ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΗΣ

Άρης Αλεξάνδρου – Πρωτομαγιά

Στα τζάμια σου μπουμπουκιάζει η χτεσινή βροχή
τώρα που η παραλία ανάβει τα φανάρια της.
Ένα καΐκι στάθηκε καταμεσής στο πέλαγο. Γαλήνη.
Περίμενε δω με το βλέμμα στις σταγόνες
(δυο ανθισμένες γαλάζιες σταγόνες τα μάτια σου).
Περίμενε. Θα ξημερώσει.
Θέλω να σε ξέρω στο παράθυρο
αγναντεύοντας κατά τον τόπο της χαραυγής
νοσταλγώντας το περσινό καλοκαίρι.
(Τα νερά ν” ανασαίνουν ζεστασιά
το γυμνό σώμα της ημέρας πλαγιάζει μες στα στάχυα
κι ανάμεσα απ” τα δάχτυλα κρυφοκοιτάει μια παπαρούνα.)
Θέλω να σου χαρίσω ένα τόσο δα ουράνιο τόξο
τώρα στα γενέθλια της δεκαοχτάχρονης αυγής,
ένα λουλουδένιο δαχτυλίδι
μια υπόσχεση ελπίδας.

ΠΟΙΗΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

 

ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ

 Σαν έχει η μνήμη φρόνηση
σε αναδρομές και παραλλάξεις,
το χρόνο σπούδαγμα κι αναστροφή,
τα πρέπει της συμμόρφωσης
και της αποδοχής η ανάγκη,
δεν είναι  υπακοή αστόχαστη
κι ανάρμοστη στάση υποταγής,
παρά γνώση και λογισμός προοπτικής,
υπέρβαση απ' τη θεωρία του εφικτού
κι απόδραση στην κοινή αλήθεια της κοινωνίας.

Σαν είναι ο φόβος πρόταγμα
σ' ανέστιες καταγραφές και ρήσεις,
η υποψία χωρίς αφορισμούς και δόγματα
για εποχές ανένταχτες και αξίες,
η κρίση και η ενσυναίσθηση,
η ένσταση κι η προβολή του άγχους,
δεν είναι αυτομόληση στη συνήθεια,
ούτε αυτάρεσκη επίδειξη στοχασμού
παρά πρόκληση ορισμού και συνέπειας
κι απόδραση στην ταύτιση συνείδησης και ήθους.

Σαν φέρνει το σήμερα ενοχές
και τ' αύριο ασύνορα κενά και απορίες
μέσα από απρόσωπες συμμετοχές,
ανήκουστες κι αλλότριες συμπεριφορές,
τ' αξόδευτου λόγου η άρνηση και η σιωπή,
τα πείσματα και οι επίμονες προφητείες
δεν είναι ψευδαίσθηση και πλάνης στίγμα
ούτε ευδοκίμηση στο βολικό το ψέμα,
παρά αποζήτηση και φανέρωμα λογικής

κι απόδραση στην αρμονία ύπαρξης και σκοπού.

                               29- 4- 2021

ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Ποίηση ΚΑΠΕΛΛΑ ΧΡΥΣΑΥΓΗ

Αν θέλεις να ’σαι πρώτος

 

Παράξενη, κατασκότεινη η νύχτα εκείνη,

όλη η πλάση βρίσκεται στην «αγκαλιά» του ύπνου,

ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων

κι ο Κύριος των κυριευόντων,

προ του Μυστικού Του Δείπνου

Υπόδειγμα ταπείνωσης σε όλους μας δίνει

σκύβοντας, των μαθητών τα πόδια τους να πλήνει!

*

Πριν λίγο “διαγκωνίζονταν”

ποιοι θα ‘’ναι “πρώτοι”…

Εκείνος διδάσκει καθώς σκουπίζει

τα πόδια του αρνητού και του προδότη!

*

«Ος εάν θέλη» πρώτος ν’ ανεβεί

δούλος όλων πρέπει να γενεί…

να υπηρετεί τους άλλους

φίλους, εχθρούς, μικρούς μεγάλους…

*

Είχε τη δύναμη να Αντιτάξει

πλήθος αγγέλων να Τον “Φυλάξει”

μα για να άρει του κόσμου την αμαρτία

Σηκώνει το σταυρό, το μαρτύριο υπομένει

και τούτο απ’ όλους περιμένει.

*

Κύριε άφες ημάς

κι έλα να γίνεις Βασιλιάς

του νου και της καρδιάς

κι ως Κυρηναίος

να άρουμε το σταυρό ο καθείς,

ποιός λίγο, ποιός πολύ

στο μέτρο που μας αναλογεί.

*

Αποτυχία, πένθος, φτώχεια, αρρώστια,

ατέλειωτος του κόσμου ο πόνος,

μα μη ξεχνάς δεν είσαι μόνος!

*

Μην πεις ποτέ κουράστηκα,

δε μπορώ πια!

Σ’ ΕΚΕΊΝΟΝ ρίξε τη ματιά,

γνωστό το βάρος του σταυρού σου,

θα δώσει δύναμη και υπομονή

να γιορτάσεις την Ανάστασή σου!

*

Καθώς και τούτον το λαό

που είχε πει ότι θα Τον “Δοξάσει”

και στην κορφή του Γολγοθά του

κοντεύει πια να φθάσει,

ας μη λησμονηθεί…

Με την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

κι αυτός θα ΛΥΤΡΩΘΕΙ…!

ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ

TO ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝ ΟΛΥΜΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

17 EN OLYMPO

1ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Art In Vivo

Art In Vivo

Προκήρυξη Λογοτεχνικού Διαγωνισμού

Το περιοδικό Τέχνης Art In Vivo

αγαπάει την τέχνη και τους δημιουργούς της.
Με αφορμή την έναρξη λειτουργίας του και το πρώτο του ταξίδι στο φως, προκηρύσσει τον
1ο διαγωνισμό ποίησης και μικρής φόρμας
για ενήλικες με θέμα το «Ψέμα»!


Όροι συμμετοχής

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι ενήλικες που γνωρίζουν την Ελληνική.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποστείλουν ένα αδημοσίευτο ποίημα ή αφήγημα μικρής φόρμας (έκταση έως μια σελίδα Α4 word).

Δακτυλογραφημένο σε word, γραμματοσειρά Times New Roman 12 στιγμών και διάστιχο 1,5.

Έναρξη διαγωνισμού 1η Απριλίου 2021. Καταληκτική ημερομηνία αποστολής κειμένων 1η Ιουνίου 2021.

Σε κάθε e – mail θα επισυνάπτεται ένα αρχείο με το δακτυλογραφημένο έργο πάνω στο οποίο θα αναγράφεται ΜΟΝΟ το ψευδώνυμο του καλλιτέχνη και ένα ξεχωριστό αρχείο με το ονοματεπώνυμο και ένα μίνι βιογραφικό καθώς και τα στοιχεία επικοινωνίας.

Ο διαγωνισμός είναι δωρεάν για όλους!


Ως έπαθλο για στις δυο καλύτερες συμμετοχές θα δοθεί το δικαίωμα συμμετοχής σε ένα δωρεάν σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής από το Art In Vivo καθώς και τα πέντε καλύτερα έργα, θα δημοσιευθούν στο περιοδικό Art In Vivo.

Το Art In Vivo θα ενημερώσει ατομικά μόνο τους δημιουργούς των κειμένων που θα προκριθούν στον διαγωνισμό, ενώ όλα τα κείμενα θα λάβουν τιμητική κάρτα συμμετοχής στο διαγωνισμό.

Τα έργα υποβάλλονται στο e- mail artinvivom@gmail.com με την αναγραφή στο θέμα – για τον διαγωνισμό-

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα γνωστοποιηθούν το καλοκαίρι του 2021 από την συντακτική επιτροπή του Art In Vivo.

Καλή επιτυχία!  Tags: Art In Vivo

Κριτικό σημείωμα για το βιβλίο Χώρα από χαλκό του Σπέγγου Μιχάλη

ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΧΑΛΚΟ, ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΣΠΕΓΓΟΥ της Χρύσας Μαστοροδήμου

Η Χώρα από χαλκό είναι το νέο μυθιστόρημα του πολυγραφότατου συγγραφέα Μιχάλη Σπέγγου που ήδη μετρά έντεκα βιβλία στο ενεργητικό του (μυθιστορήματα και διηγήματα) καθώς και θεατρικά έργα. Ένας από τους ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του που εξελίσσεται διαρκώς.

Εκείνο που με εντυπωσιάζει συνολικά στη γραφή του Σπέγγου είναι η εξαιρετική γκάμα ιστοριών που δημιουργεί, η μεγάλη χρωματική ποικιλία των θεμάτων του ταξιδεύοντας με μια εξαιρετική μαεστρία από το παρόν στο παρελθόν συνδυάζοντας και φέρνοντας σε επαφή διαφορετικούς τόπους, ανθρώπους και εποχές κάνοντας τα να φαίνονται τόσο επίκαιρα τόσο ώστε να νιώθει κανείς ότι δυστυχώς είναι. Η ιστορία επαναλαμβάνεται θα χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση κλισέ αλλά χωρίς να διδάσκει; Διδάσκει αλλά η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που δυστυχώς δεν αλλάζει; Τα γονίδια που κουβαλάει ο άνθρωπος τον καθορίζουν; Τι ρόλο παίζει η μόρφωση και η καλλιέργεια; Ο άνθρωπος ζητάει πάντα αυτά που δεν έχει; Είναι η εξουσία, ο έρωτας, η δόξα το ζητούμενο ή απλά η ανικανοποίητη ανθρώπινη φύση που ακόμη και στον παράδεισο ζητάει πάντα κάτι άλλο;

Πολλά και άλλα τέτοια υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα εγείρονται στον αναγνώστη των ιστοριών του Σπέγγου. Συνήθως οι συγγραφείς ακολουθούν ένα μοτίβο ιστοριών ώστε όταν διαβάσεις ένα τους βιβλίο ξέρεις περίπου που θα κινηθούν στο επόμενο. Αυτό δε συμβαίνει στο Σπέγγο και για μένα αυτό είναι το πρωτοποριακό στη γραφή του. Μπορεί κανείς στα μυθιστορήματα του να συναντήσει από ανθρώπους που επικοινωνούν με εξωγήινους και χειρίζονται την κλωνοποίηση όπως «στο Στοίχημα των ανθρώπων», από ανθρώπους συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων (Τελευταία συγνώμη) μέχρι όπως στο Χώρα από χαλκό πειρατές και αυτοκράτορες. Οι ιστορίες του λοιπόν δεν τον εντάσσουν σε ένα συγκεκριμένο συγγραφικό είδος. Επιφανειακά τίποτα κοινό δεν έχει η θεματολογία των μυθιστορημάτων του. Σίγουρα λοιπόν ο συγγραφέας προσλαμβάνει από όλα τα είδη της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα και δημιουργεί ένα δικό του τελείως διαφορετικό ύφος που τον καθιστά ιδιαίτερο. Δημιουργεί λοιπόν μια νέα λογοτεχνική τάση.

Στο Χώρα από χαλκό συναντάμε όπως έχει πει ο συγγραφέας σε συνεντεύξεις του τη συνέχεια του Imperium ενός προηγούμενου μυθιστορήματος με θέμα την επέκταση της αυτοκρατορίας, εδώ βλέπουμε την παρακμή της αυτοκρατορίας και εικάζω ότι θα υπάρξει και συνέχεια ώστε να έχουμε μια τριλογία.

Οι κύριοι χαρακτήρες του έργου (γιατί υπάρχουν πολλοί) είναι 3 άντρες με την ίδια καταγωγή (οι αναφορές του συγγραφέα στο ίδιο αίμα (κάτι που συνηθίζει) είναι εμφανείς και καθοριστικές. Ο αριθμός τρία καθόλου τυχαίος δε μου φάνηκε (3 σωματοφύλακες, αγία τριάδα ) πολλούς και διάφορους συνειρμούς μπορεί κανείς να κάνει ανάλογα με την οπτική του γωνία. Ένας πειρατής, ένας σκλάβος, ένας υποψήφιος διάδοχος: ο Νεπήρ, ο Μέταλ και ο Διάρχων θα συναντηθούν. Ένα σημάδι στο λαιμό φανερώνει την κοινή τους καταγωγή ή μήπως την κοινή τους μοίρα ; Χάρη σε μια σειρά συμπτώσεων εξαιτίας διαφόρων δύσκολων συγκυριών θα συναντηθούν με κοινό στόχο. Ένα παιχνίδι εξουσίας ξεκινάει με κύριο ζητούμενο τον αυτοκρατορικό θρόνο μέσα από την αριστοτεχνική σκιαγράφηση τριών διαφορετικών ισχυρών προσωπικοτήτων των οποίων οι φιλοδοξίες, οι πεποιθήσεις, και τα βιώματα τους θα καθορίσουν την πορεία της ιστορίας.

Μια ιστορία διαρκούς πάλης του καλού με το κακό, του ηθικού με το ανήθικο που πραγματεύεται κανείς ανάλογα με τους καιρούς και τις καταστάσεις που βιώνει. Δεν μπόρεσα εδώ να μη συνδυάσω τη γραφή του με σαρτρικές αναφορές.

Πρόκειται λοιπόν για μια συναρπαστική περιπέτεια που θα μπορούσε να αποτελέσει και χολυγουντιανό σενάριο κινηματογραφικής παραγωγής. (Τρία Ε δεσπόζουν). Εξουσία, Ερωτας, Επιβολή. Σε πρώτο πλάνο η εξουσία, σε δεύτερο πλάνο ο έρωτας ωστόσο λειτουργώντας ως κινητήριος μοχλός στην πλοκή της ιστορίας( ο έρωτας είναι πυλώνας και επέκεινα όπως έχει πει ο ίδιος) και μέσω αυτών η Επιβολή στο σύνολο της κοινωνίας της κοσμοθεωρίας του νικητή.

Οι γυναίκες δεν είναι καθόλου δευτερεύουσες στο βιβλίο όπως και σε όλα τα βιβλία του αλλά παίζουν καθεμιά το δικό της ρόλο ανάλογα με τις συνθήκες της εποχής βέβαια. Η Αυγούστα, η Μιπόρ, η Κόρη δυναμικές γυναίκες με ισχυρή επίσης προσωπικότητα καθορίζουν με τον τρόπο τους ισόποσα τα γεγονότα, αποτελώντας το άλλο μισό των πρωταγωνιστών και οι πράξεις τους συνδέονται σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Ο χωροχρόνος της ιστορίας παρόλο που είναι ακαθόριστος ( μια χώρα σε παρακμή) συνάμα φαίνεται να είναι και απολύτως καθορισμένος αφού είναι εμφανείς οι διακειμενικές αναφορές στην αυτοκρατορία, τη Βασιλεύουσα (βοηθάει και η χρήση των συμβόλων π.χ. ο δικέφαλος αητός 212 σελίδα, η σημαία με το άσπρο κόκκινο και το φεγγάρι) με αποτέλεσμα εύκολα κανείς να μπορεί να κάνει το συνδυασμό και να καθορίσει το χωροχρονικό πλαίσιο. Εκείνο που αξίζει κανείς να σταθεί πέρα από την ενδιαφέρουσα πλοκή, τις διαρκείς ανατροπές, την έντονη δράση, είναι η εξαιρετική δομή του μυθιστορήματος και φυσικά δεν είναι τυχαία αφού ο συγγραφέας όπως έχει πει πάλι ο ίδιος ακολουθεί μια αλγορυθμική πορεία, δομή και κανόνες που καθορίζουν τη δομική ουσία της γραφής του. Για αυτό και το μυθιστόρημα είναι πετυχημένο γιατί ακριβώς ακολουθεί τους κανόνες της επιστήμης και πλέκει ένα εξαιρετικό συγγραφικό αλγόριθμο. Για το λόγο αυτό το έργο παρά τις 680 σελίδες του είναι τόσο καλογραμμένο ώστε ο αναγνώστης να θυμάται ακριβώς τι έχει προηγηθεί χωρίς να χάνει καθόλου τον ειρμό του όπως συμβαίνει με άλλα ογκώδη έργα και αυτό το καθιστά ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα παρόλο που δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο, τουναντίον. Είναι σαν να παρακολουθείς ένα συναρπαστικό έργο που δε θέλεις να χάσεις τη συνέχεια.

Υφολογικά οι μικρές προτάσεις βοηθούν τον αναγνώστη, ο κοφτός, άμεσος λόγος εξυπηρετεί στο να μη γίνεται καθόλου κουραστικό ένα τόσο μεγάλο μυθιστόρημα και κάθε κεφάλαιο αποτελεί ένα ξεχωριστό δομικό στοιχείο άρτια στημένο σαν να ακολουθεί μια καλοσχεδιασμένη μουσική συμφωνία.

Αφηγηματικά κυριαρχεί η ετεροδιηγητική γραφή που συνδυάζεται με παραστατικούς διαλόγους και εγκιβωτισμένες ιστορίες αλλά επίσης συναντάμε και πρωτοπρόσωπη αφήγηση καθώς στα τελευταία κυρίως κεφάλαια εμφανίζεται ένας ιστορικός παρεμβαίνοντας με αφήγηση των γεγονότων σαν να καταγράφει τα τεκταινόμενα κάνοντας ακόμη πιο σαφή το χωροχρονικό πλαίσιο και κεντρίζοντας ταυτόχρονα το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Κυριαρχεί φυσικά η αλληγορία και ο υπαινικτικός λόγος σε όλο το έργο αφού ο συγγραφέας με βάση το όχημα της εποχής αυτής θα μας ταξιδέψει στο παρελθόν αποδεικνύοντας πόσο επαναλαμβανόμενα είναι όλα στο σήμερα παρά τις φαινομενικά μεγάλες διαφορές των εποχών θέλοντας να τονίσει πόσο κοινή είναι η ανθρώπινη μοίρα και συμπεριφορά.

Είναι ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα αφού εκφράζονται μέσω των τριών σημαντικών πρωταγωνιστών διαφορετικές απόψεις και εναπόκειται στον αναγνώστη ανάλογα με την πρόσληψη του να επιλέξει με ποιον ήρωα θα ταυτιστεί, θα συμφωνήσει ή θα διαφωνήσει.

Εν κατακλείδι. Ένα δυνατό μυθιστόρημα που αντιλαμβάνεται ο κάθε αναγνώστης διατυπωμένο απλά, ρεαλιστικά χωρίς βερμπαλισμούς αλλά παράλληλα δίνει τροφή στον ιδανικό αναγνώστη για πολλαπλές αναγνώσεις σε πολλά επίπεδα αφού εμπεριέχει πολλά σημαίνοντα και σημαινόμενα. Τελικά το Χώρα από χαλκό αποτελεί ένα συγκερασμό φανταστικού, πραγματικού, ιστορικού και γιατί όχι πολιτικού έργου που βάζει τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με τη δική του κοσμοθεωρία που θεωρώ ότι είναι αρκετά σημαντικό στην ανάγνωση ενός μυθιστορήματος.

Ο Σπέγγος είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερωθεί στη γραφή συνειδητά αν ρίξει κανείς μια ματιά στο βαρύ βιογραφικό του. Το να αφήσει κανείς μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα για να ακολουθήσει τη γραφή αποδεικνύει πως η γραφή ήταν για αυτόν ύψιστη ανάγκη όπως είχει πει ο Ράινερ Μαρία Ρίλχε: Αν νιώθεις την υπέρτατη ανάγκη να γράψεις· αν νιώθεις πως, αν δε γράψεις, θα πεθάνεις, τότε, τότε μόνο αποφάσισε να γράψεις και μην ακούς κανέναν άλλον. Στην περίπτωση του συγγραφέα μας αποδεικνύεται ότι έκανε πολύ καλά που ακολούθησε τη συγγραφή και μας χαρίζει εξαιρετικά μυθιστορήματα. Η Χώρα από χαλκό - που σαφώς εύκολα κανείς μπορεί να κάνει τον παραλληλισμό με την κάθε χώρα σε κρίση και να εκλάβει τα μηνύματα που θέλει ο συγγραφέας  μας χάρισε μια συναρπαστική, φανταστική; ιστορική περιπέτεια αυτογνωσίας.

ΠΟΙΗΣΗ ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΙΣΤΟΥΡΗ

ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ

Βλέμμα στατικό γεμάτο έκπληξη

στα χνάρια της ανατολής.

Βλέμμα ανήσυχο στη θέα της έρημης γειτονιάς.

Η φωνή του μανάβη πρωινό άνοιξης

και το αγιάζι της νύχτας καθισμένο στο γιασεμί.

Ακόμα και το απαλό φτερούγισμα του σπουργίτη

ανάμεσα στα χρωματιστά γεράνια τσιμπολογώντας,

προδιαθέτει το καλημέρισμα.

Βλέμμα ατάραχο δημιουργία εντύπωσης

στην εναλλαγή των χρωμάτων ζωηρόχρωμης υφής.

Όταν τα παράθυρα ανοίγουν λούζεται ο διάδρομος

ακόμα κι αν οι πίνακες διαχέουν στο πρώτο φως

το γαλήνιο της θάλασσας, έτσι ώστε τα έπιπλα

να συμμετέχουν στην πανδαισία της γιορτής των θνητών.

Βλέμμα παρακλητικό στο υπέρτατο ον,

να μη χαθεί το φως των ελπίδων.

Ο ήλιος έγειρε όλα πια βαραίνουν

και σε μια αποστροφή το βλέμμα,

δεν έχει πλέον να κρατήσει τίποτα.

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

Περπατώ πολύ συχνά , μόνος,

απορροφημένος στις σκέψεις μου.

Όλα γύρω μου γυρίζουν κινηματογραφικά.

Το τέλος του δρόμου ξαφνικά σα να έγινε αρχή,

παρατώντας μισοτελειωμένες τις σκέψεις μου.

Αθόρυβα το σούρουπο ξετυλίγεται ,

αφήνοντας της νύχτας τα πέπλα να περιμένουν,

καμαρώνοντας για τη δύναμη της στιγμής.

Καθώς στο ημίφως , το τέλειωμα της μέρας,

μια απρόβλεπτη , ξεχασμένη ηλιαχτίδα, ξεστράτισε

και πάγωσε το χρόνο.

Της απρόσμενης αυτής εξέλιξης

ένας παράξενος ιστός αναδιπλώθηκε

κι η δύση κοντοστάθηκε,

το δειλινό έλουσε

κι το αιχμαλώτισε.

Τέτοια συνταραχτικά συμβάντα,

Παραμένουν αναξιοποίητα

Καθώς η μοναξιά αιωρείται.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ

Στη στροφή κοιτάζω το βλέμμα σου.

Πήγαινε κι ερχόταν και μας κοίταζε

πότε ριγμένο καταγής ,πότε απόμακρο.

Ένα βλέμμα ατσάλινο , αιωρούμενο

στη δροσιά του πρωινού πάνω στο άνθος.

Ένα αλλόκοτο βότσαλο, που μιλούσε

σε γνώριμα μονοπάτια της ψυχής μας.

Το βλέμμα σου δεν έμοιαζε με τ’ άλλα.

Περνούσε αργά ανάμεσα στα γεγονότα,

που μας άνοιγαν δρόμο για τα θέλω μας.

Να σημάνει πως το τέλος είναι κοντά

και δεν αρκεί να φύγουμε αβίαστα.

Όσο κι αν παλεύουμε να ορθοποδήσουμε

κι αν γαντζωνόμαστε σφικτά σε άλλα χέρια

κι αν ενώνουμε τη θέρμη μας, με τη θέρμη

του υπέρτατου όντος

κι αν σβήσανε όλα γύρω μας,

μένει μόνο η βαθιά πεποίθηση να ομονοήσουμε

μέσα στην κοσμοχαλασιά.

ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Το λευκό του κύματος γήινος αντικατοπτρισμός

αντανακλά το ταξίδι της προέλευσης.

Το λευκό του κύματος ψιθυρίζει στο αυτί σου,

το δικό σου ήχο

αυτόν που θέλεις ν’ ακούσεις

απόκοσμη δική σου μουσική,

αυτή που σε συνόδευε στη ζωή.

Ίσως ξαναζήσεις τέτοιες στιγμές αν το ορίζεις

αν θεατής παρακολουθείς την αδιαφορία γύρω σου,

που σου θυμίζει διακριτικά

το ταξίδι της προέλευσης.

Στην πολυκύμαντη ζωή , αναζήτησες πολλά.

Εκείνα που σε γέμιζαν στο ταξίδι

νεκρούς σφυγμούς και ζωντανούς ήχους.

Βίωσες την ανεμοζάλη στην κοσμοχαλασιά

και το ανεμόδαρτο των αδικημένων

το ψαλίδισμα της ορμής των νέων .

Εμπειρίες μοναδικές που σε συνεπαίρνουν

επειδή ήθελες να ζεις τη στιγμή ως το μεδούλι.

Μπορεί τότε να συναντήσεις τις χαμένες ευκαιρίες,

την αναθάρρηση στο ξέσπασμα της νιότης.

Τη ζωή να σου γνέφει κάθε φορά στου κύκλου τα γυρίσματα.

Περιμένεις ανταπόδοση για ό,τι ταξίδεψες

εμπειρίες, γνώση, αναζήτηση,

το λευκό του κύματος.

ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

Κεραμοσκεπή τριγωνική

δέντρα με υψωμένα χέρια,

των πιστών τα χέρια

σε καλούν σε προσευχή.

Γερμένη κουρτίνα

ίχνη φωτός στο μισοσκόταδο,

σφύριγμα αγέρα, στο στενό

σιγαλιά απόλυτη απλώνεται.

Στη γέφυρα γυροσκοπική πυξίδα

άυπνη, δείχνει το βορρά

ακτές μαύρες ,αφιλόξενες

χάρτες απλωμένοι, νεκροί.

Ο φάρος που αναβοσβήνει

ταξίδι στη νύχτα, όνειρο άπιαστο

τ’ αστέρια που ξαγρυπνούν,

μάτια σφαλιστά.

ΑΠΟΓΡΑΦΗ

Εποχή της ενδοσκόπησης

της χαλαρής μνήμης

της μακρινής συνάντησης

Εγκλωβισμένος στο δωμάτιο του μυαλού

το πραγματικό μέσα σου αναμοχλεύεις

αυτό που μένει κρυφό στο χάιδεμα του ήλιου

Ανταριασμένες στιγμές σημαδεμένες

και μια ηλιαχτίδα φως στο κενό

παρόρμηση και ξέσπασμα

αυτό που προσδιορίζει το αύριό σου

Σε πολιορκούν χαμένες στιγμές

ο ήλιος στάθηκε στο δειλινό

και πνιγμένες ιαχές δέντρων

ΕΣΚΥΨΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα

το απόβραδο στα σοκάκια της γειτονιάς

τη στιγμή που η βροχή έγλειφε το πεζοδρόμιο,

σα νυχτερίδα που λούστηκε στο ημίφως.

Τώρα ανοίγω το βήμα μου στην καθημερινότητα

περιδιαβαίνω τη θύμηση στην άλλη διάσταση περνώ ,

τη διάσταση που αναθαρρεί.

Το υπέρτατο ον

που ακολουθεί την πορεία των γεγονότων

άηχο, χωρίς παρισταμένους.

Μοναχικός καβαλάρης αμφιταλαντευόμενος

στις γωνιές της νύχτας

και στην ηλιαχτίδα που χαράζει.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

Φτώχεια, εγκατάλειψη, ορφάνια,

αναγέννηση ,ψυχική ομορφιά.

Κι η ποίηση ακουμπά τον ουρανό

με γήινα πόδια.

Aμφιταλαντεύεται στη νύχτα που φεύγει

και στο χάραμα που ορθώνεται.

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα.

Η ΣΙΓΑΛΙΑ

Όταν χαθεί η σιγαλιά της νύχτας, αφουγκράσου

τι γίνεται στο ξέφωτο . Είναι η στιγμή που

στους δρόμους ακούγεται μια ιδιότυπη μουρμούρα

αυτών που επιστρέφουν κι ο έρωτας καραδοκεί.

Όταν χαθεί η σιγαλιά της νύχτας, φεύγει ο χρόνος.

Σκοτεινές βιαστικές φιγούρες διασχίζουν το δρόμο

και των ερώτων οι πόθοι υποκλίνονται

μπρος στις προκλήσεις του άγνωστου.

Όταν χαθεί η σιγαλιά της νύχτας, είναι ξημέρωμα.

Ό,τι έχει γίνει δεν αντέχεται στην πρώτη ηλιαχτίδα

κι ούτε στα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών.

Το καρτέρεμα να είναι πολύ. Μόλις βεβαιωθείς

πως οι γωνιές του έρωτα άδειασαν, πως οι απόκοσμες

μουσικές έσβησαν στο κατόπι της νύχτας,

ρίξε άπλετο φως διακριτικά κι αγνάντεψε

το ξύπνημα του ορίζοντα , φως μοναδικό

και το βουητό της βροχής που κοντοζυγώνει.

Έτσι αναπάντεχα οι ήχοι σε προδιαθέτουν

πως κάτι γρήγορο περνά και χάνεται στο ημίφως

ένας ληστής , που τρέχει στο πεζοδρόμιο,

ένας μεθυσμένος , που τρικλίζει τα βήματά του,

ένα ασθενοφόρο, που μεταφέρει τον τραυματία,

μείνε ακόμα, μην κλείσεις το άπλετο φως.

Ό,τι πέρασε από μπροστά σου ανήκει στη φαντασία.

Είναι το σκοτεινό κομμάτι της μεγάλης νύχτας ,

δοσμένο αλληγορικά, παρανομία, έρωτας, καθήκον.

Που μέρος να κρυφτεί αποζητά τούτη τη στιγμή.

Αποδέξου την ιδιομορφία αυτή της νύχτας,

με σημείο αναφοράς το μέσα σου,

κι αγκάλιασε το σκοτεινό κομμάτι.

Έπειτα σβήσε πάλι το άπλετο φως αθόρυβα,

πριν ο ήλιος ρίξει τις δικές του ακτίνες.

ΖΩΗ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΗ

Ξεχωρίζω τον τόπο και τη στιγμή

συντροφιά με πρόσωπα,

συντροφιά με επιθυμίες

και με θάλασσες σε ήρεμους κυματισμούς.

Κι εσύ διαγράφεις με τη θωριά σου,

το περίγραμμα που ζωντανεύει τα πρόσωπα

και τα χαρακτηριστικά

και τα συναισθήματά τους.

Μια ανάσα φωτός

είναι η δύναμη της θέλησής σου.

Με την ορμή και τη διάθεση

και το στόμφο της έκφρασης της ζωής.

Μιας ζωής που ορειβατεί

άλλοτε στα ανώγια κι άλλοτε στα κατώγια,

αφήνοντας ίχνη σε εξωτερικές διαδρομές

που σου κρατώ το χέρι.

ΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Όπως αντικρίζεις τη θάλασσα

αυτή αναθαρρεί,

κι η πνοή σου, ανάσα

δροσιάς είναι.

Και τότε το μέσα σου

ξεχύνεται σ’ αυτά

που κάποτε έζησες,

κι οι μνήμες που αναπόλησες

σε συντροφεύουν,

σε ηρεμία λυτρωτική

από τα βάσανα να σου

εμφυτεύουν.

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Αχιλλέας Φιστουρής γεννήθηκε στην Καλλιμασιά της Χίου. Σπούδασε παιδαγωγικά στην Π.Α.Μ. , στο Π.Τ.Δ.Ε. Αθηνών και δίδαξε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ορίζει την ποίηση στη ζωή του, με τον ίδιο τρόπο που ανταμώνει τη θάλασσά του,όπως απλόχερα τού χαρίζεται κάθε πρωί από το ανοιχτό του παράθυρο. Ως τον μόνο ελεύθερο ορίζοντα, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδεύουν, να ονειρεύονται και να ελπίζουν άφοβα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Αποθαλασσία» το 2019. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Διαχειρίζεται την ιστοσελίδα: apothalassia.com