ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Έργο: Κανιώτη Βάσω

Σταχτοπούτα

 

Πόσα χρόνια θα προσμένεις ακόμη;

Οι πρίγκιπες  σου να σε σώσουν;

Ντυμένη τόση πλάνη δεν κουράστηκες;

 

Μονάχη σου αν δε σωθείς

απ’ την αγαπημένη στάχτη σου

στο παραμύθι σου θα ξεχαστείς.

 

Οι νεράιδες σου λοξοδρόμησαν

κι η κολοκύθα σου άμαξα δε γίνηκε ποτέ

 

Με φράσεις κλισέ κλειδώθηκες

παντοτινά σε ένα μικρό χρυσό γοβάκι.

Μαστοροδήμου Χρύσα, Οδός Πανός, 2019

ΝΑ ΓΕΛΑΣ

Μη ξεχνάς να γελάς..

Σ' εκείνες τις μάχες

που σ' άφησαν νικημένη κι ανίσχυρη στο πεδίο, να γελάς..
Στις κακές ζαριές που έφερες
και σε κάναν να χάσεις την παρτίδα, να γελάς..
Στους μουντούς ουρανούς
που με νεροποντές απειλούνε
την εύθραυστη σου σάρκα να βρέξουν, να γελάς..
Στις γειτονιές που θρηνούν για τα παιδιά τους που φύγαν, να γελάς..
Στα τρένα που καταφέραν
να σου κλέψουν ανθρώπους, αφήνοντας σε σ' ένα σταθμό πληγωμένη, να γελάς..
Σ' αυτούς που σου κλείσαν τους δρόμους και αδιέξοδα χτίσαν εμπρός σου, να γελάς..
Στις φυλακές που εκείνοι δημιουργήσαν για σένα, δίνοντας σου εσύ το κλειδί μια βαριάς κλειδαριάς να γυρίσεις, να γελάς..
Στις ατσάλινες αλυσίδες που στα πόδια σου πέρασαν, όταν τους ζήτησες ένα χαρούμενο βαλς να χορέψεις, να γελάς..
Σ' εκείνους που φύγαν
και πήραν μαζί τους απ' την ψυχή σου κομμάτια αφήνοντάς την ανάπηρη με δύο δεκανίκια
να ζήσει, να γελάς..
Στις μοναξιές που απρόσκλητα ήρθαν και στην πλάτη σου κάθησαν λυγίζοντας σε, να γελάς..
Στις αγέλαστες μέρες
εσύ να γελάς.
Εσύ να γελάς να ξεθωριάζεις το μαύρο μου.
Εσύ να γελάς να γυρίζει η γη μου γαλήνια.
Εσύ να γελάς να βρίσκει το νόημα της η ζήση μου.
Εσύ να γελάς πριν ξεψυχήσει η ελπίδα μου..
Στους απαρηγόρητους κόσμους..
Στους βασανισμένους καιρούς..
Στους δυστυχισμένους ανθρώπους..
Και σε όλους αυτούς, εσύ να γελάς..
Μ' ακούς;
Να μου γελάς...!!

Βάσω Κανιώτη

 ΆΝΤΡΕΣ…

Λάτρεψε δυο-τρεις άντρες.
Έτεκε άλλους τόσους.
Συμπέρασμα δε βγάζει.
Παιδιά δείχνουν στους τρόπους.
Όπως να ξεκινούσε,
κατέληγε σαν μάνα…
Βαρέθηκε να παίζει
στο γήπεδο σα μπάλα.
Σκληρή, αν αποφασίσει,
από τη μια να γίνει,
καταρρακώνει πλήθη,
μέγαιρα καταλήγει.
Αν απαλά χαϊδεύει,
στην κεφαλή ανεβαίνουν!
Τον κύρη παριστάνουν
και δούλα την-ε-κάνουν!
Γι’ αυτό κι αυτή… μανάρια,
κόντρα στην ανεργία,
μια-δυο φορές το μήνα

-χτυπιέστε δε χτυπιέστε-κηρύσσει απεργία

ΒΕΛΗΣΣΑΡΙΟΥ ΧΡΥΣΑ

 αυπνία

Απ' την ταράτσα βλέπω φώτα να τρεμοπαίζουν πέρα μακριά.

Κι ακούω θορυβους της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται.

Τα βράδια του καλοκαιριού έχει δροσιά.

Φορώ λευκό νυχτικό - σατέν.

Μαύρους κύκλους θα χω το πρωί και στα μάτια μου

γραμμένα ερωτηματικά.

Που την άλλη νύχτα δεν θ΄απαντήσω πάλι.

Ξηρογιάννη Μίνα

ΜΟΒ

Είπες Μοβ

Είπα Κόκκινο

Είπες Γυναίκα

Είπα Έμπνευση

Και συμφωνήσαμε

Σε μακροχρόνιο

Καταιγισμό

Αισθημάτων.

 Μαυρογονάτου Ελένη, Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες