Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Ποίηση Ιατρόπουλου Δημήτρη


Ο νέγρος Προμηθέας       
 Στίχοι:
Δημήτρης Ιατρόπουλος
Μουσική:  Σταύρος Πασπαράκης
1. Μαρία Δουράκη


Κάτω στο ποτάμι, στο Μισισιπή,

στα μπαμπάκια, στις φυτείες και στα καλαμπόκια,

μέσα στην αύρα του Αλωνάρη, στη γη,

απ’ το μεσημέρι, τραγουδάει ένας νέγρος Προμηθέας.


Στον ήλιο, στον ήλιο που μ’ έχετε δεμένο,

δεν υπάρχει, παρά μόνο φωτιά,

δεν υπάρχει, παρά μόνο φωτιά,

και καμένο σίδερο.


Περιμένω τη νύχτα που θα γίνει το θάμα,

περιμένω τη νύχτα να γιορτάσουμ’ αντάμα,

περιμένω τη νύχτα που θ’ ανοίξουν οι κήποι,

να `ρθεί κι ο καιρός της αγάπης.


Αγόρι μου, μάθε να στέκεσαι και μην τρέχεις,

αγόρι μου, μάθε να σκέπτεσαι και ν’ αντέχεις.


Περιμένω τη νύχτα που θα γίνει το θάμα,

περιμένω τη νύχτα να γιορτάσουμ’ αντάμα,

περιμένω τη νύχτα που θ’ ανοίξουν οι κήποι,

να `ρθεί κι ο καιρός της αγάπης.



Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος  Μουσική: Βασίλης Κουμπής

Μιχάλης Βιολάρης


Στον Άγιο Φιλιππο

Όπου βαδίσεις κι όπου πας

όποιο δρομάκι κι αν περνάς

χάνουν τα μάτια τους τα παλληκάρια

και ξημερώνουνε μες το σεβντά

χάνουν τα μάτια τους τα παλληκάρια

και ξημερώνουνε μες το σεβντά


Θα `ρθώ στον Άγιο Φίλιππο μια νύχτα με φεγγάρι

και θα φορώ γαρούφαλλα μες τα σγουρά μαλλιά

Θα `ρθώ στον Άγιο Φίλιππο μια νύχτα με φεγγάρι

να ξεσηκώσω τα παιδιά κι όλη τη γειτονιά


Όπου βαδίσεις κι όπου πας

σ’ όποιο σοκάκι κι αν περνάς

θε να σε κλέψω εγώ κάποιον Απρίλη

και θα σε χάσουνε στη γειτονιά

θε να σε κλέψω εγώ κάποιον Απρίλη

και θα σε χάσουνε στη γειτονιά


Θα `ρθώ στον Άγιο Φίλιππο μια νύχτα με φεγγάρι

και θα φορώ γαρούφαλλα μες τα σγουρά μαλλιά

Θα `ρθώ στον Άγιο Φίλιππο μια νύχτα με φεγγάρι

να ξεσηκώσω τα παιδιά κι όλη τη γειτονιά


https://www.youtube.com/watch?v=1e2o0LEpGLU 

O Δημήτρης Ιατρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα (1945). Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στη Γερμανία και κινηματογράφου στην Αθήνα. Ποιητής των μπουάτ και του Κινήματος της Αμφισβήτησης. Ωδοποιός, δοκιμιογράφος, χρονογράφος. Σκηνοθέτησε αρκετά από τα έργα του στο Θέατρο και την Τηλεόραση, έγραψε Μιούζικαλ και Παιδικό Θέατρο, έστησε Χάπενινγκ και Ποιητικές Βραδιές και μετέχει σε συναυλίες περιοδεύοντας στην περιφέρεια. 
Τακτικό μέλος της Ενώσεως Συντακτών, της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων και Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού (Ε.Δ.Ε.Τ).


Λογοτεχνικός διαγωνισμός ιστοσελίδας 120lekseis.com με θέμα “7 Θανάσιμα Αμαρτήματα”

    

Η λογοτεχνική ιστοσελίδα 120 λέξεις σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με τίτλο “7 Θανάσιμα Αμαρτήματα”. Έχοντας αφετηρία μία από τις: Οκνηρία, Αλαζονεία, Λαιμαργία, Λαγνεία, Απληστία, Οργή και Ζηλοφθονία, σας ζητάμε να εμπνευστείτε και να γράψετε Flash Fiction ιστορίες των 120 λέξεων ακριβώς.
Κατά την διάρκεια της θητείας του το 590 μ.Χ. ο Πάπας Γρηγόριος Α’ ταξινόμησε τα πιο σοβαρά αμαρτήματα σύμφωνα με την καθολική εκκλησία και τα ονόμασε θανάσιμα, επειδή είναι ικανά να στερήσουν την θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ανθρώπινης ψυχής. Όμως σύμφωνα με τον Βολταίρο: «Τα πάθη για τον άνθρωπο είναι ό,τι ο άνεμος για τα ιστιοφόρα. Παρόλο που μπορεί να τον καταστρέψουν, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς αυτά». Πόσο ενδιαφέρουσα είναι μία ενάρετη ζωή ή μία καθαρή συνείδηση μπροστά στο αλατοπίπερο που προσφέρει μία απαγορευμένη πράξη;  Άλλωστε όσο πιο ολέθρια είναι η αμαρτία, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται η ιστορία κι αυτές ακριβώς τις ιστορίες σας προσκαλούμε να γράψετε.
Τα 14 κείμενα που θα διακριθούν από την κριτική επιτροπή θα φιλοτεχνηθούν από την επιμελήτριαΒέρα Καρτάλου και θα παρουσιαστούν σε εικαστική έκθεση, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Art Café Abodé από τις 11 έως τις 18 Δεκεμβρίου 2016. Επίσης θα εκδοθούν σε ηλεκτρονικό e-book που θα διανεμηθεί δωρεάν προς download, καθώς και σε έντυπη μορφή, όπου θα συνοδεύονται από τις φωτογραφίες των 7 θανάσιμων αμαρτιών, όπως τις εμπνεύστηκε και αποτύπωσε η καλλιτέχνης Μαρία Λαγού.
Δηλώστε συμμετοχή στο Facebook Event

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Ποίηση Βαρδάκα Νίκου



Ελλη(1926-1983)


Τα μάτια  σου  χάιδευαν  τις  παιδικές  μου  μνήμες
μπροστά  στην  οθόνη. Απρόσιτα  και  γεμάτα  μαγεία
γοήτευαν  τις   σκέψεις.
Ο  έρωτας  σου  κάθε  φορά  με  τον  Δημήτρη,  είτε  μπροστά  από
έναν  πίνακα  είτε  με  ρούχα  μαύρα  ήταν  η  εύφορη  γη  της  εφηβείας .
Πόνος  και  χαρά, μέλλον  και  παρελθόν  ζευγάρωναν  σε  μια ταινία
ασπρόμαυρη  αλλά  με  χρώματα  της  ψυχής  να  προβάλουν  τόσο  οικεία.
Κάθε  που  απέναντι  στον  τοίχο, αντικρίζω  τον  μύθο σου  σκέφτομαι
πόσο  ένα  πρόσωπο  μέσα  στον  χρόνο  μπορεί  να  φεγγίζει ,και  να  γίνεται
η  πρώτη  σου  αγάπη  όπως  τότε  στα  16..



"Νοσταλγία" Ποιητική συλλογή εκδόσεις διάνυσμα


το βιβλίο κυκλοφορεί σε free e book: https://issuu.com/lewnidasskylitzhs/docs/vardakas_e-book

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Νέα ποιητική συλλογή από τη Χρύσα Βελησσαρίου

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άλλωστε η νέα ποιητική συλλογή της Χρύσας Βελησσαρίου. Η ποιητική φωνή της Βελησσαρίου αισθαντική και σκληρή ταυτόχρονα μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε τις βαθύτερες σκέψεις της με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ποίηση.





Δείγμα γραφής: 





Ποίηση Μετσάνη Άννας





Από την ποιητική συλλογή: "Φανταζόμαστε με τα χέρια" Συμπαντικές διαδρομές 2015

Νέο βιβλίο από τη Μετσάνη Άννα

Κυκλοφόρησε από τις Συμπαντικές διαδρομές η νέα ποιητική συλλογή της Μετσάνη Άννας"Φανταζόμαστε με τα χέρια". Η ποιήτρια μας ταξιδεύει στον εσωτερικό της κόσμο, τις μύχιες σκέψεις και ανησυχίες της δημιουργώντας μια ποίηση πρωτότυπη στην οποία αξίζει να εντρυφήσουμε.




Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΚΔΗΛΩΣΗ Στρογγυλό τραπέζι περί ποίησης στις 10/9


Το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, στις 18.30, στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο, θα διεξαχθεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr Στρογγυλό Τραπέζι Περί Ποίησης στο Αίθριο του Ζαππείου.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ Βίκυ Τσιανίκα και θα συμμετάσχουν οι ποιητές: Αντώνης Βερούχης ("Τα χρόνια της κρίσης"), Κώστας Γραμματικόπουλος ("Νεκρό φιλί"), Δημοσθένης Δαββέτας ("Η απιστία των άστρων"), Σταύρος Καμπάδαης ("Ε, ψιτ κύριος! Ποια είναι η ιστορία σου;"), Μαρία Στρίγκου ("Τυρκουάζ").

Ποίηση Τριάντη Χριστόφορου




Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Την καρδιά των λέξεων σήκωσαν
ψηλά οι αετοί τ’ ουρανού.

Και στους ορίζοντες ελευθερώθηκαν
οι αλήθειες των γενναίων.

Στους δρόμους του σταριού
νεκραναστήθηκαν τα σκοτεινά άστρα
και οι ψυχές των αχθοφόρων.

Αλλά οι δαίμονες της φρίκης
βρήκαν δύναμη στα πληγιασμένα όνειρα
και γρήγορα πάγωσαν το αίμα
στις καρδιές των αθώων .

Ξανακύλησαν οι στάχτες των μυστηρίων
στα ρουμάνια του κόσμου ,
θάβοντας ό,τι ξέμεινε
απ’ τον ήχο της χαράς
στα χωράφια της αιωνιότητας .

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Ποίηση Κατσάνου Ηλία











Ποιήματα
1. Ο Εγκέλαδος (ποίημα από τη συλλογή: Περνώντας τις συμπληγάδες)

Μέσα στην ψυχή μου έχω θάψει έναν Εγκέλαδο
τον σκέπασα βαρειά με πέτρες και με ξύλα
μα να τον θανατώσω δεν το μπόρεσα.
Γι αυτό πολλές φορές ο γίγαντας
τα ψυχικά μου βάθη αναταράζει...
Κι είναι ο σεισμός αυτός το δηλητήριο
που την ωραία ζωή μου φαρμακώνει.

2. Οδοιπόρος (ποίημα από τη συλλογή: Περνώντας τις συμπληγάδες)

Γυμνός στην ψυχή και στο σώμα
περιπατώ σε δρόμους σπαρμένους αγκάθια...
Ματώνουν τα γυμνά πέλματα μου,
ο ήλιος καίει τις σάρκες μου
με το βλέμμα του θολό το μυαλό μου,
λιγοστός ο αέρας που αναπνέω και είναι μακριά ακόμη το Πανδοχείο "Σωτηρία".

3.Σιωπή (ποίημα από τη συλλογή: Αιγόκερως 13)

Κάποτε είχαμε ένα ζεστό
όμορφο Καλοκαίρ
-κι ήταν όλο δικό μας.
Μας έκαιγε, μας βασάνιζε
μα τ' αγαπούσαμε.

Ήρθε ο σκόρος και το σκότωσε
-το τύλιξε η σιωπή.

4. Άτιτλο (ποιήμα από τη συλλογή: Αιγόκερως 13)

Το να υπάρχης
είναι μια υπόθεση
ξένη της θέλησης σου
το να ζής
είναι μια ιστορία συμβιβασμού.
Γι αυτό τρομάζεις
κάθε πρωί
που συναντάς τον εαυτό σου
ύστερα από ένα ταξίδι
στη χώρα του θανάτου.

5. Ληστεία (ποίημα από τη συλλογή: Τίνου Αλασάκη ποιήματα)

Εκείνη η νύχτα
με τα πελώρια μάτια
με καθήλωσε.
Βούτηξε τίς παλάμες της
στις τσέπες μου. Πήρε
και την τελευταία δεκάρα που μ΄ απόμεινε
και μ' άφησε γυμνό
δεμένο χειροπόδαρα.

6. Γυναίκα

Γυναίκα, Εσύ όσο θα ζής, θα ζή και η χαρά μας,

πάνω στη Γη καμμιά πηγή μ' άφθονη όπως Σύ
την ηδονή, πιο ποθητή καμιά στα όνειρά μας
εικόνα, σαν κι Εσέ καμιά θάρους, ζωής πνοή!

Βιογραφικό
Ηλίας Κατσάνος, λογοτεχνικό ψεύδωνυμο Τίνος Αλασάκης. Γεννήθηκε το 1940 στη Φαρκαδόνα Τρικάλων και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία ενώ στη συνέχεια εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος και συνταξιοδοτήθηκε το 1990. Είναι πατέρας δύο παιδιών. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες και ποιήματα του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες ενώ άλλα βραβεύτηκαν. Ακόμη έχει δημοσιεύσει χρονογραφήματα, στοχασμούς, μελέτες και κριτικές βιβλίων. Είναι μέλος της Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ (Λάρισα). Έχει εκδόσει εφτά ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές χρονογραφημάτων και ένα βιβλίο με σκέψεις, εξομολογήσεις και ποιήματα ενώ σκοπεύει να προχωρήσει στην έκδοση και άλλων ποιημάτων και πεζών.

Σχετικές ιστοσελίδες:
elosyl2000.blogspot.com/.../blog-post_8699.html



Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ, ΡΙΜΑΣ, ΡΙΖΙΤΙΚΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ "Ο ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2016

ΘΕΜΑ: “Ο ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ”

Ο Δήμος Αποκορώνου, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Στιχουργών Ν. Χανίων, προκηρύσσει Παγκρήτιο λογοτεχνικό διαγωνισμό (ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ – ΡΙΜΑΣ – ΡΙΖΙΤΙΚΟΥ) με θέμα:

«Ο ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ» (ΙΣΤΟΡΙΑ – ΦΥΣΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ – ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ)
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η προβολή και η ανάδειξη της φυσικής – ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, της όμορφης επαρχίας Αποκορώνου Χανίων.

ΟΡΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ:
Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι όπου γης, απανταχού Κρήτες, που μπορούν να συμμετέχουν από μία έως τρείς μαντινάδες τους, μία ρίμα (που δεν θα ξεπερνά όμως τα δέκα δίστιχα) ή ένα Ριζίτικο τραγούδι, όλα σχετικά με το θέμα του διαγωνισμού, πρωτότυπα και αδημοσίευτα, υπογεγραμμένα με ψευδώνυμο. Μέσα στο φάκελο αποστολής, θα εσωκλείεται μικρότερος φάκελος, με τα πλήρη στοιχεία του διαγωνιζόμενου (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλ. επικοινωνίας).
Τα κείμενα δακτυλογραφημένα, θα αποσταλούν σε πέντε αντίτυπα, μόνο ταχυδρομικά στην διεύθυνση:

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Τ.Κ 73 300 ΧΑΝΙΑ

Υπόψη κου ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΤΕΡΑΚΗ

(Ο ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ)

Οι εργασίες δεν επιστρέφονται. Μέλη της Κριτικής Επιτροπής θα είναι λογοτέχνες και καταξιωμένοι στιχουργοί του Παγκρητίου Συλλόγου Κρητών Στιχουργών «ΜΙΧ. ΚΑΥΚΑΛΑΣ» και του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων, με πρόεδρο της Επιτροπής, τον κύριο Γιώργο Γιακουμινάκη, στιχουργό, συγγραφέα, λογοτέχνη, μέλος του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων και της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Οι εργασίες θα γίνονται δεκτές έως 31 Δεκεμβρίου 2016.

Στους διακριθέντες θα δοθούν βιβλία, ως έπαθλα με την απονομή των βραβείων, η οποία θα γίνει ατο Δήμο Αποκορώνου και η ημερομηνία της εκδήλωσης θα γνωστοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωση.

Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 2821 0 86319 & 6932124264.


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Διήγημα από τη Μαρία Καφέ

   ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ

 «Μην μας ξεχάσεις, ε», με σκούντησε η Έλλη περιπαικτικά. «Θέλω να λαβαίνω μια κάρτα κάθε τρεις μέρες» πρόσθεσε. 
«Μην την ακούς. Κοίτα να βρεις κανένα κούκλο Γάλλο και άσε μας εμάς. Και προσοχή. Μακριά από ξενέρωτους! Έχεις μια φυσική τάση προς την ξενερωσιά!» μπήκε σφήνα η Ολυμπία. Βάλαμε τα γέλια και οι τρεις.
«Αν χάσω το αεροπλάνο εσείς θα φταίτε!» είπα, βάζοντας τέλος στον δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό.
Σε μια ώρα πετούσα για Παρίσι. Η βαλίτσα μου και ένα τιγκαρισμένο σακ βουαγιάζ είχαν ήδη πάρει το δρόμο για το αεροπλάνο.
«Θα μου λείψετε» γύρισα στους γονείς μου, που ήταν δίπλα μου για να με αποχαιρετήσουν.
Το θερινό τμήμα εξάσκησης της γλώσσας στη Γαλλία ήταν ιδέα της μητέρας μου. Δεν ξέρω αν μου το πρότεινε για να τελειοποιήσω τα Γαλλικά μου ή για να “ανοίξει το μάτι και το μυαλό μου” όπως συνήθιζε να λέει. Όπως και να ’χει πάντως, δύο μήνες στη Γαλλία με περίμενε σκληρή δουλειά. Όχι, δε θα πήγαινα ούτε για τουρισμό, ούτε για αναψυχή, ούτε φυσικά για να γνωρίσω τον Αλέν Ντελόν τζούνιορ και μαζί του τον έρωτα. Άλλωστε, δεν έχω χρόνο για τέτοια. Προέχει το μέλλον μου, οι στόχοι μου, οι σπουδές μου. Δεν είναι τυχαίο ότι, αντίθετα με τις περισσότερες συμμαθήτριες μου, δεν είχα ποτέ ως τότε σχέση με κάποιο αγόρι. Φλερτ πολλά, σχέση καμία. Δε θα χάνω το χρόνο μου με επιπολαιότητες. Άσε που τα περισσότερα αγόρια διαθέτουν στόκο, αντί για φαιά ουσία! Καλύτερα μόνη παρά… Ελπίζω να καταλαβαίνετε το σκεπτικό μου.

Στη φοιτητική εστία τα πάντα ήταν λουσμένα στο φως και μοσχοβολούσαν καθαριότητα. Στο πανεπιστήμιο έβλεπες μόνο νέους ανθρώπους. Νιώθω εκστασιασμένη. Από το δωμάτιο μου, βλέπω ένα μικρό δασάκι και η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή από τις 7 το πρωί ως τις 12 το βράδυ.
“Μακάρι να ήσασταν και εσείς εδώ. Το Σάββατο θα πάω στο Παρίσι” έγραψα στην 'Ελλη και την Ολυμπία την πρώτη μερα. Μου έλειπαν ήδη. Πώς θα άντεχα δυο μήνες χωρίς κολλητές; Τα παιδιά στην τάξη μου ήταν μια χαρά, αλλά δεν ήξερα αν θα έβρισκα τον τρόπο να επικοινωνήσω μαζί τους. Η Γιοσίκο για παράδειγμα ήταν από την Ιαπώνια, ο Φαθ από την Αίγυπτο, η Τζέσι από την Αγγλία και ο Πιέτρο από την κεντρική Ιταλία. Μας χώριζαν τόσα πολλά! Μας ένωνε η διάθεση να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Όχι ότι είχα και πολύ χρόνο να αφιερώσω σε συναναστροφές! Μετά το μάθημα, κάθε απόγευμα, πήγαινα στη βιβλιοθήκη μ’ ένα μπουκάλι νερό και χωνόμουνα σε βιβλία σπάνια, φωτογραφικα λευκώματα και τόμους εγκυκλοπαιδειών. Εκεί, μεταξύ εκδόσεων για το γαλλικό σινεμά και κόμιξ (ναι, εντόπισα και Αστερίξ σ’ ένα ράφι) γνώρισα τον Φίλιπ, φοιτητή του τμήματος συγκριτικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο.
«Δεσποινίς, σας έπεσε αυτό…» ήταν η πρώτη ατάκα που μου είπε, δείχνοντάς μου ένα μαύρο κουμπί. Κοιταξα αμήχανα τα κουμπιά του πουκαμίσου μου, για να δω από πού την είχε σκαπουλάρει. Δεν έλειπε κανένα.
«Δεν είναι δικό μου.» απάντησα βιαστικά και προχώρησα.
«Μερικές φορές πρέπει κανείς να μην εμπιστεύεται την κρίση της πρώτης ματιάς. Τα πράγματα αποκαλύπτονται μόνο μετά από εξονυχιστική εξέταση.» συνέχισε έκεινος να με ενοχλεί. Η επιμονή του με εξόργισε. Και τι σόι βαθυστόχαστη ανάλυση ήταν αυτή; Τόσο μπλα-μπλα για ενα κουμπί;
«Δεν ειναι δικό μου σας είπα.» Ύψωσα τον τόνο της φωνής μου, αναγκάζοντας κάποια κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος μας.
«Και αυτό εδώ τι είναι;» με ρώτησε δείχνοντάς μου τη μανσέτα του πουκαμίσου μου, απ’ όπου έλειπε το δεύτερο κουμπί.
Ζήτησα συγγνώμη, ανταλλάξαμε ονόματα και χαμογέλασα αμήχανα, παίρνοντας το κουμπί.
«Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από συγγνώμη… Κερνάω καφέ και κρουασάν στο Παρίσι» είπε.
«Θα το σκεφτώ» απάντησα και απομακρύνθηκα. Σιγά να μην ενέδιδα στο φλερτ του πρώτου τυχόντα Γάλλου. Την επόμενη μέρα πήγα στη βιβλιοθήκη και ζήτησα έναν αναλυτικό χάρτη του Παρισιού από τον βιβλιοθηκάριο. Ο Φίλιπ δεν εμφανίστηκε. Καλύτερα! Ούτε την επόμενη μέρα ήρθε. Την τρίτη τον είδα να κουνάει δυο εισιτήρια μπροστά στο πρόσωπό μου. Δυο σιδηροδρομικά εισιτήρια για Παρίσι με επιστροφή. Άφησε το ένα δίπλα στην τσάντα μου.
«Είναι δικό σου. Αν δεν έχεις κανονίσει τίποτα για Σάββατο πρωί, θα βρεθούμε στο βαγόνι του τρένου» είπε και εξαφανίστηκε. Τι εκκέντρικος τύπος! Τι παλιοεγωιστής! Μεγάλη ιδέα είχε για τον εαυτό του αν πίστευε ότι θα πήγαινα.

Το Σάββατο, ο Θέος ξημέρωσε την πιο φανταστική μέρα της ζωής μου. Έτρεξα αγχωμένη στον σταθμό του τρένου, συνάντησα τον Φίλιπ χαμογελαστό και αναχωρήσαμε για την πόλη του φωτός. Πώς ήξερε ότι θα πήγαινα; 
«Δεν το ήξερα, αλλά ήλπιζα. Δείχνεις καλή παρέα.» μου απάντησε και πιάσαμε μια συζήτηση για τις ζωές μας, τα όνειρά μα,ς τις ανησυχίες μας. Ο Φίλιπ ήταν μόλις 20, αλλά ήξερε πολύ καλά τι ήθελε από τη ζωή.
«Ποιότητα, επικοινωνία και γνώση.» Ήταν τόσο ώριμος! Είχε άπειρα ενδιαφέροντα και διψούσε να μάθει. Όπως ακριβώς κι εγώ. Για καλή μου τύχη μάλιστα, το Παρίσι ήταν η γενέτειρά του και το ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά.
«Λοιπόν, σε χρίζω επίσημο Ξεναγό μου» του είπα γελώντας, όσο περπατούσαμε στις όχθες του Σηκουάνα για να πάμε στα καραβάκια που έκαναν ξενάγηση για τους τουρίστες.
«ΟΚ. Τότε θα γνωρίσεις το δικό μου Παρίσι» είπε και αλλάξαμε κατεύθυνση.
Πρώτη στάση, η γέφυρα στην οποία σκοτώθηκε η Νταϊάνα.
«Γράψε κάτι» με προέτρεψε να αφήσω ένα σημείωμα στο μνημείο της, όπως έκαναν άνθρωποι απ’ όλον τον κόσμο. Το κάνα!
Δεύτερη στάση, στη Μονμάρτη για καφέ.
«Σκέψου ότι σε αυτή την καρέκλα έχουν καθίσει οι μεγαλύτεροι διανοούμενοι» μου είπε, δείχνοντάς μου την καρέκλα όπου καθόμουνα.
Το Παρίσι του Φίλιπ είχε λαμψη, μεγαλείο, έμπνευση.
«Κοίτα εκεί, κάτω στο βάθος.»
Στο ψηλότερο σημείο της Αψίδας του Θριάμβου. Ένιωσα την υψοφοβία μου να φουντώνει. Εκεί θα χαθεί ο ήλιος! Με άρπαξε από το μπράτσο και με τράβηξε.
«Πάμε.»
«Πού;» ρώτησα.
«Να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το ψηλότερο σημείο του Παρισιού!»
«Ακόμα πιο ψηλά;» δυσανασχέτησα, κουρασμένη απο τα συνεχή πέρα δώθε της ημέρας. Ούτε που θυμάμαι πώς βρεθήκαμε στην κορυφή του Πύργου του Άιφελ, να χαζεύουμε όλο το Παρίσι ως εκεί που έφτανε το μάτι μας.
«Μπορείς να φανταστείς καλύτερο μέρος για πρώτο ραντεβού;» είπε και συνέχισε: «Όλα τα πρώην κορίτσια μου εδώ τα έφερα για το πρώτο μας φιλί.»
Ένιωσα τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν απο θυμό και πείσμα. Για ποια με περνούσε! Ο υπεροπτικός
παλιογάλλος θα τα ’βρισκε σκούρα μαζί μου. Έφυγα τρέχοντας, ακούγοντάς τον πίσω μου να με φωνάζει να σταματήσω. Χρειάστηκε να σπρώξω κάμποσο κόσμο για να φτάσω στις σκάλες του σιδερένιου μεγαθήριου. Μετά, άρχισα να κατεβαίνω λαχανιασμένη δυο-δυο τα σκαλιά, βλέποντας το απόλυτο κενό κάτω από τα πόδια μου. Ο Φίλιπ με έφτασε πολύ σύντομα. Με σταμάτησε με μια απότομη κίνηση. Ήθελα να τον χαστουκίσω, αλλά κρατήθηκα.
«Με παρεξήγησες. Δεν εννοούσα ότι σε έφερα εδώ πάνω για να σε φιλήσω.»
Όσο προσπαθούσε να δικαιολογηθεί, τόσο επιβάρυνε την θέση του. Δηλαδή τι; Δεν του άρεσα καθόλου σαν κορίτσι; Ή μήπως δεν με θεωρούσε αρκετά όμορφη, ώστε να θέλει να με φιλήσει; Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και πίεσα τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Τραβήχτηκε. Ένιωσα απίστευτη ντροπή. Ευτυχώς όχι για πολύ! Ο Φίλιπ με αγκάλιασε σφιχτά, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε βελούδινα:
«Στον Άιφελ επιτρέπονται μόνο τα γαλλικά φιλιά.» Και μετά, με φίλησε.

Είμαι πια στην Έλλαδα. Αλλά με τον Φίλιπ δεν τελειώσαμε. Το ξέρω. Τη μέρα που έφευγα, μου χάρισε ένα ζευγάρι σκουλαρίκια της υπέροχης μητέρας του (η Ζεραλντίν είναι το φοβερότερο άτομο που έχω γνωρίσει ποτέ!), και μου είπε το μόνο που ήθελα να ακούσω. «Je t’ aime.»
Δεν συζητήσαμε ούτε πότε θα ξαναβρεθούμε, ούτε αν θα συνεχίσουμε. Στην Αθήνα, στο σπίτι μου, με περίμενε μια έκπληξη. Ο Φίλιπ είχε στείλει ήδη όλες τις φωτογραφίες που είχαμε βγάλει μαζί σ’ ένα μικρό δεματάκι. Και μια καρτούλα: “Ποιος είναι ο καλύτερος μήνας για διακοπές στην Αθήνα; Περιμένω απαντηση… Σ’ άγαπω.”
Η Ολυμπία και η Έλλη με βάζουν συνέχεια να τους αφηγούμαι φάσεις από τη Γαλλία. Λένε ότι είμαι πολύ τυχερή που έζησα έναν έρωτα στο εξωτερικό. Εγώ λέω ότι είμαι πολύ τυχερή που έζησα έναν έρωτα αληθινό.
Αν πιστεύω πια στον έρωτα; Αν μπορούσατε να δείτε την έκφρασή μου αυτήν την στιγμή, θα καταλαβαίνατε...


H Μαρία Καφέ ζει και εργάζεται στον Τύρναβο Λάρισας. Έχει γράψει παραμύθια και ποίηση. 
Βιβλία της συγγραφέως μπορείτε να βρείτε στο:   www.easywriter.gr kai   www.amazon.com στην αγγλικη και γαλλικη γλωσσα  και στο www.lulu.com στην αγγλικη και γαλλικη γλωσσα. Νέα κυκλοφορία η ποιητική συλλογή της Μαρίας Καφφέ σε ηλεκτρονική μορφή στο www.easywriter.gr.
Κυκλοφορούν επίσης βιβλία της ίδιας στην ελληνική γλώσσα σε ηλεκτρονική μορφή στο www.easywriter.gr
Το κορίτσι με τα άστρα
Η μάχη των ζώων,
Και ο λύκος <<έφαγε τον πρίγκηπα>>.