Ψηφίστε τα βιβλία της χρονιάς

Οι συνεργάτες, τα μέλη, οι αναγνώστες και οι φίλοι του Acidart.gr ψηφίζουν τα βιβλία της χρονιάς.

Σας καλούμε να ψηφίσετε ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι:
1. Tα καλύτερα ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία που εκδόθηκαν το 2010. Μπορείτε να ψηφίσετε από 1 έως 3 βιβλία.
2. Tα καλύτερα μεταφρασμένα λογοτεχνικά βιβλία που εκδόθηκαν το 2010. Μπορείτε να ψηφίσετε από 1 έως 3 βιβλία.

Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί στις 10/01/11, και λίγες μέρες αργότερα θα ανακοινωθούν τα δύο top 5.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
- Παρακαλούμε να στείλετε τις επιλογές σας στο: acidart.gr@gmail.com
- Ένδειξη-τίτλος με λατινικούς χαρακτήρες (για τυχόν προβλήματα ασυμβατότητας) θα είναι: TA KALYTERA BIBLIA 2010
- Από κάτω θα αναγράφεται: όνομα συγγραφέα και τίτλος, για τις επιλογές σας στην ελληνική και τη μεταφρασμένη λογοτεχνία.
Ευχαριστούμε πολύ
Καλή χρονιά!
Καλά διαβάσματα...
http://www.acidart.gr/

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
Δε θα λένε: Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της
ανεμοσάλευε.
Θα λένε: Τον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου
ποταμού το ρέμα.
Θα λένε: Τον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Τον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.
Θα λένε: Τον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν
ενάντια στους εργάτες.

Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σώπαiναν οι ποιητές τους;

Μπέρτολτ Μπρεχτ

 Εύχομαι σε όλους τους φίλους και φίλες που στηρίζετε το blog ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Επέλεξα το πασίγνωστο ποίημα του Μπρεχτ για να θυμόμαστε όλοι το χρέος που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας κυρίως και μετά στους άλλους. Σ' αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε ας μη σωπαίνουμε τουλάχιστον.

Ας είμαστε θετικοί, αισιοδόξοι, δοτικοί ας γκινιάζουμε λιγότερο και ας προσπαθούμε περισσότερο και θα τα καταφέρουμε. Ας χρωματίζουμε τη ζωή με τα πινέλα του Καζαντζάκη και ας οραματιζόμαστε την Ελλάδα με τα μάτια του Ελύτη.

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011

 

Ποίηση του Νίκου Σφαμένου

Σήμερα έλαβα άλλη μια κακή κριτική

ο ουρανός είναι καθαρός

το ψάρι χαμογελάει

και δυο παιδιά παίζουν

στην αυλή

ο Δεκέμβρης μου γελά

και

εκτοξεύομαι

χοροπηδάω

ερωτεύομαι

μυρίζω χρυσάνθεμα

στη καρδιά του χειμώνα

κύριοι

νίκησα

ανοίγω το παράθυρο και  τραγουδώ

ελεύθερος

όπως πάντα ήθελα

29/12/10

Αποτελέσματα λογοτεχνικού διαγωνισμού logoclub.gr

Νο  1.  ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Το χέρι που κουνάει τη βροχή

Η διάτρητη κατάσταση της βροχής
καπνούς στο στόμα αφήνει
όχι νερό
τα κτήνη με τις ομπρέλες περιφέρουν
τις αρχαίες τρύπες της πόλης
πάνω κάτω και πλαγίως
για να τελειώσει κάποτε
η αγοροπωλησία
να πουληθεί το σκοτάδι
και πάλι από την αρχή

αυτή η τρομερή ώρα που ο ουρανός δαγκώνεται
χύνοντας
ξεχύνοντας
αφηνιασμένος μαραζώνει
φτύνει τα κόκαλα
από τις ράχες των
σύννεφων
κι ύστερα
ζαλισμένος από την περίεργη ανθοφορία των ανθρώπων
(μα, όλοι φορούν καπέλο, φορούν πρόσωπα και χέρια και ιστούς ονείρων)
γλιστρά απαλά σε ένα απλωμένο χέρι
ένα τόσο δα χέρι
που αιμορραγεί
από την πρόστυχη βροχή

ΡΑΟΥΛ Κ ( Διονύσης Μαρίνος )

Νο 2. Στην τελική κατάταξη

 

Υφαίνω

Υφαίνω στίχους
για να χρωματίζω την ώρα
μακριά σου.
Όπως την Πηνελόπη
που αδημονούσε να δει
τον Οδυσσέα.

Προσμονή υφαίνοντας.
Υπομονή εμμένοντας
στο χρώμα των ματιών σου.
Από αυτά παίρνω και δημιουργώ
στον αργαλειό της ψυχής μου.
Μικρά νήματα οι λέξεις σου
απαιτούν επιδεξιότητα
από τα χέρια μου για να μην σπάσουν
και κοπεί η δημιουργία στα δυο.

Απαλό άγγιγμα
με την άκρη των δακτύλων.
Προσεκτικά. Προστατευτικά.
Ιστοί αράχνης
αυτά που σε πονάνε.
Ρίχνω σταγόνες
από το πάθος μου,
να εντοπίσω που βρίσκονται
κι αυτές υδατοδρομούν πάνω τους.

Αντινόη
Υφαίνω στίχους
πάνω στους ιστούς που ασημίζουν.
Πολλά σε θυμίζουν...
Υφαίνω φιλιά
τα ράβω πάνω στους ιστούς σου
για να φύγει ο πόνος
που σαν ικέτης επιθυμεί να παραμείνει.

Δέσποινα Κονταξή

Νο 3. Στην τελική κατάταξη

ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ


Λένε πως καταφύγιο μεγάλο είναι η ποίηση
Μα εγώ θαρρώ ξεδιάντροπο γυμνό κορμί
Φωνή στην έρημο γεμάτη οίηση
Μια πόρνη ένοχη που δίψασε για προσευχή.


Γύρω η άνοιξη γελά, πικρά με κοροϊδεύει
Ο έρωτας προσπέρασε και τη συνήθεια φέρνει
Μα η ποίηση η πονηρή αλλού με ταξιδεύει
Και ηδονές φανταστικές του νου μου ανασταίνει.


Λόγια γλυκά μεθυστικά στ' αυτί μου ψιθυρίζει
Μου ανοίγει πύλες να διαβώ, θάλασσες να περάσω
Μα όταν τις κρύβω μυστικά σελίδες μου ξεσκίζει
Το πρώτο βήμα είναι αυτό, ντροπές να ξεπεράσω.

Με άλλες σκέψεις ξεκινώ με άλλες καταλήγω
Και η μοναξιά αφόρητη μα αναγκαία φίλη
Τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού αντάμωνα για λίγο
Όταν στις λέξεις έπλεκα το πνέμα με την ύλη.

Και όταν εκείνη με' βγαζε γυμνή σε ανθρώπου μάτια
Για το έργο της περήφανη σε λίκνισμα όλο χάρη
Πόσο ποθούσα τα χαρτιά να έκαμα κομμάτια
Μα κρίμα τέτοια πρόκληση κανείς να αναβάλλει.

"ΑΡΓΟΥΕΝ"

Νο  4. Στην τελική κατάταξη

ΑΚΙΝΗΤΟ ΣΩΜΑ

Γη των υποσχέσεων ακίνητο σώμα
μες το φως γεμίζεις την ψυχή μου
κοιμισμένα χρώματα βασιλικά αρώματα
στην φλέβα φυλάς, μικρή μου πόλη

Στην πορφύρα της νιότης σε γνώρισα διαβάτη
στα παλιά σπίτια στα ανοιχτά παράθυρα
στις λέξεις που την ψυχή και την σιωπή
βαραίνουν, στην βαθιά αναμέτρηση

Ο Ήλιος αλλάζει συνέχεια γωνία
κι όλο στα πέρατα του κόσμου ταξιδεύει
Αθωότητα και ενοχή σε ένα θαύμα
να με φιλάς ,να με ξυπνάς να με κοιμίζεις

Εμαθα να διαβάζω με τον λογισμό
μπροστά μου απλώνεται η πόλη
στον ίσιο δρόμο δένδρα ταιριασμένα
στις άκρες των ματιών παγιδευμένα

Τα χρόνια τρυφεροί βλαστοί που ξεριζώθηκαν
λιώνει το στήθος την καρδιά μου
οι φίλοι ξεχάστηκαν σε ταραγμένες πόλεις
λευκό αστέρι έγινα και ταξιδεύω

Μα ,κάποιος θυμάται …κάποιος λαχταρά
ουράνια δαχτυλίδια από τα ίδια δάκρυα από
τα ίδια φιλιά παλιά και νέα
ο αγέρας φέρνει το φως, του νου τα άνθη
…….. ξημερώνει μια νέα μέρα

Ευτυχία

Νο  5. Στην τελική κατάταξη.

Ρωμαίος και Ιουλλιέτα

-Όταν ο Σαίξπηρ έμαθε
να αγαπά μας έδωσε
το ‘’Ρωμαίος και την Ιουλλιέτα΄΄
έργο ψυχής εφηβικής

-Κάνετε λάθος αγαπητέ
Το έργο αυτό είναι όψιμο
όταν ο ποιητής κοίταξε γύρω του
και δεν είδε τίποτα
,όταν κοίταξε μέσα του και
είδε τα πάντα

-Κάνετε λάθος και οι δύο
Ο Ρωμαίος και η Ιουλλιέτα εφεύραν τον Σαίξπηρ
δεν είναι πρόσωπα αγάπης
αλλά ζεστά σάρκινα πλάσματα
φτιαγμένα μέσα από πολιτικές συζητήσεις
με τα παιδιά των πορνείων
μέσα από ποτά κερασμένα
με μια δόση λύπησης
και συγκαταβατικότητας
με φθηνά τσιγάρα που τα πωλούν χύμα
Κι ο Σαίξπηρ, για ευχαριστώ ,
έκανε το Ρωμαίο Κολοσσό
πάνω από τα εργοστάσια του Μπίρμινχαμ
,για να καλημερίζει τους εργάτες και να τους ψυχώνει
και την Ιουλλιέτα αστερισμό
για να μάθουμε όλοι να αγαπάμε

Ν.Γ.

Πηγή:

http://www.logoclub.gr/logo-page/49-poiisi/1099-2010-10-09-18-57-20.html

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ « ΑΘΛΟΝ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΛΕΝΑΣ ΣΤΡΕΦΗ - ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ 2010»

ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΒΡΑΒΕΙΟ:

Τίτλος Ποιήματος: «Εκεί»

Μαθητής: Σπύρος Λαγκαδινός

Σχολείο: 35ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

ΕΠΑΙΝΟΙ :

α) Τίτλος Ποιήματος: «1943»

Μαθήτρια: Χαρά Σπηλιώτη

Σχολείο: 35ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

β) Τίτλος Ποιήματος: «Ο θρήνος της μάνας»

Μαθήτρια: Κωνσταντίνα Μητσάκη

Σχολείο: 35ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

ΓΥΜΝΑΣΙΟ

ΒΡΑΒΕΙΟ:

Τίτλος Ποιήματος: « 2:34΄»

Μαθήτρια: Μυρτώ Θεοχαρίδου

Σχολείο: Παγκύπριο Γυμνάσιο

ΕΠΑΙΝΟΙ :

α)Τίτλος Ποιήματος: «Η αιώνια μνήμη»

Μαθήτρια : Ελένη Οικονόμου

Σχολείο: Μορφωτικό και Εκπαιδευτικό Ίδρυμα

«Άγιος Απόστολος ο Νέος»-Βόλος

β)Τίτλος Ποιήματος: «Το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα»

Μαθήτρια: Σοφία Χαντζή

Σχολείο: 1ο Γυμνάσιο Ν. Μάκρης

ΛΥΚΕΙΟ

ΒΡΑΒΕΙΟ:

«Πάνος Πόλκας» : Τίτλος Ποιήματος: «Ο Όρκος»

Μαθήτρια: Δέσπω Φωτίου

Σχολείο: Λύκειο Πολεμιδίων-Λεμεσός

ΕΠΑΙΝΟΙ :

α)Τίτλος Ποιήματος: « Στα Καλάβρυτα»

Μαθήτρια: Μαριλένα Μιχαηλίδου

Σχολείο: Λύκειο Αγ. Φυλάξεως-Λεμεσός

β)Τίτλος Ποιήματος: «Άντρας δώδεκα χρονών»

Μαθήτρια: Χάρις Νικολάου

Σχολείο: Λύκειο Εθνομάρτυρα Κυπριανού-Λευκωσία

ΑΕΙ

ΕΠΑΙΝΟΣ :

Τίτλος Ποιήματος: « Θούριος Πεσόντων Νικητών στο

Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων»

Φοιτητής: Τενεκετζής Σταύρος

Σχολή: ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ-Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων

πηγή: http://www.depapoz.gr

Διήγημα της Νάνσυς Σπετσιώτη

ΔΙΗΓΗΜΑ

«ΤΑ ΒΑΦΤΙΣΙΑ»

Της Νάνσυς Σπετσιώτη

Βραβείο Εφημερίδας Ελευθερία

Copyright 2008

Το κλάμα του νεοφώτιστου Νικηφόρου έσπασε για λίγο τη βοή από τα πηγαδάκια των καλεσμένων που κρατώντας το κυπελλάκι με το γλυκό έβγαιναν σιγά σιγά στο προαύλιο της εκκλησίας. Η κολυμπήθρα έμεινε μόνη με το λαδωμένο νερό ασάλευτο μέσα της.

            Το μεσημέρι του Ιούνη ζεστό και υγρό, έφερνε ατονία κι έκανε τις βεντάλιες να κινούνται με γρηγορότερο ρυθμό. Μα δεν ήταν μόνο η ατονία αυτό που τους κατέλαβε όλους μα κάτι άλλο αδιόρατο. Κάτι που δεν είχε σχέση με τις ακτίνες του ήλιου.

            Στο Νικηφόρο, τον πρεσβύτερο, η δυσφορία ήταν πιο έντονη. Είχε βγάλει από ώρα τη γραβάτα του, την ακούμπησε σ’ ένα στασίδι και την ξέχασε μέσα στην εκκλησία. Λίγο τον ένοιαζε. Απαντούσε μ’ ένα ευχαριστώ στις ευχές για τον εγγονό του και η σκέψη του ταξίδευε αλλού. Οι περισσότεροι γνώριζαν που, αλλά κανείς δεν θέλησε να θίξει το θέμα μπροστά του. Αρκέστηκαν μόνο σε μικροσυζητήσεις και μεταξύ τους κουτσομπολιά.

            Κάποια από αυτά έφτασαν και στα αυτιά του γιού του Τάκη καθώς περνούσε ανάμεσα απ’  τις παρέες των καλεσμένων. Δεν κοίταξε καν. Είχε συνηθίσει τρία χρόνια τώρα. Έτσι προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του. Ότι συνήθισε. Δεν ήταν όμως μόνο ο εαυτός του, ήταν και η Δήμητρα. Πόσα προσπάθησε να συνηθίσει κι αυτή… Πόσα να καταλάβει… Κι όμως ήταν πάντα με το χαμόγελο και μια γλυκιά καλοσύνη στα μάτια. Αυτή τη «γλυκιά καλοσύνη» ερωτεύτηκε ο Τάκης και δέχτηκε όλα τα πύρα…

            Το κλάμα του μικρού Νικηφόρου ακούστηκε και πάλι για λίγο. Είχε δυσφορήσει μέσα στο γαλάζιο βαφτιστικό του κοστούμι και ποδάριζε στην αγκαλιά της Δήμητρας. Αυτή χαμογελώντας του προσπάθησε να τον ησυχάσει. Με το βλέμμα της έψαξε τον Τάκη που κάτι κουβέντιαζε σε μια γωνιά με τον κουμπάρο. Πήγε προς το μέρος του και του ‘δωσε να κρατήσει τον μικρό για να μπορέσει να τακτοποιήσει το κουτί με τα βαφτιστικά του και τα γλυκά που είχαν απομείνει. Ο Νικηφόρος παρότι άλλαξε αγκαλιά δεν σταμάτησε τη γκρίνια και κάρφωσε το βλέμμα του στην πόρτα της εκκλησίας.

            Οι πιο πολλοί καλεσμένοι ήταν ακόμη σκόρπιοι στο προαύλιο και άλλοι ανέβαιναν στα αυτοκίνητά τους που θα τους πήγαιναν ως την ταβέρνα για το τραπέζι της βάφτισης. Και τότε κάθε κουβέντα σταμάτησε. Όλοι κοκάλωσαν σαν να ΄βλεπαν το πιο μυστήριο πράγμα του κόσμου. Πισωπάτησαν, σαν να τους τραβούσε μια περίεργη δύναμη, και κάναν δρόμο, για να περάσει ανάμεσά τους. Η Μάγδα. Και πέρασε λες και ήταν η Ελισάβετ. Δεν κοίταξε κανέναν. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Ο Τάκης έβγαινε εκείνη τη στιγμή από την εκκλησία με το παιδί στην αγκαλιά, που παραλίγο να του πέσει απ’ τα χέρια. Το συγκράτησε και στύλωσε το βλέμμα του στη Μάγδα που προχωρούσε με βήμα σταθερό και πλησίαζε.

            Πόσο καιρό είχε να δει τη μάνα του; Τρεις, τέσσερις μήνες; Από τότε που υποχώρησε πάλι και πήγε στο νοσοκομείο να τη δει. Είχε βγάλει τη χολή. Ούτε ευχαριστώ δεν γύρισε να πει στα περαστικά που της είπε… Κι έφυγε πιο βαρύς και πιο άδειος από πριν. Γιατί να προσπαθεί; Γιατί προσπαθεί τρία χρόνια τώρα; Του έκλεισε την πόρτα κι αυτός να περιμένει εκεί, μια χαραμάδα φως. Μια χαραμάδα φως που χάθηκε από τότε που ήρθε η Δήμητρα. Γιατί; Για το παράλογο, που δεν ξέρουμε από πού θα μας πιάσει και πόσο καιρό θα μας κρατήσει φυλακισμένους. Αυτό το παράλογο φυλάκισε και τη Μάγδα και την έκλεισε στις σκέψεις της και στις εμμονές της. Ήθελε άλλα για το γιο της, δεν ήρθαν και η πόρτα έκλεισε. Ούτε για τον εγγονό της δεν άνοιξε.

            Όλα αυτά πέρασαν σαν αστραπή απ’ το μυαλό του Τάκη. Η Μάγδα έφτασε μπροστά σε πατέρα και γιο, σταμάτησε και έμεινε να τους κοιτάει. Μόνο ο μικρός πήγε να την ακουμπήσει με το χεράκι του κι αυτή το πήρε και το φίλησε. Πρώτη φορά έβλεπε το εγγόνι της. Ο Τάκης γονάτισε εκεί στα σκαλιά. Όλοι οι άλλοι αγαλματάκια ακούνητα να κοιτάζουν λες και γινόταν η δευτέρα παρουσία.

Μετά σαν να τους τράβηξε μαγνήτης άρχισαν ν’ ακολουθούν τη Μάγδα που μπήκε στην εκκλησία. Άναψε κερί, φίλησε μια εικόνα της Παναγίας, ψιθύρισε κάτι και προχώρησε προς τα μέσα. Οι καλεσμένοι ν’ ακολουθούν. Ο Τάκης στριμώχτηκε ανάμεσά τους και μπήκε με το παιδί μπροστά, μπροστά. Η Δήμητρα, που χε βγει με τη μάνα της να βάλουν τα γλυκά που χαν περισσέψει στο αυτοκίνητο, καθόταν πίσω. Ο Νικηφόρος απ’ την ταραχή του μπήκε μέσα την εκκλησία με το τσιγάρο και το ‘σβησε πάνω στο χαλί. Η Μάγδα κάτι έψαξε για λίγο στο χώρο και όρμησε προς την κολυμπήθρα. Κάθισε μπροστά της και την κοιτούσε. Ο νεωκόρος που ήταν πιο δίπλα κάτι πήγε να πει, αλλά τα ‘χασε. Έμεινε κι αυτός να την κοιτάζει όπως κι ο παπάς που εκείνη την ώρα ξαναμπήκε στην εκκλησία. Όλοι ακούνητοι. Η Μάγδα με το βλέμμα καρφωμένο στην κολυμπήθρα. Έβγαλε το σακάκι της και άρχισε σιγά, σιγά, τελετουργικά, να ξεκουμπώνει τα κουμπιά απ’ το πουκάμισο. Βούτηξε τα χέρια στην κολυμπήθρα κι έριξε δυο χούφτες απ’ το λαδωμένο νερό στο πρόσωπο. Μετά έβγαλε και το πουκάμισο κι έμεινε με το σουτιέν, σαν να μην υπήρχε κανένας. Δύο τρία πιτσιρίκια μόνο γελάσανε. Όλοι βουβοί και το μωρό άχνα. Μετά πήρε την κανάτα που γεμίζουν την κολυμπήθρα τη γέμισε νερό κι άρχισε να το ρίχνει πάνω στο κεφάλι της. Συνέχισε για ακόμη μια, δυο φορές. Ο παπάς έκανε το σταυρό του. Το νερό να τρέχει στο πάτωμα, αυτή να είναι βρεγμένη απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια και να μην κινείται κανείς. Στο τρίτο γέμισμα της κανάτας γύρισε προς τον κόσμο. Τα μάτια της ήταν κόκκινα απ’ το κλάμα. Σήκωσε την κανάτα ψηλά κι έριξε το νερό πάνω της. Κι εκείνη την ώρα, δεν ξέρω πως, ο μικρός άρχισε να χτυπάει παλαμάκια. Τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι, όλοι, έτσι αντανακλαστικά και σ’ ένα δευτερόλεπτο γέμισε η εκκλησία χειροκροτήματα. Χειροκροτήματα ασταμάτητα. Ο κόσμος να χειροκροτά κι η Μάγδα να χει μείνει με την κανάτα στα χέρια να κοιτάζει. Έτσι στάθηκε για λίγο και μετά προχώρησε προς τον Τάκη του ‘δωσε την κανάτα και του πήρε απ’ τα χέρια το παιδί. Αυτό ούτε κιχ δεν έβγαλε. Το χειροκρότημα σταμάτησε. Σιωπή. Η Μάγδα παραμέρισε τον κόσμο που έκανε πίσω για να περάσει. Έφτασε μπροστά στη Δήμητρα που την κοιτούσε κι ήτανε έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Της έδωσε το παιδί στα χέρια και τη φίλησε. Κάθισαν για λίγη ώρα έτσι κοιτάζοντας η μία την άλλη. Μετά όλοι ξαναζωντάνεψαν. Ο Τάκης πήγε κι έβαλε τη μάνα του να καθίσει. Η αδερφή της Δήμητρας την πήρε και βγήκαν έξω και η αδερφή του Νικηφόρου έριξε στην πλάτη της Μάγδας την πετσέτα του παιδιού. Μόνο ο Νικηφόρος έμεινε κόκαλο, μόνο τα μάτια του παίζαν και περνούσαν μια απ’ την κολυμπήθρα και μια απ’ τη γυναίκα του.

Μετά όλοι έτσι όπως μπήκαν ομαδικά έτσι και βγήκανε. Μείνανε στο προαύλιο κάμποση ώρα σχολιάζοντας το γεγονός. Τι να πούνε…; Μέχρι που βγήκε ο Τάκης στα σκαλιά και φώναξε να φύγουν για την ταβέρνα που τους περίμεναν. Φύγανε. Στην ταβέρνα περίμεναν πως και πώς να ρθει η Μάγδα. Δεν ήρθε. Ούτε η Δήμητρα. Ήθελαν να βρεθούν μόνες στο σπίτι να μιλήσουν.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΝΑΝΣΥ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗ

 

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1981. Είναι φοιτήτρια της σχολής Κινηματογράφου του Α.Π.Θ και απόφοιτη της σχολής Διοίκησης επιχειρήσεων του ΤΕΙ Λάρισας (2004). Έχει γράψει τα θεατρικά έργα «Balance», (το Μάιο του 2008 παρουσιάστηκε στο Εθνικό θέατρο υπό μορφή θεατρικού αναλογίου), «Ταμπλό βιβάν», (3^ο κρατικό βραβείο θεατρικού έργου - 2008), «Τα κορδόνια», «Burn», «Οινόπνευμα» (μονόπρακτο), «Το πέταγμα του Ίωνα» (παιδικό), (παρουσιάστηκε στις παιδιατρικές κλινικές των νοσοκομείων της Λάρισας (Απρίλιος 2009) Υπό την αιγίδα του Θεσσαλικού θεάτρου. «Το μπαλόνι» (μικρός θεατρικός μονόλογος που παρουσιάστηκε σε θεατρικά φεστιβάλ της Αθήνας μέσα στο 2008), «Rose 2112», (μικρός θεατρικός μονόλογος, παρουσιάστηκε στο θέατρο Φούρνος τον Οκτώβρη του 2008). Έχει σκηνοθετήσει και γράψει το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα…» (2008) με τους Θύμιο Καρακατσάνη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση και Έρση Μαλικένζου. Προβλήθηκε στους κινηματογράφους μπροστά από την ταινία «Αυστηρώς κατάλληλο», Απέσπασε δύο τιμητικές διακρίσεις στο Φεστιβάλ μικρού μήκους Δράμας καθώς και βραβεία σε άλλα φεστιβάλ. Το σενάριό της απέσπασε το πρώτο βραβείο στο φοιτητικό φεστιβάλ Crash fest (2007). Επίσης έχει σκηνοθετήσει και γράψει το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας με τίτλο «Τιμωρία» (2009). Από το 2001 έχει γράψει πάνω από 25 σενάρια μικρού και μεγάλου μήκους και βραβεύτηκε για το σενάριο μεγάλου μήκους με τίτλο «Εξ’ αίματος» στο διαγωνισμό σεναρίου Scripta manent. Μέσω του προγράμματος Media desk της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρακολούθησε κινηματογραφικά σεμινάρια στο εξωτερικό με εισηγητές τους (Miguel Machalski, David Hanson, Phil Parker, Christian Routh, Jurgen Wolff κ.α). Επίσης έχει παρακολουθήσει θεατρικά και κινηματογραφικά σεμινάρια στην Ελλάδα. Εργάζεται σαν κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρίες και εργάστηκε σαν βοηθός διεύθυνσης παραγωγής στην τηλεοπτική σειρά «Ματωμένα χώματα». 

Αποτελέσματα λογοτεχνικού διαγωνισμού

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2010

1.        Διαγωνισμός Ποίησης. Βραβεύονται τα παρακάτω ποιήματα:

          α) Με το 1^ο βραβείο το ποίημα: «Στιγμές…» με το ψευδώνυμο «ΙΑΣΩΝ» που ανήκει στον κ. Δημήτριο Χονδρό.

          β) Με το 2^ο βραβείο το ποίημα: «Προσμένει το θαύμα» με το ψευδώνυμο «Αετός» που ανήκει στον κ. Δημήτριο Τριάντο.

          γ) Με το 3^ο βραβείο το ποίημα: «Πληγωμένο βουνό» με το ψευδώνυμο «Κόκκινο Λιθάρι» που ανήκει στην κα Ελένη Μουζάκη-Μπουρίτσα.

          δ) Με τον 1^ο Έπαινο το ποίημα: «Στενότης χώρου και χρόνου» με το ψευδώνυμο «Ελπίς» που ανήκει στη κα Άννα Μοσχονίδου.

          ε) Με τον 2^ο Έπαινο το ποίημα: «Παρουσία» με το ψευδώνυμο «Δημήτρης Ανατολικός» που ανήκει στον κο Δημήτριο Ορφανίδη.

          στ) Με τον 2^ο Έπαινο το ποίημα: «Ο Άγγελός μου» με το ψευδώνυμο «Κατερίνα» που ανήκει στην Αικατερίνα Μοναχή, κατά κόσμο Ευτυχία Κανέλλου. (Ισοβαθμία).

          ζ) Με τον 3^ο Έπαινο το ποίημα: «Τίμιος λαθρομετανάστης» με ψευδώνυμο «Τεύκρος» που ανήκει στην κα Ζωή Παπαδημητρίου – Τζιράκη.

2.        Διαγωνισμός Διηγήματος. Βραβεύονται τα παρακάτω διηγήματα:

          α) Με το 1^ο βραβείο το διήγημα: «Η ζωντανή αφίσα» με το ψευδώνυμο «Δάφνος Δαφνιώτης», που ανήκει στον κ. Χρήστο Παπακίτσο.

          β) Με το 2^ο βραβείο το διήγημα «Οι στάχτες του κύκνου» με το ψευδώνυμο «Πεσμανθούλης» που ανήκει στον κ. Απόστολο Φορλίδα.

          γ) Με το 3^ο βραβείο το διήγημα: «Το Παράπονο της Σελήνης», με το ψευδώνυμο «Νυχτερινός Ταξιδιώτης» που ανήκει στον κ. Παναγιώτη Λώλο.

          δ) Με τον 1^ο Έπαινο το διήγημα: «Το άλλο πρόσωπο του γκάνγκστερ» με το ψευδώνυμο «Τζον Ντίλιγκερ» που ανήκει στον κ. Χάρη Μελιτά.

          ε) Με τον 2^ο Έπαινο το διήγημα: «το μπλε ονειράκι, η Μαρία και το χαμένο πορτοφόλι» με το ψευδώνυμο «Πολύχρωμο Κοχύλι», που ανήκει στην κα Δέσποινα Χ. Κηπουρού.

          στ) Με τον 2^ο Έπαινο το διήγημα: «Ένας νέος που του αρέσει να γράφει» με το ψευδώνυμο «Αντώνης Αντωνίου», που ανήκει στον κο Βαγγέλη Γεωργάκη. (Ισοβαθμία).

          ζ) Με τον 3^ο Έπαινο το διήγημα: «Το ισχυρό μητρικό ένστικτο μιας χωρικής μάνας που λειτούργησε ως επιβεβαίωση μιας αληθινής ιστορίας», με το ψευδώνυμο «Ανάχαρσις» που ανήκει στον κ. Κωνσταντίνο Βόγγα.

3.        Ειδικά βραβεία λαογραφικού κειμένου:

          α) Το κείμενο «Το τάισμα της βρύσης», με το ψευδώνυμο «Αναστασία» που ανήκει στην κα Παναγιώτα Π. Λάμπρη.

          β) Το κείμενο «Θεογέφυρα» με το ψευδώνυμο «Άρης Ελατιώτης» που ανήκει στον κ. Αριστείδη Σχισμένο.

          γ) Το κείμενο «Μια αληθινή ιστορία» με το ψευδώνυμο «ΟΥΤΙΣ» που ανήκει στον κ. Ηλία Ν. Βρατσίστα.

Ο Πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. Λευτέρης Τζόκας

Νέα ποιητική συλλογή από το Θοδωρή Βοριά

  Κυκλοφόρησε τὸ νέο βιβλίο του Θοδωρή Βοριά μὲ τίτλο «Πυγολαμπίδες» [33 Χαϊκού] ἀπὸ τὴ σειρὰ Ὀκτασέλιδο τοῦ Μπιλιέτου τχ. 67 Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2011, τῶν ἐκδόσεων Μπιλιέτο.

[Τὴν καλλιτεχνικὴ ἐπιμέλεια τοῦ ἐξώφυλλου εἶχε ὁ ζωγράφος Γιάννης Δημητράκης]

[Πυγολαμπίδες]

Δράκοι τῆς νύχτας

καταπίνουν ἀστέρια

καὶ σκόρπιους στίχους

₪

Ὅταν νυχτώνει

τὰ μολύβια δὲ γράφουν,

γίνονται σφαῖρες.

Δείτε περισσότερα στο:

  http://vorias.blogspot.com/

Παρουσίαση βιβλίου

Η παρουσίαση του βιβλίου "Savoir Vivre για καλλιτέχνες", του Γιώργου Γεωργακόπουλο, εκδόσεις Μελάνι, θα γίνει στο The Art Foundation, Νορμανού 5
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου, στις 20:30.

Το βιβλίο διεισδύει και παρατηρεί τον κόσμο των καλλιτεχνών με μια ματιά καθαρή χωρίς υποκρισίες και τον ψεύτικο μύθο που τον περιβάλλει. Πρόθεση δεν είναι να υποκαταστήσει τα υπάρχοντα βιβλία, αλλά να τα συμπληρώσει. Διάφορες συμπεριφορές σχολιάζονται και αναλύονται με χιουμοριστικό και πολλές φορές με καυστικό τρόπο. Ό,τι λάμπει είναι χρυσός; Υπάρχει η «κακιά ώρα»; Που πιάνουν τόπο οι κολακείες; Τρώγονται τα σπαράγγια με μαχαιροπίρουνο; Ποιος είναι ο καθιστός ταύρος; Πόσο ακριβότερη από το κανονικό είναι η τιμή της «ψαγμένης γεύσης»; Από ποιους πόρους ζουν οι καλλιτέχνες; Γλείφουμε εκεί που φτύνουμε; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα ίσως απαντηθούν στις σελίδες του εγχειριδίου αυτού. Είκοσι χρόνια παρουσίας στον εικαστικό χώρο ως καλλιτέχνης και δεκαπέντε από αυτά με την ιδιότητα υπευθύνου δύο αιθουσών τέχνης μου έδωσαν το προνόμιο μιας μοναδικής παρατήρησης του χώρου και τη δυνατότητα μιας εις βάθος μελέτης των συμπεριφορών. Ας το μοιραστούμε.

Παρουσίαση νέας ποιητικής συλλογής

"Γιατί γράφει κανείς ποίηση?...
-Αυτός που βαθιά θρηνεί ,αυτός που αβίαστα χωρά σε μιά τσέπη, αυτός που υψώνει το βέλος στον ουρανο και το κοιτάει μέχρι να καταλήξει μέσα του, έχει την μέγιστη ευθύνη να περιγράψει πως ένιωσε...
Γράφω με έναν παλμό και μιά ανάσα-ως να πέσει ξανά στην σκέψη ο κεραυνός και να γράψω τον επόμενο..."

-στα βιβλιοπωλεια εντος ημερων το βιβλιο-ΕΣΟ ΔΑΙΜΩΝ- της ποιητριας Vennis Mak...

Η παρουσιαση του θα γινει-Δευτέρα, 20 Δεκεμβρίου · 7:00 μ.μ.
στο Θέατρο ΖΗΝΑ -Λ.Αλεξανδρας 74 (Πεδίο Άρεως)

Εκπαιδευτικό σεμινάριο

Διαχείριση της Σχολικής Τάξης

Τρόποι διδασκαλίας που βοηθούν τους μαθητές να κατευθύνουν
τη μάθησή τους.
Απευθύνεται: Σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας
Πότε (3 συναντήσεις): Σάββατο 22 Ιανουαρίου, 5 και 19 Φεβρουαρίου 2010, 10:00-13:00
Συντονίστρια: Άννα Στεφανάκου
Διοργάνωση: Κέντρο Βιωματικής & Συνεργατικής Μάθησης: Ανοιχτό Σχολείο, 2106640433 (Παιανία)

Πώς σχεδιάζουμε και υλοποιούμε ένα σχέδιο εργασίας;
Πώς διαφοροποιούμε την ύλη;
Πώς οργανώνουμε την τάξη έτσι ώστε να μπορούμε να δουλέψουμε σε ομάδες;
Πώς μέσα από τον τρόπο που δομούμε τη διδασκαλία μας, σεβόμαστε τις διαφορετικές μαθησιακές ανάγκες των μαθητών μας;
Πώς εφαρμόζουμε τη βιωματική μάθηση στην τάξη;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που αυτό το σεμινάριο καλείται να απαντήσει.

Οι συμμετέχοντες, θα ανακαλύψουν σταδιακά τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και θα βάλουν τις βάσεις για την εφαρμογή ενός παιδοκεντρικού συστήματος διδασκαλίας στην τάξη τους. Μέσα από παραδείγματα, πρακτικές εφαρμογές και ανταλλαγή απόψεων θα ξεδιπλωθεί ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αυτό το σεμινάριο δίνει τη βάση και τα εφόδια στους εκπαιδευτικούς, έτσι ώστε να μπορούν να εντάξουν στην καθημερινή πρακτική της τάξης, την καλλιέργεια δεξιοτήτων απαραίτητων για τον ενήλικα του 21ου αιώνα – όπως η δημιουργικότητα, η συνεργατικότητα, η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης, και πολλά άλλα.
Για πληροφορίες και εγγραφές:
Τηλ: 2106640433, site: www.anoixto-sxoleio.gr
Πηγή:  asrtopeleki

Αποτελέσματα λογοτεχνικού διαγωνισμού

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διαδικασία αξιολόγησης των διηγημάτων του λογοτεχνικού διαγωνισμού «ΛόγωΤέχνης» που διοργάνωσε η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Artspot, με θέμα την τέχνη. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό ήταν εντυπωσιακή και τα έγκυρα διηγήματα έφτασαν τα 269. Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι καταξιωμένοι συγγραφείς Ελένη Γκίκα, Λεία Βιτάλη, Μάνος Κοντολέων, Θανάσης Χειμωνάς και ο Γιάννης Φαρσάρης ως υπεύθυνος διοργάνωσης του διαγωνισμού.

Η εκδήλωση της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και της βράβευσης των νικητών του διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 18:00μ.μ, στον Πολυχώρο PassPort στον Πειραιά (Πλατεία Κοραή, πρώην κινηματογράφος High Life).
Την εκδήλωση θα ανοίξουν οι Oticons ensemble που θα ερμηνεύσουν κινηματογραφικά μουσικά θέματα διακεκριμένων συνθετών (Clint Mansell, Shigeru Umebayashi, Yann Tiersen, Philip Glass, Hans Zimmer κ.λ.π) διασκευασμένα για πιάνο βιολί και τσέλλο.

• Δημήτρης Κουζής - βιολί,
• Σταύρος Παργινός - τσέλλο,
• Κώστας Κακούρης – πιάνο

Στο δεύτερο μερος θα πραγματοποιηθεί η Απονομή Βραβείων και Επαίνων στους 6 νικητές του διαγωνισμού διηγήματος.

Πληροφορίες
Ημερομηνία: 12/12/2010
Ώρα: 18.00

Πολυχώρος Passport
Καραϊσκου 119, Πλατεία Κοραή, Πειραιάς, 185 32
www.pass-port.gr

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΗΜΕΡΙΔΑ:Τα πολλά πρόσωπα της αστυνομικής λογοτεχνίας

Ημερίδα με θέμα «Τα πολλά πρόσωπα της αστυνομικής λογοτεχνίας» διοργανώνει το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου στην αίθουσα «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50) η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.), με τη συμμετοχή γνωστών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας και μελετητών του είδους (μελών της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.).

Κατά τη διάρκεια της ημερίδας, τις εργασίες της οποίας θα συντονίσει ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, εισηγήσεις θα πραγματοποιήσουν οι Ανδρέας Αποστολίδης («Το αστυνομικό αφήγημα, χθες και σήμερα»), Φίλιππος Φιλίππου («Ο Γιάννης Μαρής και η εποχή του»), Νίνα Κουλετάκη («Η εμφάνιση και η εξέλιξη της γυναίκας-ντετέκτιβ στην αστυνομική λογοτεχνία»), Τιτίνα Δανέλλη («Γυναίκες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας»), Κώστας Κυριακόπουλος («Αστυνομικό ρεπορτάζ και νουάρ λογοτεχνία - Πόσο κοντά είναι η ειδησεογραφία και η μυθοπλασία στην Ελλάδα;»), Γιάννης Πανούσης («Έγκλημα και τιμωρία στις ποινικές επιστήμες και το αστυνομικό μυθιστόρημα») και Πέτρος Μαρτινίδης («Τα μυστήρια στην τέχνη»).

Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα διοργανωθεί διαγωνισμός, όπου το κοινό θα μπορεί να απαντήσει σε ερωτηματολόγιο πολλαπλών επιλογών σχετικά με το «Πόσο καλά γνωρίζουμε την ελληνική αστυνομική λογοτεχνία;» Τα βραβεία για τους τρεις πρώτους νικητές θα είναι μία σειρά από βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας και θεωρίας.

Η ημερίδα θα διαρκέσει από τις 18:00-21:00 και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

www.crimefictionclubgr.wordpress.com

Νέα ιστοσελίδα στο διαδίκτυο

Το eBooks4Greeks.gr είναι μία νέα ιστοσελίδα που ευελπιστεί να φιλοξενήσει πολλά και ποιοτικά δωρεάν βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή (free e-books) στο μέλλον.

Σκοπός του eBooks4Greeks.gr είναι να συλλέξει εκτός των άλλων συγγραφέων και τα έργα πολλών από εσάς που “γνωρίζω” πως γράφετε, μα τις περισσότερες φορές κρατάτε τα γραπτά σας στο “σκοτάδι”, ίσως γιατί μέχρι σήμερα δεν βρήκατε την ευκαιρία για να τα δημοσιεύσετε.

Σκεφτείτε, πόσες επιστημονικές μελέτες, διπλωματικές & πτυχιακές εργασίες, λογοτεχνικά κείμενα, ποιήματα, σχολικά βοηθήματα, σπουδαίες σημειώσεις κλπ. “σβήνουν” ξεχασμένα σε κλειστά συρτάρια, σε κάποιες σκονισμένες βιβλιοθήκες ή σε παλιές δισκέτες, ενώ μπορούν να φανούν χρήσιμα σε πολλούς απο εμάς αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τα έργα και τους δημιουργούς τους.
Επισκεφθείτε το:

http://www.ebooks4greeks.gr

Νέο Εργαστήριο Γραφής : " ΤΩΡΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ"

Σάββατο, 18 Δεκεμβρίου  στις 11:00 π.μ. - Σάββατο, 19 Μαρτίου 2011 στις 8:00 μ.μ.
Τοποθεσία	Πολυχώρος Designer's Dot Gallery
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΜΕΛΑΝΤΙΑΣ 8 (Ηλιουπόλεως και Φιλολάου,1ος// δρόμος της Φιλολάου) Αθήνα 11-631 Τηλ.: 6944.377.828 Αμαλίτα Κατσαντώνη Email: designersdotgallery@yahoo.gr (μόνο για πληροφορίες) ... Εργαλεία γραφής, ασκήσεις, παραδείγματα, διερεύνηση κανονιστικής αισθητικής, σημειολογία! Σ’ αυτό το εργαστήριο, θα πλησιάσουμε κυρίως το πρακτικό μέρος και τις διαστάσεις πρόσληψης λέξεων, μέσα από συγκεκριμένες δομές και σχηματοποιήσεις, ανά είδος γραφής, της κάθε ομάδας. Οι συμμετέχοντες, θα προχωρήσουν όποια ιδέα τους νέα ή παλιά, με σκοπό την απόδοσή της και προκειμένου να την ολοκληρώσουν και να προκύψουν: για την ομάδα ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ: μονόπρακτο/ μονόλογος ή μικρό θεατρικό τους για την ομάδα ΠΟΙΗΣΗΣ: ποιήματά τους και για την ομάδα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ: διήγημα ή μυθιστόρημά τους (για το μυθιστόρημα, εάν ήδη το έχουν προ-επεξεργαστεί και θέλουν να το ενισχύσουν) οι συναντήσεις θα είναι κάθε Σάββατο από την 2η εβδομάδα Δεκεμβρίου '10 τρίωρο για την κάθε ομάδα και θα ολοκληρωθούν τη 2η εβδομάδα Μαρτίου ΄11 πρόγραμμα: * 11:00 - 14:00/διήγημα - μυθιστόρημα (με τον συγγραφέα Γ. Φιλιππίδη) * 14:00 - 17:00/ποίηση (με την ποιήτρια Σ. Στρέζου) * 17:00 - 20:00/Θεατρική γραφή (με την θεατρική συγγραφέα Στ. Μπουζιάνη) Διάρκεια συνολική εργαστηρίου, τρίμηνη. Κόστος συμμετοχής: 100€ / μήνα α. Περί διαδικασίας Η καθοδήγηση θα είναι παρεμβατική, μόνο σε σημεία που θα οριστεί "απαραίτητο", ώστε να λειτουργήσουν τα μοντέλα σύνθεσης γραφής, με προοπτική μετασχηματισμού τους, σε συγκεκριμένο είδος με αποτέλεσμα να προχωρήσουν ελεύθερα και με επιτυχία στο εγχείρημά τους οι συμμετέχοντες. Τα κείμενα θα δουλευτούν στο εργαστήριο, σύμφωνα με τα δομικά, θεωρητικά, ανά είδος συγγραφής που οι συμμετέχοντες επέλεξαν! Το υλικό των ομάδων, απ' αυτό το εργαστήρι, θα παρουσιαστεί με το πέρας της ολοκλήρωσής, της καλλιτεχνικής συνάντησης, των ανθρώπων που θέλησαν να γράψουν - και με ρυθμιστικούς "κανόνες" που αφορούσαν, κάθε ενότητα τμήματος - ομάδας, στην εφαρμογή. Ότι γραφεί, θα τυπωθεί (συλλεκτικό book). β. Στόχος Τελειώνοντας το τρίμηνο, θα γίνει χωριστά για κάθε ομάδα μία βραδιά παρουσίασης του υλικού! Βραδιά ποιημάτων, βραδιά διηγήματος - μυθιστορήματος με αποσπάσματα, θεατρικό αναλόγιο με σκηνοθετική καθοδήγηση Στ. Μπουζιάνη γ. Εύρυθμη λειτουργία Η κάθε ομάδα θα είναι ολιγομελής (δηλώστε συμμετοχή άμεσα). δ. Συντονισμός Η προετοιμασία παρουσίασης θα γίνει τον Απρίλιο '11 με τις σκηνοθετικές οδηγίες - σχεδιασμό, της σκηνοθέτιδας Στ. Μπουζιάνη. Πραγμάτωση παρουσίασης το Μάιο '11 και με συντονιστές αντίστοιχα για κάθε είδος γραφής, ανά ομάδα τον Γ. Φιλιππίδη, την Σ. Στρέζου, την Στ. Μπουζιάνη. Ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων, όσους θα συμμετάσχουν - και μας ενημερώσουν έγκαιρα, βασικό αυτό και για το δικό μας συντονισμό (διαλέγετε όποια ομάδα θέλετε, με δυνατότητα παρακολούθησης και σε πάνω από μία ομάδα). (copyright available practical applications of the concept Amalita Katsantoni, copyright text-keyword of the concept St. Bouziani)

Λογοτεχνικά σημειώματα

Ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα «Λογοτεχνικὰ Ἐπίκαιρα» (http://logotexnika-epikaira.blogspot.com) κυκλοφορεῖ ἐλεύθερα στὸ διαδίκτυο τὸ  τεῦχος 4 τοῦ μηνιαίου ψηφιακοῦ περιοδικοῦ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ (συνημμένο σὲ μορφὴ pdf ἀρχείου).

Τὸ τεῦχος 4 τοῦ περιοδικοῦ περιέχει ποιήματα τοῦ Γιώργου Ἀλισάνογλου μὲ τίτλο ΤΟ ΠΙΟΝΙ.

e-mail τοῦ συγγραφέα γιὰ σχόλια: saixpirikon@hotmail.com

Δελτίο Τύπου

Δελτία Τύπου

Το Σάββατο  27 Νοεμβρίου 2010 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, το 6ο «Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποίησης» (με ελεύθερο θέμα), στο «Χατζηγιάνειο Πνευματικό Κέντρο» στη Λάρισα  που διοργάνωσαν: H Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Νεολαίας και Παιδείας του Δήμου Λαρισαίων, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τον Πολιτισμό «Αργοναύτες» από τη Θεσσαλονίκη και ο Πρόεδρος του 22ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Ποιητών κ.Δημήτρης Π. Κρανιώτης από τη Λάρισα. Το απόγευμα έγινε η υποδοχή των φιλοξενουμένων ποιητριών και ποιητών που ήρθαν στη Λάρισα απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος (Ιωάννινα, Αθήνα, Χανιά, Άρτα, Τιθορέα, Ηγουμενίτα, Λαμία, Αλιβέρι, Πτολεμαϊδα, Τρίκαλλα, Ελασσώνα, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Άμφισσα, Γρεβενά και Θάσο) και περπατώντας στο κέντρο της πόλης, ξεναγήθηκαν και ενημερώθηκαν για την πόλη το νομό και την περιφέρεια. -Μας τίμησαν με την παρουσία τους επίσημοι φορείς της πόλης, οι πρόεδροι της Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ κα Δήμητρα Μπαρδάνη και του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών  Θεσσαλίας κος Αθανάσιος Καρατόλιας. -Έκπληξη προκάλεσε -και ευμενή σχόλια- το πατροπαράδοτο κέρασμα από τους «Αργοναύτες» όλων όσων εισέρχονταν στην αίθουσα της εκδήλωσης. Ένα λουκούμι από τις Σέρρες (ακανές) σε οδοντογλυφίδα κι ένα ποτηράκι κρητικό ρακί. Η οργανωτική επιτροπή των «Αργοναυτών» και η κριτική επιτροπή του 6ου «Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ποίησης» αποφάσισαν να τιμήσουν με την ανώτερη διάκριση του «Αριστείου τιμής», την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, Νεολαίας και Παιδείας του Δήμου Λαρισαίων κα Ζιαζιά-Σουφλιά Κατερίνα για τη συνολική προσφορά της στον πολιτισμό και τον ποιητή και ιατρό κο Δημήτρη Π. Κρανιώτη για την συνολική προσφορά του στα γράμματα. -Τιμής ένεκεν, έγινε αναφορά στο πνευματικό έργο ενός μεγάλου Έλληνα, του ιερέως Κωνσταντίνου Χαλβατζάκη από τη Θεσσαλονίκη. -Ακούστηκαν τραγούδια από μελοποιημένους στίχους των ποιητών που δημιουργήθηκαν από τη μουσική ομάδα των «Αργοναυτών» και προβλήθηκαν σε video-clip. -Την εκδήλωση παρουσίασαν: Η κα Ράπτου Ευαγγελία φιλόλογος από τη Λάρισα και η κα Ελευθερία Μεταξιώτη ποιήτρια από το Φλάμπουρο Ελασσόνας. Απονομή Βραβείων Η Κριτική Επιτροπή αποτελούμενη από την κ. Ελευθερία Αναγνωστάκη-Τζαβάρα, τ. πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από την Αθήνα, την κα Βασιλική Μάνδαλου φιλόλογο και ποιήτρια από τη Λάρισα και τον κο Θόδωρο Σαντά, ποιητή και μαθηματικό από τη Θεσσαλονίκη αφού διάβασαν και βαθμολόγησαν τα ποιήματα αποφάσισαν και απένειμαν τα παρακάτω βραβεία. Βραβεία: - 1ο Βραβείο Ποίησης: Πυροβολάκης Αντώνης από τα Χανιά. - 2ο Βραβείο Ποίησης: Τσεκούρα-Μπασλή Μαρία από τη Λάρισα. - 3ο Βραβείο Ποίησης: Τακούδης Θεοφάνης από τη Λάρισα Έπαινοι: Έπαινος: Παπαγιαννάκης Νίκος από Αθήνα Έπαινος: Ιερέας Διαμαντόπουλος Γεώργιος από τη Θάσο. Έπαινος: Καραγιάννη Χριστίνα από την Άρτα. Έπαινος: Καλαφάτη Ζωή από τη Λάρισα. Τιμητικές διακρίσεις: -Τιμητική Διάκριση: Νασιόπουλος Οδυσσέας από τα Τρίκαλλα. -Τιμητική Διάκριση: Κοσμά Έλενα από την Αθήνα. -Τιμητική Διάκριση: Παπαδοπούλου Χρυσοβαλάντου από το Βόλο. Οι φωτογραφίες από το Φεστιβάλ θα δημοσιευτούν σε λίγες ημέρες από την ιστοσελίδα www.logotechnes.gr Ευχαριστούμε από την καρδιά μας όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσής μας και παραβρέθηκαν σ’ αυτήν, τιμώντας για άλλη μια φορά τις προσπάθειές μας. Τους ευχαριστούμε όλους. «Αργοναύτες» Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τον Πολιτισμό Αριστοτέλους 34 546 31 Θεσσαλονίκη Τηλ.: 2310-25.45.80 Τηλεομοιότυπο: 2310-25.45.76

Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά

Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) για τον όρο PIGS*:
(*) (σημείωση) Portugal - Italy - Greece - Spain


O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.

Ευγένιος Τριβιζάς

Ψηφορορία από το ΕΚΕΒΙ

Η ψηφοφορία άρχισε
Για έκτη χρονιά οι αναγνώστες παίρνουν τον λόγο και ψηφίζουν το αγαπημένο τους μυθιστόρημα.
Είστε βιβλιόφιλος;
Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό για το μυθιστόρημα της χρονιάς.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ξεκινά από σήμερα τη διαδικασία ψηφοφορίας για την ανάδειξη του αγαπημένου ελληνικού μυθιστορήματος της χρονιάς.
Η «βραχεία λίστα» των 15 βιβλίων που κατήρτισαν με την ψήφο τους μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από τις 280 που λειτουργούν σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι η εξής (με αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με το επώνυμο κάθε συγγραφέα):

Ποιός θυμάται τον Αλφόνς του Κώστα Ακρίβου, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Η Εβραία νύφη του Νίκου Δαββέτα, Εκδόσεις Κέδρος
Ένα πεινασμένο στόμα της Λένας Διβάνη, Εκδόσεις Καστανιώτη
Το μοναστήρι του Πάνου Καρνέζη, Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη
Ανίσχυρος άγγελος του Μάνου Κοντολέων, Εκδόσεις Πατάκη
Η ξυπόλυτη των Αθηνών της Φιλομήλας Λαπατά, Εκδόσεις Καστανιώτη
Αχμές, ο γιος του Φεγγαριού του Τεύκρου Μιχαηλίδη, Εκδόσεις Πόλις
Απόψε δεν έχουμε φίλους της Σοφίας Νικολαΐδου, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Η εκδίκηση της Σιλάνας του Γιάννη Ξανθούλη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Οι κόρες της λησμονιάς του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, Εκδόσεις Ψυχογιός
Όπως ήθελα να ζήσω της Ελένης Πριοβόλου, Εκδόσεις Καστανιώτη
Το μαύρο μάμπα του Νίκου Σακελλαρόπουλου, Εκδόσεις Βεργίνα
Το χάρισμα της Βέρθας της Φωτεινής Τσαλίκογλου, Εκδόσεις Καστανιώτη
Η θλίψη της Λέαινας του Βασίλη Τσιρώνη, Εκδόσεις ΑλΔΕ
Πατρίδα από βαμβάκι της Ελενας Χουζούρη, Εκδόσεις Κέδρος

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου προσκαλεί το αναγνωστικό κοινό να επιλέξει, από σήμερα 10 Νοεμβρίου έως τη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010, το αγαπημένο βιβλίο της χρονιάς, ανάμεσα στα δεκαπέντε της βραχείας λίστας (έκδοσης 1/10/2009 – 30/9/2010).*
Το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας προκύπτει κατά το ήμισυ (50%) από την ψήφο των αναγνωστών ενώ το υπόλοιπο 50% βγαίνει από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει οι Λέσχες Ανάγνωσης (από τις οποίες προέκυψε η βραχεία λίστα).

* Συμμετέχουν όλοι οι συγγραφείς που εκδίδουν βιβλίο στις παραπάνω ημερομηνίες εκτός από τον Πρόεδρο και τα ενεργά μέλη του Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ και όσοι έχουν βραβευτεί τα προηγούμενα 5 χρόνια.

Υπενθυμίζουμε ότι το αναγνωστικό κοινό τίμησε με την ψήφο του:
2009 - «Ιμαρέτ» του Γιάννη Καλπούζου
2008 - «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά
2007 - «Ο κύριος Επισκοπάκης» του Ανδρέα Μήτσου
2006 - «Αμίλητα βαθιά νερά»της Ρέα Γαλανάκη
2005 - «Η μέθοδος της Ορλεάνης» της Ευγενίας Φακίνου

Πληροφορίες για τα υποψήφια βιβλία 2010 μπορείτε να βρείτε στην παρακάτω σελίδα.

http://www.bibliohora.gr/40/1/books/4606/

ΕΚΘΕΣΗ: Edvard Munch, Πέρα από την "Κραυγή"

"Edvard Munch, Πέρα από την Κραυγή" ονομάζεται η έκθεση που φιλοξενεί το μουσείο Ηρακλειδών από 26 Νοεμβρίου 2010 έως 27 Φεβρουαρίου 2011. Η έκθεση περιλαμβάνει 80 έργα χαρακτικής του Edvard Munch από τη συλλογή Kramer.
Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε χρόνια από την τελευταία μεγάλη έκθεση χαρακτικών του μεγάλου Νορβηγού εξπρεσιονιστή στην Αθήνα. Τώρα, μια νέα γενιά επισκεπτών θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει μερικά από τα πιο εκπληκτικά έργα επί χάρτου που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας καλλιτεχνικής καριέρας του.
Ο Edvard Munch είπε κάποτε: “Με την τέχνη μου προσπάθησα να αντιληφθώ τη ζωή και τη σημασία της”. Το ταξίδι του Munch στα βάθη της ψυχής του, πρόσφερε στον κόσμο μοναδικά καλλιτεχνικά αριστουργήματα. Η συλλογή χαρακτικών Kramer είναι μια από τις σημαντικότερες ιδιωτικές συλλογές.

BIO
Τα μέσα της έκφρασης του Μουνκ εξελίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Στα 1880, ο ιδιωματισμός του ήταν και φυσιοκρατικός, αλλά και ιμπρεσσιονιστικός. Το 1892, ο Μουνκ διατύπωσε τον χαρακτηριστικό του, πρωτότυπο συνθετο-αισθητισμό. Tο 1893 δημιούργησε την "Κραυγή", το διασημότερο έργο του.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 o Μουνκ υιοθέτησε ένα ρηχό εικονογραφικό στυλ, ελάχιστο σκηνικό για τις φιγούρες του. Δεδομένου ότι οι πόζες του επιλέγονται για να παραγάγουν τις πιο πειστικές εικόνες των καταστάσεων του μυαλού και ψυχολογικών κατστάσεων (Ashes), οι φιγούρες μεταδίδουν μια μνημειακή, στατική ποιότητα.
Το 1892, η ένωση των καλλιτεχνών του Βερολίνου προσκάλεσε τον Μουνκ στην Έκθεση του Νοεμβρίου. Τα έργα του προκάλεσαν πικρή διαμάχη και μετά από μια εβδομάδα η έκθεση εκλεισε. Στο Βερολίνο, τότε κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ο Μουνκ ενσωματώθηκε σε έναν διεθνή κύκλο συγγραφέων, καλλιτεχνών και κριτικών, συμπεριλαμβανομένου του Σουηδού δραματουργού Αύγουστου Στρίντμπεργκ.
Στην αλλαγή του αιώνα, ο Μουνκ πειραματίστηκε με ποικίλα νέα μέσα (φωτογραφία, λιθογραφία και ξυλογραφία), επαναλαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις τα παλαιότερα καλολογικά στοιχεία του. Το φθινόπωρο του 1908 η αδυναμία του Μουνκ, συνδεδεμένη με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, άρχισε να γίνεται πιο οξεία. Βασανιζόμενος από τις παραισθήσεις του και από μανία καταδίωξης, εισήχθη στην κλινική του Dr. Daniel Jacobson.
Η θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε ο Μουνκ για τους επόμενους οκτώ μήνες περιελάμβανε δίαιτα και "ηλέκτριση" (μια τότε μοντέρνα θεραπεία για τα νευρικά συμπτώματα, που δεν πρέπει να συγχέεται με το ηλεκτροσόκ). Η παραμονή του Μουνκ στο νοσοκομείο σταθεροποίησε την προσωπικότητά του και μετά την επιστροφή του στη Νορβηγία το 1909 παρουσίασε περισσότερο ενδιαφέρον για τα θέματα φύσης· η εργασία του έγινε πιο ζωηρόχρωμη και λιγότερο απαισιόδοξη.
Στη δεκαετία του '30 και τη δεκαετία του '40, οι Ναζί θεώρησαν τα έργα του "εκφυλισμένη τέχνη" και αφαίρεσαν τη δουλειά του από τα γερμανικά μουσεία. Ο Μουνκ πληγώθηκε βαθιά, καθώς είχε αρχίσει να αισθάνεται τη Γερμανία σαν την δεύτερη πατρίδα του.
Έχτισε ένα στούντιο και ένα σπίτι στο κτήμα Ekely στο Skøyen του Όσλο, όπου και πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Πέθανε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1944, έναν μήνα μετά από τα 80ά γενέθλιά του.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, το Μουσείο εξέδωσε συλλεκτικό κατάλογο σε δύο γλώσσες, ελληνική και αγγλική.

26 Νοεμβρίου 2010 - 27 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα: κλειστά,
Τρίτη-Σάββατο: 13:00-21:00,
Κυριακή: 11:00-19:00
Herakleidon, Experience in Visual Arts
Ηρακλειδών 16, Θησείο
118 51 Αθήνα
(Στάση Metro: Θησείο)
T: 210 34 61 981
F: 210 34 58 225
info@herakleidon-art.gr
http://acidart.gr/index.php/protaseis/905--edvard-munch-

ΔΙΑΛΕΞΗ

Ο Πρόεδρος, κ. Ιωάννης Ιωσηφίδης
και το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Καλαμαριάς
σας προσκαλούν στη ΔΙΑΛΕΞΗ
που θα δώσει η λογοτέχνις Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου με θέμα:

..."Από τον Θεόκριτο στο Λογογράφημα, Σχηματική ποίηση"
την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 8 μ.μ.
στο Δημοτικό Θέατρο "Οδού Χιλής"
(Χηλής 12 & Τριπόλεως)

Ομιλήτρια: Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου, ποιήτρια-λογοτέχνις.
Ποιήματα θα διαβάσει ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος, φιλόλογος-λογοτέχνις,
και συντονίζει η Στελίνα Μαργαριτίδου, δημοσιογράφος.

Η διάλεξη θα συνοδεύεται από προβολή σχηματικών ποιημάτων.

Παρουσίαση του νέου τεύχους Πνευματικής Λάρισας

Την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου παρουσιάστηκε στη Λάρισα
το νέο τεύχος της "Πνευματικής Λάρισας"  που εκδίδεται κάθε Νοέμβριο στη Λάρισα. Συμμετέχουν όλοι οι πνευματικοί δημιουργοί του νομού Λάρισας με άρθρα, διηγήματα, ποίηση και κριτική. Το φετινό τεύχος ήταν αφιερωμένο στον ποιητή της θάλασσας: ν. Καββαδία. Την έκδοση επιμελείται η ΕΛΟΣΥΛ (ένωση λογοτεχνών Λάρισας).

Αποτελέσματα λογοτεχνικού διαγωνισμού

 Λόγω τέχνης

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διαδικασία αξιολόγησης των διηγημάτων του λογοτεχνικού διαγωνισμού «ΛόγωΤέχνης» που διοργάνωσε η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Artspot, με θέμα την τέχνη. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό ήταν εντυπωσιακή και τα έγκυρα διηγήματα έφτασαν τα 269. Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι καταξιωμένοι συγγραφείς Ελένη Γκίκα, Λεία Βιτάλη, Μάνος Κοντολέων, Θανάσης Χειμωνάς και ο Γιάννης Φαρσάρης ως υπεύθυνος διοργάνωσης του διαγωνισμού.
Η εκδήλωση της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και της βράβευσης των νικητών του διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 18:00μ.μ, στον Πολυχώρο PassPort στον Πειραιά (Πλατεία Κοραή, πρώην κινηματογράφος High Life).
Την εκδήλωση θα ανοίξουν οι Oticons ensemble που θα ερμηνεύσουν κινηματογραφικά μουσικά θέματα διακεκριμένων συνθετών (Clint Mansell, Shigeru Umebayashi, Yann Tiersen, Philip Glass, Hans Zimmer κ.λ.π) διασκευασμένα για πιάνο βιολί και τσέλλο.

• Δημήτρης Κουζής - βιολί,
• Σταύρος Παργινός - τσέλλο,
• Κώστας Κακούρης – πιάνο

ΚΑΙΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

    

"Συναισθηματικό αλφαβητάρι" ποίηση για παιδιά 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

 Αφιερώνω το «Συναισθηματικό αλφαβητάρι» στα παιδιά με δυσκολίες μάθησης, γιατί ερχόμενη σ’ επαφή μαζί τους, διαπίστωσα ότι πολλά απ’ αυτά τα παιδιά  δεν χαίρονταν την σχολική τους ζωή και δυσκολεύονταν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στην μαθησιακή διαδικασία λόγω των συναισθηματικών προβλημάτων που βίωναν.

Και βέβαια ένα παιδί με ψυχικό πόνο, όπως κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, δεν μπορεί να έχει ενδιαφέρον και ανεπτυγμένα κίνητρα για μάθηση, αφού είναι απορροφημένο από  το συναισθηματικό του φορτίο.

Τα συναισθηματικά  τους προβλήματα τις περισσότερες φορές είχαν σχέση με την οικογενειακή τους συνθήκη και την ποιότητα των συναισθηματικών δεσμών με τους δικούς τους ανθρώπους, ορισμένες φορές ωστόσο είχαν σχέση και με την σχολική τους ζωή και την ποιότητα της επικοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς και συμμαθητές τους, καθώς και την ποιότητα ή την έλλειψη συναισθηματικών δεσμών μαζί τους. 

Επίσης διαπίστωσα ότι πολλά απ’  τα παιδιά με δυσκολίες μάθησης εκδήλωναν δευτερογενή συναισθηματικά προβλήματα λόγω των δυσκολιών τους στην εδραίωση γνωστικών δεξιοτήτων, ιδιαίτερα στον γραπτό λόγο. Συχνά  βίωναν πολλαπλές   ματαιώσεις  στην προσπάθειά τους να πετύχουν να εδραιώσουν  προσδοκώμενες γνώσεις, κατακλύζονταν από συναισθήματα πίεσης, ανησυχίας και άγχους για την έκθεσή τους στην τάξη και αξιολόγησή τους από τους εκπαιδευτικούς. Συχνά  βίωναν  επίσης συναισθήματα ανεπάρκειας, αποτυχίας και μειονεξίας,  αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η μείωση των εσωτερικών κινήτρων και προσπαθειών τους για μάθηση, η   παραίτηση, τα προβλήματα συμπεριφοράς και βεβαίως πάντοτε κυριαρχούσε η  απουσία της χαράς και του νοήματος. Γνωρίζουμε άλλωστε σύμφωνα  με τον E. H. Eriksson, ότι το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του παιδιού κατά την σχολική ηλικία είναι η φιλοπονία η οποία   εκφράζεται μέσα από την μάθηση και την δράση. Αντίθετα, όταν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες στην επίδοση της μάθησης, το παιδί σχολικής ηλικίας εκδηλώνει αισθήματα μειονεξίας.

Σκεφτόμενη εκ των υστέρων μετά από την ολοκλήρωση της ποιητικής συλλογής, νομίζω ότι κυρίως η έγνοια και η σκέψη   μου γι’ αυτή την κατηγορία των παιδιών και η επιθυμία μου να συνδράμω στο ν’ απαλύνουν συναισθήματα ψυχικού πόνου, καθώς και η επιθυμία μου να βοηθήσω στην εξοικείωση τους με τα γράμματα, τις λέξεις, όπως βεβαίως και  τις έννοιες που φέρουν οι λέξεις, μου γέννησε την ιδέα της   προσωποποίησης των γραμμάτων. Προσδίδοντας στο κάθε γράμμα – «πρόσωπο»  κάποια χαρακτηριστικά,  μέσα από λέξεις που αρχίζουν από το κάθε συγκεκριμένο γράμμα και αναφέρονται σε  έννοιες που αφορούν ανθρώπινες αξίες και συναισθηματικές καταστάσεις, μπορεί να επιτευχθεί καλύτερη αντίληψη και εξοικείωση των παιδιών μαζί τους.

Αυτό ως ένα βαθμό μπορεί να ήταν περιοριστικό και ενδεχομένως να επέδρασε αρνητικά στην αισθητική των ποιημάτων, ωστόσο υπερίσχυσε η επιθυμία μου  να υποστηριχτούν μαθητές με δυσκολίες στο γραπτό λόγο, αφού έτσι θα είχαν μια πιο οικεία και συγκεκριμένη αντίληψη για το κάθε γράμμα και τις λέξεις «χαρακτηριστικά» τους, με αποτέλεσμα να   βοηθήσει ενδεχομένως και στην αποτύπωση της σωστής γραφής, έστω των λέξεων και εννοιών που αναφέρονται και χαρακτηρίζουν το κάθε προσωποποιημένο γράμμα. Γενικά μέσα απ’ αυτή την προσπάθεια προσδοκώ να συνδράμω, έστω και στο ελάχιστο, στην συναισθηματική ανακούφιση των παιδιών, καθώς και στην εμψύχωσή τους για αυτοαποδοχή και αύξηση των κινήτρων τους και των προσπαθειών τους για μάθηση και νόημα.

                                                      Καϊτατζή-Χουλιούμη Δέσποινα

                                                     Ψυχολόγος (MSc)

                                                     Προϊσταμένη ΚΕΔΔΥ Σερρών

 Δείγμα γραφής:    

  

ΚΑΙΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

                                ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ 

Διαδρομές

Σα’ να ‘ταν χθες

Δέντρα χυμώδη, λυγερά

Πόθο γιομάτα

Άνθιζαν κλαδιά

Άπλωναν ρίζες

Να ξεδιψάσουν στις αγκαλιές των ρυακιών

Και στων χειμάρρων την ορμή

Ηδονικά να ξαποστάσουν

Σα’ να ‘ταν χθες

Άγουρα χρόνια

Χνούδια απαλά

Ανήσυχα

Φλόγα γιομάτα

Το μέλι τρίγυζαν των λουλουδιών

Τ’ αλάτι γεύονταν

Στα τρίσβαθα ωκεανών

Σήμερα θάλασσες πλατιές

Τους θησαυρούς γενναιόδωρα χαρίζουν

Σύντομα αλίμονο

Τόσο σύντομα

Αύριο κι όλας

Καράβια ξέμπαρκα

Γυμνά, ανάλαφρα, βαριά

Γλυκόπικρο μειδίαμα απορούν

Γέρνοντας προς την άλλη χώρα

                            II

Βαδίσαμε ανεπιτήδευτα μέρες και μέρες

Mε διαίσθηση χωρίς πυξίδα

Πυξίδα είχαμε το σώμα

Στραμμένο στην Ανατολή

Αλλά χαθήκαμε στο φως της μέρας

Την αγάπη είπαν θ’ ανταμώναμε

Θα ‘ρχονταν να μας προϋπαντήσει

Δεν μάθαμε 

Πως μάχονταν με σκιές

Και της ψυχής μας την αντάρα

Φωνάζαμε  ν’ ακούσουμε ότι υπάρχουμε

Και δεν μπορέσαμε

Τη μουσική της σιωπής ν’ αφουγκραστούμε

Σ’ ατέρμονους αγώνες δώσαμε μάχες

Νικητές και νικημένοι χλωρίδα απώλειας

Τώρα το άδειο απλώνεται στην άκρη της πατούσας

Και δίπλα η σιωπή

Στοχάζεται την απορία μας

Μπορεί και να ‘μασταν ωραίοι μαχητές

Αλλά χαθήκαμε στο διάβα

Μπορεί το σύθαμπο της μέρας

Να έλαμψε στα μάτια

Μπορεί το φως του φεγγαριού

Να φώτισε τις σκοτεινές πτυχές μας

                   

                         III

Οι χαρές που ζήσαμε χάθηκαν

Πήραν μαζί τους ότι είχαμε αγαπήσει

Όνειρα στέρνες δίχως νερό

Αφού οι πηγές στέρεψαν

Και τα χείλη στεγνά                       

Πεφταστέρια  οράματα

Φύσημ’ αγέρα  συγκινήσεις

Από χρόνους τ’ αφήσαμε πίσω

Πορευόμαστε δέντρα ξεριζωμένα

Μια βαθιά ερημιά κατοικεί μέσα μας

Μια γαλήνη πετρωμένη

Κάπου κάπου ένα δάκρυ στεγνό

Προσπαθεί κρυφά

Να ραγίσει την γαλήνη της πέτρας

Ποιο δάκρυ ωστόσο μπορεί

Να ταράξει την γαλήνη της πέτρας

Βότσαλα στο δισάκι

Σημάδια για τον δρόμο του γυρισμού

Ψαχουλεύουμε

Το φως λιγόστεψε τώρα πια

Και οι ρίζες κομμένες

Τώρα ήρθε ο καιρός των γαλήνιων πετρωμάτων

Τώρα ήρθαν τα χρόνια τα πέτρινα

Πώς θ’ αντέξουμε αντικρίζοντας

Σπίτια σωριασμένα κατάχαμα

Πώς θ’ αντέξουμε αντικρίζοντας

Άδειους περιστερώνες

Τα περιστέρια τα φυγαδέψαμε

Μείναν ερημωμένοι περιστερώνες

Αραδιασμένοι στο χρόνο

Τα ζεστά  μονοπάτια τ’ αφήσαμε πίσω

Τώρα τα χρόνια τα πέτρινα

Προδοσίες φυτρώσαν

Ανθίσαν απώλειες

Πώς ν’ ανθίσουν στις πέτρες τριαντάφυλλα

Αυτό δεν έχει ξαναγίνει

Κάποια βρύα αν φυτρώσουν

Θάν’ αρκετό

Να θυμίζουν πως περάσαμε απ’ εκεί

 

                   IV

                                                                                                

Μέρες και μέρες οδεύσαμε σκυφτοί

Διαβάτες της σιωπής

Τραγουδιστές της καταχνιάς

Χέρια γερμένα ηλιοτρόπια

Στήθη δάκρυα πετρωμένα

Όταν τα βλέμματα σηκώσαμε

Είδαμε ανάστροφα τον κόσμο

Όταν τα χέρια απλώσαμε

Αγγίξαμε την ερημιά μας

Γήραμ’ απόμερα

Κι αψιμαχούσαμε με την σιωπή

Τότε κοιτάξαμε το πέλαγος

Όπου απλώσαμε το δάκρυ μας

Το μπλε ήταν βαθύ

Μας χώρεσε

Κι ανθίσαμε θαλάσσιες ανεμώνες

Τα πέταλα ανοίξαμε πανιά

Και με το μίσχο στήσαμε κατάρτι

Σαλπάραμε στ’ ανοιχτά

Κι όταν η θάλασσα έσκαγε χαμόγελα

Γεμίζαμε τον κόρφο μόρτες ανέμους

Κι όταν το κύμα άγγιζε τ’ ακροδάχτυλα

Γεννιόταν άσπρα περιστέρια

Κι όταν ο καημός  περίσσευε στο πέλαγος

Εμείς προτείναμε το στήθος

Μείναμε έτσι στ’ ανοιχτά

Μέχρι το τέλειωμα του χρόνου

  

                  V

Ήταν ωραία τα παιχνίδια

Που υποψιαστήκαμε στην παραλία

Χάθηκαν γρήγορα κι άφησαν την άλμη τους

Τ’ αλάτι είχε κι όλας διεισδύσει

Στα υπόγεια στρώματα

Όπου  ορυκτός πλούτος πλεόναζε

Ύστερα ουράνιο τόξο

Ζωγράφισε την τροχιά της νιότης

Και των ονείρων μας την αύρα

Τώρα ο άνεμος σβήνει τα ‘χνάρια των βημάτων

Και ‘μεις χαμογελάμε

Μεσ’ των παιδιών τα βλέμματα

 

                        VI

Τ’ αλάτι θα γέψουμε με πόθο

Κι αλύγιστοι θ’ αντέξουμε τα κύματα

Στους βράχους γαντζωμένοι θ’ ανασάνουμε

Ν’ ανασκουμπωθούμε

Πρώτιστη έγνοια

Προσεκτικά να ψάξουμε

Βαθιά στης πρώτης σπίθας την σπηλιά

Για ν’ αποθέσουμε το γένος

Με νανουρίσματα γλυκά

Με του μαστού το γάλα

Θα θρέψουμε τις ρίζες

Θα τις ζεστάνουμε με την ανάσα

Καλά θα κρύψουμε κειμήλια και φυλαχτά

Να προστατέψουμε το γένος

Από μωρίας βλέμματα

Τις φύτρες θα στυλώσουμε πάνω στις ρίζες μας

Τα βλασταράκια,  τα κλωνιά τα τρυφερά

Εκεί θα ακουμπήσουμε

Και θα ονειρευτούμε

Πως τάχα είδαμε το Πρώτο Φως

Και καθισμένοι στου φεγγαριού τη χούφτα

Περιδιαβαίναμε τους γαλαξίες

Πως τάχα το τέλειωμα του χρόνου

Είχε προ πολλού καταργηθεί

Όλα όλα θα τα ονειρευτούμε

Πριν γείρουμε εκεί απαλά

Και αποκοιμηθούμε

                      VII

Η θάλασσα, ο ορίζοντας, το ουράνιο τόξο και η πρώτη σταγόνα

Ο χρόνος, το τώρα, το πριν, το μετά, το ποτέ και το πάντοτε

Η απορία που διαγράφεται στα χείλη

Το φτερούγισμα το ερωτικό, η γέννηση και ο θάνατος

Η αρχή και το τέλος και πάλι η αρχή και το τέλος πάλι

Όλα σφιχτοδεμένο στεφάνι στον τροχιά   του Σύμπαντος

Το βουβό κλάμα, το χαμόγελο και η έκσταση

Η χαρά, η οδύνη, ο κόπος και η ανάπαψη

Οι αισθήσεις και η αντίληψη, ο λόγος και η συνείδηση

Το βίωμα και η ύπαρξη

Η αναζήτηση που τέλος δεν έχει

Ο δρόμος ο πλατύς π’ ανοίγει άλλους δρόμους

Ο χρόνος, το τώρα, το πριν, το μετά, το ποτέ  και το πάντοτε

Η γέννηση και ο θάνατος

Η αρχή και το τέλος και πάλι η αρχή και το τέλος πάλι

Το όλο και το μέρος του τ’ αδιαίρετο

Ο άνθρωπος, η γη και το Σύμπαν

 * Το ποίημα «Διαδρομές» απέσπασε το Α΄ Βραβείο στο διαγωνισμό ποίησης της

   Ένωσης συγγραφέων Ν. Σερρών το 2004

  

ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Η συλλογή ποιημάτων «Συναισθηματικό αλφαβητάρι», της Δέσποινας Καϊτατζή-Χουλιούμη, αποτελεί παράδειγμα ζωντανού λόγου και μέσο αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας για τον μικρό αναγνώστη.

Τα γράμματα της αλφαβήτου αποτελούν αφορμές, προσχήματα, ή ακόμη και ρητορικά σχήματα, που ανοίγουν στην προοπτική των νοημάτων, των εννοιών και των πραγμάτων και σηματοδοτούν ανθρώπινα συναισθήματα· κυρίως εκείνα που προβάλλουν τον άνθρωπο ως ανώτερο ον. Η στοχαστική διάθεση της ποιήτριας μετουσιώνεται σε λυρική φωνή συναισθημάτων που διακατέχουν την ανθρώπινη φύση. Η μετουσίωση αυτή αποτελεί τη λυρική φωνή της, η οποία δονείται κυρίως από τα καθημερινά ψυχικά προβλήματα των ανθρώπων. Εκείνα, τα θετικά ή και  αρνητικά συναισθήματα που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ψυχή στην καθημερινή συμβίωση, αλλά αποτελούν καθολικά βιώματα και όχι ατομικά συναισθήματα. Θετικά και αρνητικά, λοιπόν, συναισθήματα μετουσιώνονται εδώ σε μια θετική στάση ζωής, με υπέρβαση των αρνητικών και με στόχο τη ζωή ως αυταξία, τη ζωή που αξίζει όχι υπό προϋποθέσεις, αλλά ως δώρο που χαρίζεται σε όλους τους ανθρώπους. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα το βαθύτερο φιλοσοφικό υπόστρωμα της ποιητικής αυτής δημιουργίας, την ψυχολογική και ηθική διάσταση των ποιημάτων που αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η διαλεκτική, ως εσωτερική ψυχική πορεία, χαρακτηρίζει επίσης την ποιητική φωνή της. Τα συναισθήματα δεν απωθούνται, δεν συντρίβονται μέσα από οδυνηρές εμπειρίες. Τουναντίον, τιθασεύονται μέσα από τη διαλεκτική της ποιητικής αφήγησης, της ποιητικής εικόνας, των συμβόλων, και των συμβολισμών τους. Όπως  λόγου χάρη στο ποίημα «Καλοσύνη», μέσα από το εννοιολογικό δίπολο «κακία» / «καλοσύνη», που δίνεται με ανθρωπομορφικά στοιχεία αλλά και ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά (φόβος - μοναξιά - στέρηση αγάπης, χαρακτηρίζουν την κακία· με τα αντίθετά της, χαρακτηρίζεται η καλοσύνη). Έτσι η ζωή δεν εξωραΐζεται, αλλά εξευμενίζεται: η κακία μεταμορφώνεται και γίνεται καλοσύνη με την επενέργεια της αγάπης, γίνεται ανθρωπιά.

Η συναισθηματική νοημοσύνη, η διαφορετικότητα προβάλλονται θετικά στο έργο, όπως παραδείγματος χάριν στο ποίημα «Νι το ντροπαλό». Η πρώτη, ως απόθεμα ψυχής που πρέπει να διακρίνει τους ανθρώπους, η δεύτερη, ως πραγματικότητα που πρέπει να γίνει αποδεκτή, χωρίς υστεροβουλίες και μέσα από θετικές εμπειρίες.

Μια αναγνωρίσιμη τεχνική της ποιητικής τέχνης της Δ. Κ.-Χ. είναι η λυρική αφήγηση: μια ιστορία ενός προσωποποιημένου ανθρώπινου συναισθήματος, λ.χ. η «Μοναξιά», αρχίζει ως βιωμένη εμπειρία και ως αρνητική κατάσταση ενός υποκειμένου, ενός λουλουδιού, παραδείγματος χάριν (Νυχτολούλουδο)· η αρνητική εμπειρία (Μοναξιά) στη συνέχεια, με τη διαλεκτική επίδραση άλλων αντίρροπων δυνάμεων που συμβολίζονται με ανθρωποποιημένα παραδείγματα και πάλι από τη φύση (μια Παπαρούνα), μεταβάλλουν με τις ενέργειές τους (με μια κόκκινη αγκαλιά),  τη συναισθηματική κατάσταση και της προσφέρουν ισορροπία και ψυχική ευεξία.

Τα γράμματα της αλφαβήτου και οι ονομασίες τους γίνονται λόγος, λόγος ποιητικός που λειτουργεί συμβολικά ενσαρκώνοντας ανθρώπινες, κοινωνικές καταστάσεις, οι οποίες παραπέμπουν υποβλητικά σε συνήθειες ή συμπεριφορές και συναισθήματα των ανθρώπων, για να καταλήξουν στη νοηματοδότηση αξιών του πολιτισμού. Έτσι, λόγου χάριν, στο ποίημα «Λάμδα το λαλίστατο», «το λάμδα» προσωποποιείται, γίνεται λόγος, γίνεται φωνή, γίνεται λεξικό, γίνεται γλωσσικός θησαυρός και αξία πολιτισμού, χωρίς την οποία ο άνθρωπος θα ήταν φτωχότερος. Και σε τούτο κατατείνει η ποίηση της Δ. Κ.- Χ.,  να κάνει τον άνθρωπο πλουσιότερο, με την προϋπόθεση να αναγνώσει κανείς το «Συναισθηματικό αλφαβητάρι» της.

Η ποιητική έκφραση με διάφορες εικόνες, οι οποίες δεν είναι άλλο από ζωντανές μεταφορές, οδηγεί τον αναγνώστη σχεδόν πάντοτε στη φύση. Η «λύπη» παραδείγματος χάριν, ένα ανθρώπινο συναίσθημα και μια ποιητική personna στο ομώνυμο ποίημα, γίνεται «μοναχική ανεμώνη», και μέσα από τον διάλογο με τη φύση μεταβάλλεται, με την ευεργετική της επίδραση. «Ο ήλιος», με  τη συμπαντική παρουσία του, επιδρά ευεργετικά σαν στοργικό χέρι, σαν αγκαλιά, και υποβάλλει τον αναγνώστη να την υπερβεί και να προχωρήσει σε κάθαρση  της ψυχικής συντριβής.

 Πρόκειται για ποίηση του εσωτερικού, του ψυχικού χώρου που θέλει να εξωτερικεύεται, μια εσωτερικότητα που (επι)κοινωνεί και  μοιράζεται με τον άλλο. Και με δεδομένη την ηθική της διάσταση, θα λέγαμε ότι η ποίηση αυτή παρακινεί τον αναγνώστη σ’ ένα παράδοξο «ένδον σκάπτε»: στη μεταμορφωτική δύναμη μιας εξωστρεφούς ενδοσκόπησης που δίνει αισιοδοξία και χαρά στο παιδί, γιατί, όπως συμβαίνει και με τα υποκείμενα των ποιημάτων, έτσι και το παιδί-αναγνώστης μοιράζεται τα ίδια συναισθήματα με άλλα παιδιά.

Το «Συναισθηματικό αλφαβητάρι» ως φανέρωμα και έργο της Παιδικής Λογοτεχνίας θα μπορούσε να συμβάλει θετικά σε παιδιά-αναγνώστες ως υποστηρικτικό υλικό για την ψυχική υγεία, την έκφραση των συναισθημάτων, και την κατανόηση του εαυτού τους. Να αποτελέσει ένα βιβλίο θεραπείας ψυχικών παθών, ένα στήριγμα στις τρικυμίες της ψυχής, εφόσον η ποιητική ενέργεια που εκπέμπει μέσα από τα ολιγόστιχα, λιτά, αποφθεγματικά και γεμάτα ηθικό περιεχόμενο ποιήματά του κινείται στο υπαρξιακό υπόστρωμα της ανθρώπινης συνείδησης. Γίνεται πιο ενδιαφέρον μάλιστα, όταν επικεντρώνεται στις διαμορφούμενες παιδικές συνειδήσεις, στις οποίες και απευθύνεται η ποιήτρια.

 Έτσι, στην παράδοση της Παιδαγωγικής και των Αλφαβηταρίων, και ειδικότερα των ποιητικών Αλφαβηταρίων, το βιβλίο θα μπορούσε να διαβαστεί αλληγορικά σε δύο επίπεδα : πρώτο, ως ο ανθρωπομορφισμός των γραμμάτων, δηλαδή των γραμμάτων με τις ανθρώπινες φωνές, όθεν κοινωνία γραμμάτων - κοινωνία ανθρώπων, και δεύτερο, ως το Αλφαβητάρι των συναισθημάτων, δηλαδή των θεμελιωδών  ανθρώπινων συναισθημάτων σε ένα ποιητικό Λεξικό, με έμφαση σε εκείνα που από αρνητικά, με την επενέργεια του ποιητικού λόγου, γίνονται θετικά, και μεταμορφώνουν ευεργετικά τον άνθρωπο.

 

                                                              Αλέξανδρος Ν. Ακριτόπουλος

                      ΣΥΝΤΟΜΟ    ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 Η Καϊτατζή Χουλιούμη Δέσποινα, MSc, κλινικός ψυχολόγος –ψυχοθεραπεύτρια έζησε στη Σουηδία, όπου ολοκλήρωσε τις προ- και μεταπτυχιακές σπουδές της στη Σχολή Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας του Πανεπιστήμιο  Ουψάλα Σουηδίας και στην συνέχεια εργάσθηκε στην Ανοιχτή Μονάδα της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής του ίδιου πανεπιστημίου. Δημοσίευσε και ανακοίνωσε σε Συνέδρια τις έρευνες,  «Σχολική ένταξη και μάθηση ελλήνων μαθητών του Δήμου Ουψάλα »,

« Μετανάστευση και ψυχική διαταραχή», «Πρότυπη Ψυχοθεραπευτική Παρέμβαση σε Μετανάστες», « Μαθητές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στη Γενική Εκπαίδευση», καθώς και « Κινητή Διαγνωστική Ομάδα Νομού Σερρών».

Συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου «Προσεγγίσεις στην ύλη και διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής» με θέματα ψυχολογίας παιδιού από τις εκδόσεις SALTO.

Δίδαξε στο ΤΕΦΑΑ  Σερρών σε θέματα ψυχολογίας και ειδικής αγωγής.

Για δυο δεκαετίες προσφέρει τις υπηρεσίες της στο χώρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, όπου κατά τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ψυχολόγος στο Κέντρο Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) Σερρών  και προΐσταται της Υπηρεσίας.

Παράλληλα ασχολείται με την επιμόρφωση και εκπαίδευση ενηλίκων, ιδιαίτερα με ομάδες συμβουλευτικής γονέων, είναι Εκπαιδεύτρια Εκπαιδευτών Ενηλίκων και Δια Βίου Μάθησης.

Άρθρα της δημοσιεύτηκαν στα «Μεταναστευτικά Νέα», περιοδικό της Ομοσπονδίας Ελληνοσουηδικών Συλλόγων, όπου  διετέλεσε υπεύθυνη σύνταξης του ένθετου για παιδιά «Ελληνάκι», με το ψευδώνυμο Ηλέκτρα Ακρίτα.

Βραβεύτηκε με το Β΄  βραβείο ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.), για το ποίημα « Πρόσφυγες» και  με το Α΄  βραβείο ποίησης της

«Ένωσης Συγγραφέων Ν. Σερρών», για το ποίημα « Διαδρομές».

Βραβεύθηκε για το διήγημα «Σφιχταγκαλιάσματα και φτερουγίσματα» από τις εκδόσεις « Ίνδικτος».

Ο Δήμος και η ΔΕΠΚΑ Σερρών εξέδωσαν ποιητική συλλογή της με τίτλο  «Ο Δρόμος», 2006.

Ποιήματά της μεταφράστηκαν στη βουλγαρική γλώσσα και  περιέχονται στην ποιητική συλλογή «ДНИТЕ НИСАКЛАДА» εκδόσεις «ЬЕЛЛОПРЦНМ».

Ποιητική συλλογή της για παιδιά «Συναισθηματικό Αλφαβητάρι», (2009) από τις εκδόσεις UNIVERSITY STUDIO PRESS.

Συμμετοχή στη συγγραφή Πανεπιστημιακών Σημειώσεων με τίτλο «Αξιολόγηση στην Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή» Ελληνούδης, Θ., Ευαγγελινού, Χ., Καίτατζή-Χουλιούμη Δ. (2009). Τμήμα Εκδόσεων του Α.Π.Θ.

Άρθρα, μελέτες και ποιήματα της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.

                                         e-mail:  dkaitatzi@yahoo.gr

Σχολιασμός   δασκάλων από την αξιοποίηση της ποιητικής συλλογής στο σχολείο

Την άνοιξη του 2006 μας πρότεινε η κυρία Καϊτατζή- Χουλιούμη να χρησιμοποιήσουμε  σε μια πειραματική προσπάθεια το «Συναισθηματικό αλφαβητάρι» στην τάξη κατά το μάθημα της αισθητικής αγωγής, ενθαρρύνοντας τους μαθητές μας να εκφραστούν μέσω της ζωγραφικής πάνω στο θέμα του κάθε ποιήματος και  αν ανταποκρίνονταν, κάποιες από τις ζωγραφιές τους θα κοσμούσαν την έκδοση της ποιητικής συλλογής. Μας κίνησε το ενδιαφέρον η εμπνευσμένη ποιητική συλλογή, όπως και η πρόταση και έτσι κατά την επόμενη σχολική χρονιά (2006-2007), αφού  μιλήσαμε στα παιδιά για την δράση και τους ενημερώσαμε, τα παιδιά εργάστηκαν με  μεράκι, δημιούργησαν και προσέφεραν αβίαστα τις ζωγραφιές τους.

Η όλη δράση που πραγματοποιήθηκε ευχάριστα και δημιουργικά  είχε ως  αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών  έργων των παιδιών. Πήραν μέρος  μαθητές των τεσσάρων Δημοτικών Σχολίων της πόλης Σερρών, όπου εργαζόμασταν, συγκεκριμένα πάνω από 200 μαθητές  της Γ΄, Δ΄, Ε΄ και  ΣΤ΄ τάξης  του 3^ου  Δημοτικού Σχολείου, 120 μαθητές όλων των τάξεων του 5^ου , καθώς και περίπου 150 μαθητές της Δ΄, Ε΄ και Στ΄ του 10^ου και 24^ου Δημοτικού Σχολείου.

 Στόχος μας ήταν η ελεύθερη έκφραση και ο αυτοσχεδιασμός των μαθητών, αποφεύγοντας τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις, για να καλλιεργήσουν την φαντασία και την ευρηματικότητά τους στην εικαστική έκφραση των εννοιών, συγκινήσεων και σκέψεων που τους δημιούργησε η μελέτη των ποιημάτων.

Η προσπάθειά μας δεν απέβλεπε στην εμβάθυνση και  εμπέδωση των νοημάτων του κάθε ποιήματος. Άλλωστε γι’ αυτό θα χρειαζόταν πιο σύνθετες και εκτεταμένες διαδικασίες και διεργασίες, ωστόσο προσδοκούσαμε τις όποιες έμμεσες επιδράσεις  προς αυτή την κατεύθυνση που θα είχε η όλη προσπάθεια στους μαθητές μας.

Τα ποιήματα είχαν σχέση με τα προσωπικά τους βιώματα και τις εμπειρίες τους. Γραμμένα με παιγνιώδη και ευχάριστο τρόπο δημιούργησαν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα στα παιδιά. Έγιναν ιδέα, αφορμή για δημιουργία που πηγάζει από τη «διαπραγμάτευση» του κάθε γράμματος.

Με την εκπαιδευτική μας παρέμβαση προσπαθήσαμε  να έρθουν οι μαθητές   σ’ επαφή με σκέψεις, εικόνες, αισθήματα που απορρέουν απ’ την ανάγνωση των στίχων. Να κατανοήσουν το θέμα, να προβληματιστούν, να το επεξεργαστούν με την βοήθεια του δασκάλου, να συγκινηθούν, να ευαισθητοποιηθούν, ν’ αποκτήσουν  κριτική σκέψη, να δημιουργήσουν και να καλλιεργήσουν την αισθητική τους με μόνα εργαλεία  το μολύβι,  το χαρτί και τα χρώματα.

Σκοπός ήταν να εξωτερικεύσουν σε μια σελίδα χαρτί ό,τι απ’ το βάθος της παιδικής τους ψυχής ανασύρεται στην επιφάνεια. Να ξεδιπλώσουν, ακόμα και τα παιδιά που είναι ντροπαλά και εσωστρεφή με έλλειψη αυτοπεποίθησης, τον εαυτό τους, χωρίς να χρειαστεί να αρθρώσουν λόγο και να γίνουν αντικείμενο ενδεχόμενης κριτικής.

Ότι «μαγικό» δημιουργήθηκε στην τάξη ενισχύθηκε από την επιβράβευση και την θετική τους πάντα αξιολόγηση.

Πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα του συγκερασμού των τεχνών της ποίησης και της ζωγραφικής, δικαίωσε τόσο την κυρία Καϊτατζή-Χουλιούμη όσο και εμάς που δουλέψαμε μαζί με τα παιδιά.

                                                               Τυρή Ουρανία,  Παπαδιού  Έλλη                         

                                                                   Δασκάλες  των τεχνικών

                                                              

Σχολιασμός νηπιαγωγού από την αξιοποίηση της ποιητικής συλλογής στο νηπιαγωγείο

Διαβάζοντας το «Συναισθηματικό Αλφαβητάρι», πριν ακόμη διαπιστώσω τις προθέσεις και τους στόχους που επεδίωκε μέσα από αυτό η κ. Καϊτατζή- Χουλιούμη, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια κάθε εκπαιδευτικού που προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά της τάξης του να προσεγγίσουν δυσνόητες έννοιες όπως η ισότητα, η διαφορετικότητα.

Ως εκπαιδευτικοί αναρωτιόμαστε μέσα πολλές φορές από καταστάσεις διλημμάτων και αμηχανίας, κατά πόσο μπορούμε να υποστηρίξουμε την κατανόηση των μαθητών πάνω σε αφηρημένες έννοιες και πώς μπορούν οι μαθητές να εισαχθούν σε μία διαδικασία ηθικής και κοινωνικής συζήτησης.

Ωστόσο, έρευνες πάνω σε αυτό το θέμα έχουν αποδείξει ότι έννοιες κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, ρατσισμού, είναι προσιτές στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ακόμη και από την προσχολική περίοδο.

Άλλωστε, πολλοί θεωρητικοί (Vygotsky, Bruner και άλλοι) υποστηρίζουν ότι η ηθική ανάπτυξη των παιδιών αποτελεί ένα πολιτισμικό σύστημα γνώσης στο οποίο τα παιδιά μυούνται μέσα από την προοδευτική εμπλοκή τους στα καθημερινά κοινωνικά και ηθικά διλήμματα, τους τρόπους λογικής σκέψης, στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον καθώς και διαμέσου της κουλτούρας των συνομηλίκων.

Επομένως, εκείνο ίσως που θα είχε προτεραιότητα στις διδακτικές μας αναζητήσεις θα ήταν να αναρωτηθούμε όχι αν θα πρέπει να διδάξουμε έννοιες που αρχικά βρίσκονται σε πιο προχωρημένο επίπεδο κατανόησης για τα παιδιά αλλά να επιλέξουμε τις κατάλληλες μαθησιακές πρακτικές και το κατάλληλο μαθησιακό περιβάλλον ώστε τα παιδιά να εμπλακούν στη διερεύνηση τέτοιων θεμάτων.

Μέσα από αυτόν τον παιδαγωγικό προσανατολισμό, το «Συναισθηματικό Αλφαβητάρι», αποτέλεσε το όχημα για να βοηθήσουμε παιδιά προσχολικής ηλικίας να προσεγγίσουν τις έννοιες της διαφορετικότητας, της αποδοχής της ισότητας, στη διάρκεια εκπόνησης προγράμματος ευαισθητοποίησης των παιδιών στα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Η συγκεκριμένη δράση που ήταν περίπου δίμηνης διάρκειας και υλοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2006-07, αποτελούσε μέρος  προγράμματος του ΚΔΑΥ Σερρών με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των νηπίων σε θέματα διαφορετικότητας και αναπηρίας, το οποίο εντάχθηκε στο ημερήσιο πρόγραμμα του 33^ου Νηπιαγωγείου Σερρών, όπου φοιτούσαν 14 παιδιά (προνήπια και νήπια).

Γνωρίζοντας τους περιορισμούς αυτής της ηλικίας να κατανοήσουν αυτές τις έννοιες μέσα από μονοδιάστατες θεωρητικές προσεγγίσεις και πρακτικές άμεσης διδασκαλίας, χρησιμοποιήσαμε τα ποιήματα ώστε να προκαλέσουμε αρχικά συζήτηση με τα παιδιά πάνω σε αυτά τα θέματα.

Η συζήτηση, διαπιστώσαμε ότι έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να ξεδιπλώσουν αβίαστα τις σκέψεις τους, τις εμπειρίες τους, τα βιώματά τους γύρω από αυτά τα θέματα χωρίς να τους απασχολεί αν οι απαντήσεις που δίνουν είναι οι «σωστές» και οι προσδοκώμενες από τον εκπαιδευτικό.

Από την άλλη αποτέλεσαν μια πολύ καλή ευκαιρία για μας ώστε να διαπιστώσουμε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται τα παιδιά και τον τρόπο με τον οποίο δομούν την κατανόηση τέτοιων εννοιών.

Επίσης, γνωρίζοντας ότι το παιχνίδι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο αυτής της ηλικίας, προσπαθήσαμε να εισαγάγουμε αυτές τις έννοιες στη σκέψη και το προβληματισμό των παιδιών, μέσα από παιχνίδια ρόλων που προέκυπταν από την επεξεργασία των συγκεκριμένων ποιημάτων. Κατά αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μέσα από το συμβολικό παιχνίδι και το παιχνίδι προσποίησης όπου επεξεργάζονταν και διαπραγματεύονταν τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, είχαν την ευκαιρία να δομήσουν μια κοινή αντίληψη και ένα κοινό νόημα γύρω από αυτές τις έννοιες.

Οι νοερές εικόνες που αναδύονται από την ακρόαση των ποιημάτων πυροδότησαν τη διάθεση των παιδιών για εικαστική δημιουργία. Απέδωσαν τις νοερές αυτές εικόνες μέσα από σχέδια και χρώματα, άλλες φορές μεμονωμένα και άλλες φορές σε ομαδικές δημιουργίες αποτυπώνοντας έτσι, τις ιδέες και αντιλήψεις τους για τη διαφορετικότητα.

Τέλος, τα συγκεκριμένα ποιήματα, αφού πλέον είχαν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας από τα παιδιά, αποτέλεσαν τον κορμό για το θεατρικό δρώμενο «Υποστηρίζομαι-Συνυπάρχω-Αναπτύσσομαι», που παρουσιάστηκε από τα ίδια για να στείλουν μηνύματα ισότητας και υποστήριξης μεταξύ όλων των ανθρώπων, σε εκδήλωση που απευθυνόταν σε ένα ευρύτερο κοινό. Συγκεκριμένα το δρώμενο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο ημερίδας με θέμα: «Πρώιμη παρέμβαση στην εκπαίδευση» που οργανώθηκε από το Κ.Δ.Α.Υ. Σερρών,  το Μάιο 2007 και απευθυνόταν σε νηπιαγωγούς και δασκάλους του ν. Σερρών.

Μέσα από το ρόλο της νηπιαγωγού θα ήταν παράλειψη να μη χαιρετίσω την εμπνευσμένη προσπάθεια της κ. Καϊτατζή-Χουλιούμη Δ. που συμπορεύεται με τον κόσμο των εκπαιδευτικών στο συνεχή αγώνα τους για δημιουργία  βαθιάς παιδαγωγικής σχέσης με τους μαθητές τους.

                                                                 Μακράκη Φωτεινή

                                                             Νηπιαγωγός ΚΔΑΥ Σερρών