Έργο: Elizabeth Jane Gardner " Γύμνια "
Ντύνομαι την υπερένταση της γύμνιας της.
Φύομαι στους πόρους του δέρματός της
σαν μονολεκτικός δοξολογικός ύμνος πεπτωκότος ουρανού.
***
Το πέταγμά της
σε φλεβίτσα τουλίπας
μισή οκά φως.
***
" Εποχή σταφυλιών "
Είναι υπέροχο να ξυπνάς κάθε πρωί
στην κρυψώνα σου βλέποντας
σε θέσεις ενέδρας τα φιλιά της
Να σημαίνει συναγερμός.
Να προκύπτει συμπλοκή.
Να κοχλάζουν τα σωθικά σου
σαν αποστακτήριο ρακής
την εποχή των σταφυλιών.
Είναι υπέροχο να ξυπνάς κάθε πρωί
περιμένοντας με ανυπομονησία
τον ερχομό καινούργιας σοδειάς φιλιών της.
Είναι υπέροχο να ξυπνάς κάθε πρωί
κι ένας σπαθάτος δραπέτης έρωτας
μεταμορφωμένος σε καλικαντζαράκι
στο μαύρο των ματιών σου
να ιδρύει ακμάζουσες αποικίες
εύφορων αναστεναγμών
που γίνονται στουπί
την εποχή των σταφυλιών.
***
" Μνήμη "
Η μνήμη μου δεν με ξεγελά.
Πιτσιρίκος ντυνόμουν στην πένα.
Ένα χαρτζιλίκι μου ΄δινε ο πατέρας
να την κεράσω ένα σάμαλι , μια γκαζόζα ,
μια τουλούμπα , μια πάστα αμυγδάλου
και ένα παγωτό σε χωνάκι.
Κόντευα να τρελαθώ.
Παναγιά μου ! Πώς μύριζε το κατάλευκο δέρμα της.
Σαν το κανελωμένο ρυζόγαλο
της γιαγιάς Αναστασίας.
Η μνήμη μου δεν με ξεγελά.
Πιτσιρίκος ντυνόμουν στην πένα.
Έκοβα κι ένα καταπράσινο φύλλο
απ΄ το όνειρο που κόλλαγε στα τσίνορά μου.
Το ΄τριβα ... το ΄τριβα ... το ΄τριβα
στα δάχτυλά μου και μοσχοβολούσε κιτρολέμονο.
Η μνήμη μου δεν με ξεγελά.
Πιτσιρίκος ντυνόμουν στην πένα.
Τώρα δα , ο χρόνος μου
πιάνει να κατηφορίζει
σαν φυματικό παρατσούκλι
στα χείλια επίγνωσης.
Αχ , πόσο θέλω να πιάσω
με τη ζωστήρα τούτο τον χρόνο.
Να καταδεχτεί μεταφρασμένους
παλμούς που με φορούν.
Νίκος Αντ. Πουλινάκης
Βιογραφικό ποιητή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου