Ποίηση, Β.Α.

Panco Westend, New York

ΦΟΙΝΙΞ ΗΛΙΟΠΟΛΙΤΗΣ 

Οι δακρυσμένες Κυριακές 

μία θυσία της ψυχής γίνονται ακόμα

 απάνω στο βωμό

 που θύματα και θύτες γίνονται ένα. 

Απ’ τα παράθυρα του κόσμου μπαίνουν οι παλιοί μας εαυτοί

μια ανάμνηση αλλοτινή να ζωντανέψουν. 

Τι όμορφο που ήσουν παρελθόν

το βήμα μας ο χρόνος στο χάος τράβηξε 

πώς να αντέξει τέτοιο φίδι την αγάπη. 

Οι δακρυσμένες Κυριακές 

σηκώνουν την αυγή έναν ήλιο που πονάει 

πάνω απ΄τ’ άσπρα μας μαλλιά 

στον κύκλο της αιχμαλωσίας της φθοράς

ψεύτικες χάντρες τα ταξίματα 

καθρέφτες για μικρά παιδιά οι εικονισμοί 

κι ο χρόνος με δρεπάνι να σκοτώνει 

πώς να αντέξει τέτοιο φίδι την αγάπη. 

Μόνο η ερωμένη φαντασία 

στα ηλιοβασιλέματα

μια μυστική ελπίδα αφήνει 

για μια εκπλήρωση σε έναν απόκρυφο ουρανό 

εκεί που δεν πεθαίνει ο Θεός 

οι Ήλιοι δεν υψώνονται από ανάγκη

κι ο χρόνος αιώνια νεκρός δε θα σκοτώνει πλέον τα παιδιά του. 

 Β.Α.