση τους.

Έξι εποχές, έξι διαφορετικές ερμηνείες σε καθηλώνουν αυτόνομα η κάθε μία στην κατηγορία της. Το περιβάλλον και το στήσιμο τόσο οικείο που σε κάνει να γίνεσαι ένα με τους πρωταγωνιστές. Λιτό, αλλά συνάμα όμορφο και πρωτότυπο από τα συνηθισμένα! 

Οι ερμηνείες σε συνεπαίρνουν τόσο που δεν θέλεις να χάσεις τίποτα, μα, και δεν θα κουράσουν κανένα θεατή. Οι εναλλαγές των θεμάτων ξανά και ξανά καταφέρνουν να σε κρατούν σε εγρήγορση, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον σου, καθ΄ όλη την διάρκεια της παράστασης!

Μια παράσταση εμπνευσμένη από πέντε ιστορικά γεγονότα σταθμούς της Ελλάδας έως και το σήμερα! 

Από την αρχαία Δωδώνη ξεκινάει το ταξίδι με την υπέροχη ερμηνεία του Αλέξανδρου Κλημόπουλου να σε καθηλώνει στο ρόλο του πολεμιστή της τότε εποχής, ακούγοντάς τον να απαγγέλλει Ιλιάδα και Οιδίποδα καθηλώνοντας τούς θεατές της αρένας του τότε, κι αφήνοντας άφωνους όλους εκείνους που περίμεναν το αυτονόητο σε μια αρένα θανάτου.

Επόμενος σταθμός τα Ιωάννινα του 1801 με την Ηλέκτρα Τσακαλία να υποδύεται -χαρισματικά θα έλεγα - ένα συγγενικό πρόσωπο της κυρά Φροσύνης. Μια γυναίκα που άφησε ιστορία υπερασπίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό ερχόμενη κατά μέτωπο με τα προσωπικά κίνητρα του Αλή Πασά για την εποχή εκείνη!

Επόμενος σταθμός η μετανάστευση. Πόσος αγώνας για επιβίωση και καταστάσεις που ακόμα και τον πιο σκληρό άνθρωπο καταφέρνουν να συγκινήσουν. Και μια αγάπη. Μια αγάπη δύο ανθρώπων, που μέσα σε όλη αυτή την πάλη με την ζωή, μάχονται για το μαζί. Για μια αγάπη που η ιστορία θέλει να τούς χωρίσει, μα παλεύουν για αυτό το μαζί έχοντας αντιμέτωπους τα καραβάνια και την ξενιτιά.

Μια στάση στο 1944! 25 Μαρτίου του 1944 τότε που οι κατακτητές άφηναν τα τελευταία σημάδια της θηριωδίας τους στον τόπο ετούτο. Η Ηλέκτρα Τσακαλία με μια απίστευτη συγκινητική ερμηνεία μας παρουσιάζει εικόνες της εποχής εκείνης κάνοντας αναφορά για την σύλληψη των Γιαννιωτών Εβραίων από τους Γερμανούς με τα μάτια μίας αδικοχαμένης γυναίκας που αντικρίζει τελευταία φορά τον τόπο της μα και την ίδια την ζωή.

Και μια στάση στον εμφύλιο. Και πως θα πράξεις, πώς το συναίσθημα θα υπερισχύσει της κατάστασης και πως θα βρει τρόπο η λογική να νικήσει την πραγματικότητα; Ανακριτής κι αιχμάλωτη έρχονται αντιμέτωποι σε μια δοκιμασία που δεν έχει προηγούμενο. Ανακριτής κι αιχμάλωτη, αδέρφια εξ' αίματος. 

Τερματίζεται το ταξίδι του παρελθόντος με σημείο συνάντησης το σήμερα. Όλοι πάλι εδώ. Εδώ με ένα βαρύ ιστορικό που πλέον ξέρει, έχει νιώσει, έχει μάθει, έχει περάσει πολλά. Έχει περάσει πολλά κι είναι πλέον ικανό και άξιο στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να γίνει πιο δυνατό, ακολουθώντας επάξια και σταθερά πορεία και σχέδια για το τώρα και το μέλλον. Κι εμείς όλοι εδώ, να δηλώνουμε παρών σε όλο αυτό και να γινόμαστε ένα μαζί τους  και με ελπίδα για το τώρα, όνειρα για το μετά, να προχωράμε μαζί.

Οι ηθοποιοί πολύ δεμένοι μεταξύ τους σου βγάζουν την ανθρωπιά, την αγάπη και τον πόνο σε κάποιες σκηνές. 

Η Δήμητρα Χασιακή να κάνει παρεμβάσεις με τα τραγούδια της, με ένα μαγευτικό τρόπο! Θα συνοδεύσει την παράσταση και επιφυλάσσει ένα εκπληκτικό φινάλε, ξεσηκώνοντας το κοινό να τραγουδήσει μαζί με τους ηθοποιούς!

Ένα έργο γεμάτο πάθος, έμπνευση, ψυχή, που ο σκηνοθέτης το απογειώνει με τόσο λιτά μέσα. Νοιώθεις υπερήφανος που είσαι απόγονος αυτών των προγόνων! Οι φωνές του παρελθόντος γίνονται κραυγή συνείδησης στο σήμερα. Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου, να σου αφήνει πληθώρα συναισθημάτων.

Με αμεσότητα, διαπεραστικότητα με το κοινό, εμβάθυνση στο κείμενο και την ιστορία της έρευνας ομολογώ πως ένιωθα να μεταφέρομαι κάθε φορά στην αντίστοιχη εποχή. Έζησα την κληρονομιά μας μέσα από την ίδια την ιστορία μας. 

Ένα συγκινητικό flash back, που κανέναν δεν πρόκειται να αφήσει ασυγκίνητο.

Η σκηνοθεσία κατάφερε να απεικονίσει τους ήρωες, να μετατρέπονται, να βιώνουν έντονα την αλλαγή των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών. Ο Μιχάλης Σπέγγος έχει κάνει μια συναρπαστική και συγκινητική δουλειά. «Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ», αγκαλιάζει την ιστορία, παρασύροντας στο ρυθμό του τον θεατή, o οποίος με την σειρά του χάνεται αναβιώνει και γίνεται ένα με τους ήρωες.

Οι θεατές δικαίως καταχειροκρότησαν στο τέλος τους συντελεστές. Γιατί όπως λέει και το ρητό: Το παρελθόν είναι δάσκαλος του παρόντος και οδηγός του μέλλοντος.                                       

        

Σπεύσετε να την δείτε όσο είναι καιρός!