Ποίηση Αριστομένη Λαγουβάρδου

Μεγαλόνησος Κρήτη

Ω  πού λυγάς πάντα  θερμά στα πλέρια

τα θέλγητρά σου, μυριστικά ζουμπούλια,

γαρούφαλα φλογάτα εσέ την πούλια
σε στέφουνε.

Χειμώνες-Καλοκαίρια

με χαρά, πλέκουν με Ιμέρων χέρια

το νήμα της ζωής. Αγριοπούλια,

για τα χιονάτα των συννέφων τούλια,

κινάν απ΄των χαράδρων  τα λημέρια.

Κι΄ω Νήσος συ γλυκειά κι΄ονειρεμένη,

η  ακριβή  θωριά σου θα μου μένει

φάρος ζωής. Στα δύσκολα, σε τόπους

ξένους, όταν ξεσπά βοριάς κι΄αγριοκαίρι

πλακώνει. 

Εσέ  αγαπώ  από  τα  μέρη όλα.

Εσέ αγαπώ για τους δικούς σου ανθρώπους.

Αριστομένης Λαγουβάρδος

Από τη συλλογή: "Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς"

Ο Αριστρομένης Λαγουβάρδος γεννήθηκε στην Έμπαρο Ηρακλείου Κρήτης. Είναι διπλωματούχος μηχανολόγους/μηχανικό  του Πολυτεχνείου Νεαπόλεως Ιταλίας. Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης.

                         ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ (ποίηση)

1) Το τέλος της αθωότητας                (Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)

2) Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι.              ''             ''                    ''  

3) Στα απόκρυφα τοπία της ομορφιάς  ( υπό έκδοση )