Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος 15-01-BD7A101Β-1ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ

ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΗΡΑΣ

Ρουτίνα πάλι τ` αυριανό το φαγητό
όσο κι αν τις σελίδες
του οδηγού μαγειρικής γυρνώ,
στις ίδιες συνταγές θα καταλήξω.

Η κατσαρόλα μες τη πλήξη…
Μπορεί να κατεβάσω συνταγές
από το ίντερνετ,
να δώσω άλλο αέρα στον απορροφητήρα,
μα πάνω στο το φίλτρο του θα αιωρείται,
η αμφιβολία της αποτυχίας.

Σε μένα τη νοικοκυρά με πείρα,
προέχει ένα «πρέπει να πετύχει».
Τα ολισθήματα δεν μου επιτρέπονται
ούτε και στη κουζίνα.


ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΡΟΥΧΩΝ

Το ρεύμα το νυχτερινό ας εκμεταλλευτώ
μήπως και του μισθού μου
την απώλεια ισορροπήσω.
Τ
ο πλυντήριο
με χρονοκαθυστέρηση θα βάλω,
κι όσο εγώ τάχα θα ξεκουράζομαι
για την αυριανή της δουλειάς ανεμοδούρα,
τους συλλογισμούς μου ο κάδος του
θα στύβει.
Θα τους απλώσω να λιαστούν,
ν `αεριστούν, να τεντωθούν,
στον ήλιο τα μικρόβια να φύγουν,
της Υπηρεσίας ο λεκές διεισδυτικός,
κανένα απορρυπαντικό δεν τον ξεπλένει…

Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος 15-01-BD7A086Β-1
Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος 15-00-6797AΣΤΕΓΝΩΤΗΡΙΟ

Αποβραδίς τ` ασπρόρουχα στυμμένα,
βρέχει αδιάκοπα,
δεν είναι ο καιρός της πλύσης,
ας εκμεταλλευτώ των συσκευών τις λύσεις.
Τη μπάλα που το χνούδι μαγνητίζει
δε λησμονώ στο στεγνωτήριο να ρίξω,
για να `ναι η αίσθηση απαλή
στην επαφή του δέρματος με ρούχο.
Κι αφού ρυθμίσω το διακόπτη,
στις μέγιστες στροφές,
στη μίνιμουμ ώρα,
τους υδρατμούς των τοίχων θα υγροποιώ.
Στεγνώνει η αγάπη μέρα με τη μέρα,
κι εγώ με τη συνειδητοποίηση,
πως δεν έχω διακόπτη:
όλες οι συσκευές μου
σε χρονοκαθυστέρηση…

ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΙΑΤΩΝ

Τα πιατικά στο νεροχύτη περιμένουν,
την αρχική τους αθωότητα να ξαναβρούν
κι εγώ τα τρίβω απαλά με το βουρτσάκι,
να διώξω από πάνω τους
αλλότρια ίχνη.
Το κέτσαπ κι η μουστάρδα επιμένουν,
τα λίπη ακόμη πιο πεισματικά,
και μόλις αξιοπρεπώς τα καθαρίσω,
στις συρόμενες του πλυντηρίου σχάρες,
σα κρατουμένους τα τακτοποιώ.
Ένορκος της ταμπλέτας ο αφρός,
την αθωότητά τους θα διεκδικήσει.
Σεσημασμένοι της ευελιξίας μας δολοφόνοι,
αδίκως τη κατηγορίας τούς αλαφραίνει
του απορρυπαντικού η σβήστρα.


ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΣΚΟΥΠΑ

Τα φίλτρα πάλι βουλωμένα και μυρίζει,
ας βάλω δυο ραβδάκια γιασεμί,
καλή η βολή της το χνούδι να μαζεύει,
μα δύσκολη η καθαριότητα στη σκάλα.
Ο θόρυβός της εκνευριστικός,
των εφήβων την αυτοσυγκέντρωση
χαλάει,
κι εμένα πόσο αλήθεια «μου τη σπάει»,
τη σκόνη
απ` όλους τους χώρους να ρουφώ.
Αυτή τη συσκευή θα παροπλίσω,
ας ίπταται η σκόνη,
κι ας καθίσει όπου βρει,
έτσι κι αλλιώς για χρόνια αλλεργική,
το ξεσκόνισμα δεν είναι η θεραπεία…

Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος 10203ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ

Μόνο όταν βιάζομαι σε βάζω μπρος,
η βία των κυμάτων σου με αποσυντονίζει:
στα άκρα ζεστά, στη μέση κρύα
τα φαγητά παραδομένα
στου μάγνητρου την έξαψη.
Λένε πως φταίει των πιάτων
η ειδική αγωγιμότης,
ωστόσο κι οι δυο ξέρουμε καλά,
πως ό, τι περνά
το φράγμα προστασίας μας
μπορεί να βλάψει σοβαρά.
Θυμάσαι που μου έσβησες
τη συσκευή της εγγραφής
του άρρυθμου ρυθμού μου;
Γιατί από τότε οι αρρυθμίες μου
καταγράφονται
ως ιδιαίτερα πια γεγονότα
(η κανονικότητα από πάντα
περνούσε απαρατήρητη).


ΜΙΞΕΡ

Μ` αρέσει που χτυπάς τα υλικά
τους δίνεις υφή ομοιογενή
δύσκολα να τ` αποσυνθέσεις:
(το χρώμα γίνεται παλέτα να συνθέσεις
η γεύση σχοινί ν` ακροβατείς.)
Ζηλεύω πιο πολύ τα επαγγελματικά
με τους μεγάλους κάδους
της περιστροφής,
τα ποικίλα χτυπητήρια,
τη πολλαπλότητα στη λειτουργία,
τη γρηγοράδα στις αποκαταστάσεις.
Κάπως έτσι χτυπιόμαστε κι εμείς
(στο μίξερ της κοινωνικοποίησης)
σε κανονικότητες
κι άντε μετά να ξεδιαλέξεις
τη διαφορετικότητα.
   

Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος με θέμα "χορεύτρια" 15-00-11252ΨΥΓΕΙΟ

Κέρας της Αμάλθειας
ή Κουτί της Πανδώρας;
Διττή η προσωπικότητα κι η λειτουργία σου.
Από τη μια γεμάτο καλούδια,
από την άλλη απειλή.
Τη μια συντηρείς, την άλλη καταψύχεις.
Μονίμως μου θυμίζεις
το τόπο κατάψυξης των επιθυμιών μου
(στους πόσους άραγε βαθμούς
ψύχεται η ψυχή;)
Ή μήπως μόνο το σώμα καταψύχεται εν τέλει;
Όπως και να `ναι είσαι πια
ο τελικός προορισμός μας...


Πίνακας ζωγραφικής μοντέρνος με θέμα "λουλούδια" 15-00-10210 ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Αχ! Πώς μοσκοβολάς εσύ θεά
των συσκευών μου!
Παλιές μυρωδιές ανακινείς
κι εγώ πιστή σου σύντροφος
να σε κοιτώ στα μάτια,
τα μεγάλα, τα μικρά σου.
Ιδίως αυτός ο φούρνος σου.
Φορές μου καίει το σώμα
κι άλλες πάλι στη μύτη τέρψη
οι μοσκοβολιές σου.
Κουζίνα μου, καρδιά μου!
Είσαι η μασίνα μου,
η συσκευή των συσκευών μου!


ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ

ΚΑΦΕΤΙΕΡΕΣ SEVERIN 4052 Ακόμη κι αν τη δόση του καφέ μειώσω,
ή ελαφρύτερο χαρμάνι κι αν διαλέξω,
αργείς τόσο να φτιάξεις το πρωί
ένα φλιτζάνι εγρήγορσης της προκοπής.
Μάλλον τα άλατα θα φταίνε
(κι εγώ η απρόσεχτη μονίμως
αφιλτράριστο ,τρεχούμενο νερό σου ρίχνω.)
Με μια γεμάτη κουταλιά της σούπας
του κίτρου οξύ
και ξέπλυμα με κρύο νερό κατόπι,
καινούρια θα σε φτιάξω.
Το μόνο, που εδώ και χρόνια ανησυχώ
πως με ήπιο οξύ σε καθαρίζω.
Εφτάρα η αντίστασή σου τελικά.
Με τίποτε δε κάμπτεται η ψυχή σου…

ΒΡΑΣΤΗΡΑΣ

Κοχλάζεις
και ξεχειλίζει το νερό,
το πάγκο της κουζίνας πλημμυρίζει,
μα έλα που ο χρόνος πιεστικός
ήταν για μένα μέχρι σήμερα ο δυνάστης.
Λέω να γίνω πιο ποιοτική
κι ας αργούν τα φαγητά να γίνουν.
Εξ` άλλου ποιος με περιμένει πια;
Οι έφηβοι ανυπόμονοι ,
την εξώπορτα με δύναμη χτυπώντας,
βιάστηκαν τη πείνα τους
σε ταχυφαγεία να κορέσουν.

ΡΟΛΟΪ

Αποβραδίς θα βάλω το ρολόι
στις έξι παρά τέταρτο να μ` ενοχλήσει,
ο κόκορας δεν θα λαλήσει,
(στη γειτονιά δεν έμειναν κοκόροι.)
Θα σπεύσω να ντυθώ, να κάνω τσάι,
τα φρούτα θα ετοιμάσω για προσφάι,
και πριν καλά -καλά να ξημερώσει,
την άσφαλτο παρακαλώ να ημερώσει.
Τη κάρτα θα χτυπήσω βιαστικά στις επτά,
τα σκαλοπάτια της Υπηρεσίας
θ` ανεβώ αργά,
κι από δω και πέρα αργές θα `ναι οι κινήσεις
(αν θέλεις ως τα εξήντα εφτά να συνεχίσεις)
δουλεύοντας…


ΦΑΝΑΡΙ

Τώρα που έμαθα με ώριμο πορτοκαλί
να φρενάρω,
χτυπάνε στο προφυλακτήρα μου
αυτοί που ανέκαθεν
μόνο με κόκκινο σταματούν.
Εγώ όμως που από τα πριν,
στο καθρέφτη μου πίσω παρατηρούσα.
αφήνω το αυτοκίνητο προς τα μπρος
μαλακά να ολισθήσει.
Άμεσα το σφάλμα τους
αναγνωρίζουν
και σπεύδουν να υπογράψουν φιλικά
τη δήλωση διακανονσμού.
Δυο-τρεις γρατζουνιές οι απώλειες
κι αυτό είναι όλο,
ενώ πριν….
γυαλιά-καρφιά
όλα άτακτα στην άσφαλτο ριγμένα.
                    Βιογραφικό

Η Ευγενία Βογιατζή γεννήθηκε στη Δράμα το 1963 και μένει στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε  πολιτικός μηχανικός. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, αλλά τη τελευταία δεκαετία ως τεχνικός υπάλληλος των Ο.Τ.Α.
     Με την ποίηση ασχολείται από παιδί. Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αποκομίζοντας διακρίσεις. Ποιήματα κι άρθρα της έχουν δημοσιευτεί και στο τύπο.Συνολικά έχει γράψει 12 ανέκδοτες ποιητικές συλλογές και πολλά μικρά διηγήματα.Με ποιήματα συμμετέχει στην ομαδική έκδοση "Οδός Ποιητών" της ομάδας λόγου και τέχνης Ale Amoroza,  (εκδόσεις Μαλλιάρη) και στη συλλογική  έκδοση της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού του Δήμου Θερμαϊκού "Δεσμοί Λόγου & Υπόσχεσης" (εκδόσεις Μαλλιάρη).

Εχει κάνει 2 αυτοέκδόσεις σε πολύ περιορισμένο αριθμό αναντιτύπων : "Μικρές Αντιφάσεις"  (2009) και "Δώδεκα και τέσσερα(2009- συλλογή "παραμυθιών" για ενηλίκους). Ερασιτεχνικά ασχολείται με τη ξυλογλυπτική  και τις μικροκατασκευές συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις εικαστικών της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού των Δήμων Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Θερμαϊκού, Θάσου  και Μίκρας καθώς και της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.
     Συμμετέχει ενεργά σε διαδικτυακούς λογοτεχνικούς χώρους με τα ψευδώνυμα papaver, Eugvog, kanella16 κι 'Ασπρη Παπαρούνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: