Ποιητικές επιλογές για το μήνα της Ποίησης

Άλλο πράγμα, Δημητριάδης Δημήτρης 

Άλλο πράγμα η ποίηση φίλε
έτσι που σου αφήνεται
έτσι που σε σέρνει


όπως απλώνεται στους νοτισμένους κάβους
φορτωμένη ναυάγια αργοναυτών
ή φεγγίζει σε δωμάτια θεόκλειστα
για κάποιους που μόνιμα λείπουν


άλλο πράγμα σου λέω
έτσι που ταξιδεύει στον πάτο του φωταγωγού
ή πάνω στα διερχόμενα νέφη


και πάει
και πάει.

Διαμαντής Χρήστος

Δες εκεί κάτω αυτό το ξωτικό που περνά.
Θα ‘λεγες κυλά όπως το αίμα στις φλέβες
αλλά ίσως να μην είναι παρά ένα όνειρο
σαν εκείνα του Ρεμπώ
από αντιτιθέμενα επίπεδα.

Αναρωτιέμαι σε ποιο μέτρο η φαντασία
του ανθρώπου ευθύνεται για τα συμπεράσματα, που προκύπτουν
από τις σκέψεις μας,
όταν οι αισθήσεις μας δίνουν το σύνθημα;

Οι όσες απαντήσεις μου
στάθηκαν ελάχιστες
σ’ αυτό το σημαντικό ερώτημα…

TOΥΤOI OI ΔΡΟΜΟΙ, Γκουντούρα Δέσποινα
O κόσμος συμβιβάστηκε με την πίκρα.
Οι νύχτες ελαφριές από το θόρυβο της φροντίδας .
O άνθρωπος προσπαθεί να νιώσει την ηδονή, μέσα στις κόρες των ματιών της παρθένας.
Τα ζαρκάδια τρέχουν στις κορφές των βουνών και μεις δεν ξέρουμε τίποτα για τη ζωή.
Τα ποδοβολητά του αλόγου τελειώνουν στην άκρη της ακοής
πίσω από αυτό το ξεχασμένο βουναλάκι υπάρχει ένα συναίσθημα, ένα αδέξιο πινέλο ζωγρά­φου,
ένα ανορθόγραφο ποίημα από δυστυχισμένους αν­θρώπους.
Σε τούτα τα σπίτια δεν χωράνε δάκρυα ούτε συ­νείδηση,
τούτοι οι δρόμοι αβάσταχτοι, τυραννικοί μα αλη­θινοί.
«Έρχεται πάλι καλοκαίρι και θα φύγω
πέρα απ' αυτό το λιμάνι μας καρτερούν οι πράσι­νοι άνεμοι
όταν φθάσω στη παγερή πολιτεία και σαν
ο κρύος ήλιος με σκεπάσει.

Μια παγωμένη ματιά θα αντικρίσεις το φθινόπω­ρο σαν ανταμώσουμε».

Από την ποιητική συλλογή: Μια μέρα θα νικήσουμε. Ποιητική συλλογή Κρανιά 1982

Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ, Κάτσικας Πασχάλης

Οι όμορφοι θνήσκουν νωρίς σε ηλεκτροφόρα σύρματα

έχοντας δει μιαν άνοιξη μονάχα

Κάποιοι αφού απότομα υψωθούν

τσακίζονται σε ίλιγγο παραδομένοι

κι άλλοι αγκιστρώνονται στης μυγδαλιάς τη μυρωδιά

να περιμένουν τη ροζ ανθοφορία.

Πού πάνε όμως οι χαρταετοί όταν γεράσουν;

Όταν παλιώσουν τα νέα στα αποκόμματα που έχουν για ουρά;

Σε υγρά υπόγεια σταυρώνονται

απ’ το ζύγι κρεμασμένοι

την Καθαρά Δευτέρα καρτερούν

που ο γιος πατέρας θα γενεί

και τον καλαμωτό τους σκελετό

θα ξαναντύσει με χαρτί.

Ρετάλια (εκδ. Γράφημα, 2020).

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΙΟ ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΖΩΗ, Κουτσούμπελη Χλόη

Άφησε και κάτι να πέσει κάτω.

Ένα φτερό δεν ζυγίζει όσο πέντε κότες.

Μη ξεπουπουλιάζεις κάθε μέρα απ’ το πρωί της.

Καλλιέργησε λάχανα,

φουντωτά χαμόγελα στον κήπο.

Όσο για τους φίλους κοίτα,

τόσο πολλοί και πάντα γελαστοί,

συνωστίζονται με γλυκά στην είσοδο,

μαλώνουν ποιος θα χτυπήσει το θυροτηλέφωνο,

κάνουν πυραμίδα ο ένας στην πλάτη του άλλου

για να φθάσουν στο μπαλκόνι,

στοιβάζονται μέσα στο ασανσέρ,

όπως πτώματα σε τάφο ομαδικό.

Και πάψε να φοβάσαι το Στόμα

που ανοιγοκλείνει τις νύχτες

κοντά στο μαξιλάρι.

Είσαι ο μόνος που βλέπεις την Οδοντοστοιχία.

Ο μόνος που ακούς το τρίξιμο Δοντιών.

Άλλωστε υπάρχουν τα ποιήματα.

Κάποιοι λεν πως αν γαντζωθείς απ’ τα τοιχώματα

η Γλώσσα δεν σε αρπάζει.

Αγνόησε ότι η τούρτα κάθε χρόνο χάνει ένα κεράκι.

Ότι η ροζ της σάρκα τα αφομοιώνει.

Ότι η σαντιγί έχει γεμίσει λάκκους.

Και επιτέλους ασχολήσου με τη γυμναστική.

Μάθε να πηδάς πάνω απ’ το κενό.

Όπως όλοι,  Λάλος Παύλος

Όπως όλοι , κι εμείς

θεωρήσαμε " το μη χείρον βέλτιστο"

μπήκαμε στη σειρά και βολευτήκαμε

στις τακτικές καθημερινές δολοφονίες


τις τόσο τετριμμένες μέχρι αηδίας .

Όπως οι πολλοί, κι εμείς


ακολουθήσαμε οδούς προσπελάσιμους

κρεμώντας στη σοφίτα τις νεανικές μας αποσκευές


και σ' επενδύσεις εσωτερικών χώρων


επιδοθήκαμε


όσο ο έσω κόσμος μας κατέρρεε


και ρήμαζε από ελπίδες και ιδέες .

(Από τη συλλογή ΑΜΦΙΣΤΟΜΑ )

Χωρίς ταυτότητα, Μάγδα Παπαδημητρίου Σαμοθράκη

Τα μπουμπούκια ανθίζουν

ανοιγοκλείνουν στο χρυσό ήλιο

και στην αγκαλιά τους ετοιμάζουν

να σε κλείσουν,

για να μείνεις αιώνιος ,

για να τροφοδοτείσαι απ’ τον ήλιο

την αυγή, για να ονειρεύεσαι το δείλι.