Ποίηση, Σκουρτής Γιώργος

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΝ (2022)

ΑΛΚΗΣΤΙΣ

«Σκοτεινός…
Του ανθρώπου ο δρόμος, γκρεμός
Μες το τίποτα σβήνει το φως
Και στο τίποτα φευγ΄ ο σκοπός».

«Μια στιγμή…
Το σπαθί του θανάτου σαν βγει
Απ’ της θήκης το μαύρο κελί
Μόνο θλίψη το σώμα βαστεί».

«Και εγώ…
Ένα φάσμα γυναίκας θολό
Μες τα πέπλα σαν ίσκιος γυρνώ
Και σουδάρι της νύχτας φορώ».

«Εσύ ζεις!!!
Μες τις φλέβες σου ρέει ζωή
Και ο πόθος για ξένο κορμί
Σαν τις ρίζες σε δένει στη γη»

«Τι φιλάς;
Το νερό του Κωκύτου πικρό
Μια σταγόνα στο στόμα κρατώ
Και για πάντα με δένει μ΄ αυτό»!

ΣΚΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Οι σκέψεις σου, τα όνειρα, ο ήχος μιας σειρήνας
Είν’ όλα αυτά που κρύφτηκαν στη λόχμη της Αθήνας
Κι αφήνονται τα θέλω σου σα στέγες ρημαγμένες
Πάνω σε μέρες που ’ρχονται και φεύγουν τρομαγμένες.

Σε πότισε το βλέμμα τους συνήθειες της πιάτσας
Στεγνώνεις με τα ρούχα σου στο σύρμα της ταράτσας
Και η στιγμή που πέρασε και πηρέ τ άγγιγμά του
Κυλάει μες στις φλέβες σου μια νύχτα του Σαββάτου.

Σ’ ένα κουτάλι γέμισες με σκόνη τις αγάπες
Και απ’ τη φλόγα έλιωσες γεμάτη οφθαλμαπάτες
Και το κορίτσι που ’φυγε να εύρει τη χαρά του
Κυλάει μες στις φλέβες σου τη νύχτα του Σαββάτου.

Ο Γεώργιος Σκούρτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, σπούδασε φιλοσοφία στη φιλοσοφική σχολή Αθηνών, Ιστορία Τέχνης και ποίηση, ζει και εργάζεται στην Αθήνα, έχει γράψει τις «Σκέψεις» (Ιωλκός, 2011) και το 2022 την ποιητική συλλογή «Είναι προς Θάνατον» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΩ.