editorial

Πριν λίγες μέρες στο διαδίκτυο ξαναθυμήθηκα αυτό το απόσπασμα από τον Ιονέσκο από τη φίλη Νάνσυ Σπετσιώτη το οποίο παραθέτω παρακάτω. Αν και οι λόγοι που το έγραψε ο Ιονέσκο ήταν τελείως διαφορετικοί τώρα έχει γίνει η δική μας πραγματικότητα. Άλλη μια φορά η λογοτεχνία αποδεικνύεται προφητική αφού οι τύχες των ανθρώπων είναι πάντα κοινές όσο και αν αλλάζουν οι εποχές οι άνθρωποι παραμένουν πάντα ίδιοι. Πολλά τα σενάρια που κυκλοφορούν για το πως και το γιατί και είναι λογικό πάντα κάτι να κρύβεται πίσω από τις επιδημίες και τις πανδημίες που εμείς οι απλοί θνητοί μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε και θεωρίες συνωμοσίας μπορούμε να συζητάμε. Ό,τι και αν συμβαίνει αυτός ο εγκλεισμός στο σπίτι είναι μια ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε το λογοτεχνικό βιβλίο (και τα ψηφιοποιημένα), τα λογοτεχνικά περιοδικά (http://www.ekebi.gr/) και τη μεταξύ μας επικοινωνία. Ας το δούμε σαν ευκαιρία για περισυλλογή και ενδοσκόπηση έχοντας πάντα στο νου μας τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι άνθρωποι που είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται στο μέτωπο των εξελίξεων: γιατρούς, νοσηλευτές αλλά και όσους εργάζονται στον τομέα της τροφοδοσίας και είναι εκτεθειμένοι κάθε μέρα. Καλή δύναμη σε όλους!

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ  - ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΟΝΕΣΚΟ

"Σας συγκέντρωσα εδώ για τελευταία φορά, στην πλατεία της πόλης μας, για να σας ενημερώσω: Μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανεξήγητο. Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό αγνώστων αιτιών. Οι γειτονικές πόλεις και χώρες μας έχουν κλείσει τα σύνορά τους. Στρατός έχει κυκλώσει την πόλη μας. Κάθε είσοδος και έξοδος απαγορεύεται. Μέχρι χτες ήμασταν ελεύθεροι, όμως από σήμερα είμαστε σε καραντίνα.

Συμπολίτες κι επισκέπτες της πόλης μας, μην επιχειρήσετε να δραπετεύσετε, γιατί θ’ αντιμετωπίσετε τα πυρά των στρατιωτών που καραδοκούν σε κάθε έξοδο της πόλεως. Χρειάζεται να οπλιστούμε με όλο το θάρρος που διαθέτουμε.

Επίσης χρειάζονται γερά χέρια ν’ ανοίγουν τάφους. Τα οικόπεδα, οι ακάλυπτοι χώροι, οι αυλές, τα γήπεδα, όλα επιτάσσονται, γιατί τα νεκροταφεία γέμισαν.

Επίσης ζητώ εθελοντές να επιτηρούν τα μολυσμένα σπίτια, μήπως κάποιος μπει ή βγει. Θα ορίσουμε ορκωτούς επόπτες που θα επισκέπτονται τα σπίτια … για να αναφέρουν στις αρχές, προκειμένου να απομονωθούν οι πιθανοί φορείς.

Όποιος μπαίνει σε μολυσμένο σπίτι θα θεωρείται ύποπτος και θ’ απομονώνεται εκεί μέσα. Φυλαχτείτε από τους υπόπτους. ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ τους για το καλό του συνόλου!

Ζητάμε γιατρούς, νεκροθάφτες, σαβανωτές και κάθε χρήσιμη για την περίσταση ειδικότητα.

Κάθε πολίτης οφείλει να προσφέρει στον συνάνθρωπό του: να τον επιτηρήσει ή να του κλείσει τα μάτια. Το σύνθημά μας είναι, «Θάψε τον πλησίον σου, μπορείς!».

Αντίδοτο για τον λοιμό δεν έχουμε βρει. Προσπαθούμε να τον περιορίσουμε, μήπως μερικοί τυχεροί επιβιώσουν, όμως αυτό είναι άγνωστο.

Απαγορεύονται οι συνεστιάσεις και όλα τα θεάματα. Τα καταστήματα, τα εστιατόρια και τα καφενεία θα λειτουργούν ελάχιστες ώρες, για να περιοριστεί η εξάπλωση ψευδών ειδήσεων. Διότι υπάρχει η υποψία πως το κακό που μας βρήκε προέρχεται από κάτι ανώτερό μας, από τον ουρανό, και καθετί από τον ουρανό διαβρώνει σαν αόρατη βροχή τις στέγες, τους τοίχους και τις ψυχές μας.

Όπως σας είπα, αυτή είναι η τελευταία δημόσια συγκέντρωση. Ομάδες πάνω από τρία άτομα θα διαλύονται. Επίσης, απαγορεύεται να περιφέρεστε άσκοπα. Όλοι οι πολίτες επιβάλλεται να κυκλοφορείτε ανά δύο, για να επιτηρείτε ο ένας τον άλλο. Τώρα γυρίστε στα σπίτια σας και μείνετε εκεί. Θα βγείτε μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης. Ειδικά συνεργεία θα στιγματίζουν την πόρτα κάθε μολυσμένου σπιτιού: θα κάνουν έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό με μπογιά στην πόρτα και θα γράφουν, «Ελέησόν με, Κύριε!». "

"Το Παιχνίδι της Σφαγής", Ευγένιος Ιονέσκο (1970)