Αύγουστος μήνας, Αργυρούλα Κτένα

Έργο: Εξάρχου Δήμητρα

Αύγουστος μήνας

Μυστήριο τρένο ο χρόνος,

Σαν άνοιξε το παράθυρο η μέρα, ήτανε μήνας Αύγουστος.

Όρκο παίρνω πως πριν να φέξει, Ιούλιος ήταν ακόμη.

Έφυγε τα μεσάνυχτα, χωρίς αποχαιρετισμούς,... ευτυχώς...

ίδιο καυτός όπως ήρθε, χωρίς πολλές εναλλαγές, χωρίς συγκινήσεις..

Ευτυχώς δεν προσδοκούσα τίποτα,

αδιάφορα ήρθε, αδιάφορα έφυγε, ματιά δεν μού 'ριξε καμμιά,

ξένοι κι αγαπημένοι μείναμε,

δυό ξένοι που αδιάφοροι προσπεράσαμε οδούς και τρίστρατα και χαραυγές

και ρομαντικές πανσέληνους.

Εντάξει, για να είμαι δίκαιη, δεν ήταν εντελώς αδιάφορος,

ήταν απρόσμενα γλυκόπικρος, σαν καραμέλα για τον βήχα,

που όλο λες μία θα φάω, και το χέρι σου απλώνεις ευθύς για την επόμενη..

Ναι, ήρθε ο Αύγουστος,

σε ένα τού παραθύρου άνοιγμα, σε ένα κρώξιμο μιάς καρακάξας

που επιμένει να με τρομάζει,

καθώς απομακρύνεται ενοχλημένη από την άκρη τής σκεπής .

Με αποκαΐδια σκεπασμένος όπως μάς έχει συνηθίσει, με αγωνία και προσμονή

για κάτι που θα φέρει ανακούφιση, ίσως και χαμόγελα.

Φέρνει σύκα και σταφύλια

και καλαμπόκια κίτρινα σαν λιαχτίδα πρωινή και καρπούζια ματωμένα.

Είναι ο Αύγουστος τής Παναγιάς,

των αφίξεων και των αναχωρήσεων στης μνημοσύνης τούς σταθμούς.

Λες, δεν μπορεί,

τόσο θυμίαμα και προσευχές, τόσα κρινάκια μες στην άμμο,

τόσα τάματα μαλαματένια στα πόδια τής Κυράς,

Όχι δεν μπορεί....

Και εγώ, σου γράφω γράμμα,

...όχι πως ποτέ μου θα το στείλω..

έτσι, για να καμώνομαι πως σαν το λάβεις,

θα είναι ο Αύγουστος, ο δρόμος εκείνος,

που την απόσταση τής απουσίας, θα την κάνει αγκαλιές.....

Κτενά Αργυρούλα