Ο ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ
Τον άκουγαν, λόγους πανηγυρικούς να εκφωνεί,
αρχαϊκά δόγματα και χρησμούς να ρητορεύει,
πρωτάκουστα συνθήματα σύμπνοιας να απαγγέλλει
κι αφού του φόρεσαν δάφνινο στεφάνι στα μαλλιά,
τον σήκωσαν, τον κράτησαν στους ώμους τους ψηλά
και μ’ αλαλαγμούς χαράς και θαυμασμού ιαχές
συνοδοιπόρο στους δρόμους με πυρσούς τον περιέφεραν
ρήτορα και φιλόσοφο της σκέψης τους και της ζωής τους.
Ευτύχησαν της συγκυρίας των αναγκών με τη σοφία,
απάντηση να έχουν στα ερωτήματα των καιρών,
η έπαρση ευπείθεια και γαλουχία η υπακοή,
η φρόνηση συμπεριφορά και η λογική εμπειρία
με τον συνοδοιπόρο ηγήτορα κι ακόλουθο του πλήθους
να ‘ναι το χθες κοινή ελέηση και σύνδρομη παραδοχή
και το αύριο εκπλήρωσης ανάγνωσμα κι επίταξης γραφή,
για τον ομόλογο σκοπό συνέπειας και προόδου.
Ενθουσιώδης η πομπή των προσκυνητών στο ναό του,
λιτανεία η συμπόρευση στης δόξας τα μονοπάτια
και θεία λειτουργία η συνακρόαση των ύμνων και ασμάτων
για την αποκάλυψη του ιδεατού και ωφελίμου,
μα κείνος σώπαινε στην περιφορά σε πλατείες και σοκάκια
ανέκφραστα μάτια, ασάλευτα χείλη και πεπεισμένος νους
πως έχει ο χρόνος γύρισμα κι αντιγραφές η ιστορία
στη δοκιμασία του κενού και στην πλάνη της λατρείας.
Για το προσωπικό τ’ αντάμωμα σαν ξεκινήσεις
στη στράτα της ζωής που τη θέλεις πλατιά και μακρινή,
κρυφό και γλυκό ξαπόσταμα ποτέ μην πεθυμήσεις
στ’ ακρόδενδρου τον ίσκιο και την νεροπηγή.
Στα μάτια σου, κατάματα ν’ αφήσεις να γέρνει
η λαύρα του ήλιου και τ’ άπειρο τ’ ουρανού
και στα στεγνά σου χείλη η δίψα να σου φέρνει
καθάρια κι άγια νάματα της ψυχής και του μυαλού.
Οι πόθοι σου αδέσποτα φαντάσματα να μη γίνουν,
τα όνειρα να μην σε ακολουθούν εξόριστα και γυμνά
και οι σκέψεις σου κοντόθωρες να μη μείνουν
σε μέρες και νύχτες που μέτρησες απανωτά.
Στο διάβα ταπεινές στιγμές μη νοσταλγήσεις,
το κάθε σου πρώτο βήμα να το θαρρείς στερνό
και φίλημα χαιρετισμού σε μνήμες μην ποθήσεις,
το βέβαιο αγκαλιάσεις και χάσεις τον πειρασμό.
Για της γνώσης τον παιδεμό στη μύηση σαν ξεκινήσεις
στην απόκληρη κι ασύμμετρη συνοδεία της ζωής,
το τέλος της ως δίδαγμα να μην αποζητήσεις
και μ’ αποφθέγματα αδόκιμος κριτής να μη φανείς.
Στα διλήμματα του λογισμού και τις φοβίες μη σταθείς,
στου ξορκισμού το θόλωμα μη σε γητέψει ο νους σου
και για αρνήσεις κι επιστρόφια να μην αναρωτηθείς.
Απέναντι θα στέκεσαι εσύ, ορκιστής του εαυτού σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.