Μια κριτική ανάλυση από την Κων/να Καρυδάκη
«Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» και η καρδιά μας χτύπησε γρήγορα και τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα και η συγκίνηση που πήραμε, παρακολουθώντας την πρώτη σκηνοθεσία της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Θεσσαλικού Θεάτρου Κυριακή Σπανού στη Λάρισα, δεν υπάρχουν λόγια για να την εκφράσουν.
Θα προσπαθήσω όμως, να μεταφέρω λίγο από το μεγαλείο του τρόπου που αντιμετώπισε το πιο σημαντικό ίσως κομμάτι της νεώτερης ιστορίας της Θεσσαλίας. Tη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα με την ελεύθερη, αδούλωτη ψυχή και τη δημιουργική δράση που δε σταμάτησε πουθενά, δεν υποτάχτηκε ποτέ και την εξέγερση των κολίγων που τους ενέπνευσε να διεκδικήσουν τη γη που πότιζαν με το αίμα και τον ιδρώτα τους.
Σεβασμός στην παράδοση, βαθιά γνώση, απλότητα, ομαδικότητα, ευρηματικότητα…
Ή, πώς να μιλήσεις για όλα αυτά και να μην είσαι βαρετός… Και παρά τον λίγο παραπάνω αργό ρυθμό απ’ αυτόν που προτιμώ, δεν βαρέθηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Πώς να μιλήσεις για όλα αυτά και να μην είσαι γραφικός.
Πώς να κλείσεις όλο τον κάμπο σε μια σκηνή και μαζί όλα τα πάθη και τα λάθη μας.
Χθες βράδυ σκεφτόμουν, ότι αν μπορούσα να διαλέξω έναν τόπο καταγωγής, θα διάλεγα τη Θεσσαλία!
Χρόνια έχει να με συγκλονίσει έτσι μια παράσταση.
Να μη μπορώ να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου, να μη μπορώ να κρύψω το θαυμασμό μου βλέποντας τους ηθοποιούς να λειτουργούν ως μια γροθιά! Ένας για όλους και όλοι για έναν!
Οι ερμηνείες εμβληματικές, η μουσική ενίσχυε, υπογράμμιζε τον λόγο, δημιουργώντας μια υποβλητική ατμόσφαιρα. Τα σκηνικά, τα κουστούμια, το βίντεο, σου έδιναν την ψευδαίσθηση πώς ό,τι συνέβαινε εκείνη την ώρα ήταν αλήθεια και σ’ έκαναν να θες να σηκωθείς από τη θέση σου και να πάρεις μέρος στα τεκταινόμενα.
Και κάπου εκεί, βγαίνει η αρκούδα. Η αρκούδα του αρκουδιάρη, σύμβολο της υποταγής και της ανάγκης, της εκμετάλλευσης και της αδικίας.
Κι ήρθε στο νου μου το ποίημα του Άγγελου Σικελιανού «Ιερά οδός» (Θωμάς Μπεχλιβάνης είχες δίκιο, αυτό το ποίημα ήταν):
Μὰ μπροστά μου, ὀρθωμένη ἀπὸ τὴ βία
τοῦ χαλκὰ καὶ τῆς ἄμοιρης στοργῆς της,
δὲν ἔβλεπα ἄλλο ἀπ᾿ τὴν τρανὴν ἀρκούδα
μὲ τὶς γαλάζιες χάντρες στὸ κεφάλι,
μαρτυρικὸ τεράστιο σύμβολο ὅλου
τοῦ κόσμου, τωρινοῦ καὶ περασμένου,
μαρτυρικὸ τεράστιο σύμβολο ὅλου
τοῦ πόνου τοῦ πανάρχαιου, ὁπ᾿ ἀκόμα
δὲν τοῦ πληρώθη ἀπ᾿ τοὺς θνητοὺς αἰῶνες
ὁ φόρος τῆς ψυχῆς.
Αυτή η αρκούδα ήταν οι κολίγοι, όλης της γης οι πεινασμένοι, η Θεσσαλία, η Ελλάδα… Και αρκουδιάρης, οι μεγάλες δυνάμεις, οι κατακτητές, οι δικτάτορες, οι… σύμμαχοι, αλλά και η απληστία, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η διχόνοια…
…Όταν ένα ζώο το στριμώχνεις, κάνει δεξιά, κάνει αριστερά, να σε αποφύγει και στο τέλος σου χυμάει και σε κατασπαράζει…
Αυτή είναι η δική μας ιστορία και ταυτόχρονα η ιστορία του κόσμου απ’ το ξεκίνημά του. Γιατί ο άνθρωπος είναι ικανός για τα καλύτερα και τα χειρότερα.
Μην τη χάσετε!
Θα δείτε πώς γίνεται η ιστορία τέχνη και πώς η τέχνη γράφει ιστορία.
Από το δελτίο τύπου:
Μια παράσταση – αφιέρωμα σε αυτή τη συγκλονιστική στιγμή της Θεσσαλίας όπου οι ακτήμονες χωρικοί διέτρεξαν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, την τεράστια απόσταση από το σκοτάδι της απόγνωσης στη συνειδητοποίηση και στη διαμόρφωση του αιτήματός τους για τη διανομή της γης. Ένα αίτημα στο οποίο υπήρξαν ενωμένοι.
Παραστάσεις: Πέμπτη (Λαϊκή απογευματινή) 7 μ.μ. Παρασκευή – Σάββατο: 9 μ.μ. Κυριακή: 7 μ.μ.
(Η παράσταση είναι κατάλληλη για παιδιά 13 χρονών και άνω.)
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 12 ευρώ, προπώληση: 10 ευρώ, φοιτητικό - άνω των 65 – ομαδικά λαϊκή απογευματινή (Πέμπτης): 8 ευρώ, άνεργοι – ΑμεΑ: 5 ευρώ.
Συντελεστές: Προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Κυριακή Σπανού. Σκηνικά: Απόστολος – Φωκίων Βεττας. Κοστούμια – Κατασκευές: Ολυμπία Σιδερίδου. Μουσική: Κώστας Βομβολος. Κίνηση: Ρούλα Καραφέρη. Βοηθός σκηνοθέτης: Σταματία Καγκελάρη. Φωτογραφία – Βίντεο: Γιάννης Χατζηαντωνίου. Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδα Φαμελη. Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρία Οσσα. Τρέιλερ- Βιντεοσκόπηση: «Life of Films Productions».
Παίζουν (αλφαβητικά): Θανάσης Ζέρβας, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαρσέλα Λένα, Δημήτρης Μαμιός, Αλέξανδρος Μούκανος, Όμηρος Πουλάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου