Μια ενδιαφέρουσα νέα ποιητική φωνή ωστόσο γνώριμη από παλιά στο μπλοκ μας.
Αμεσότητα, ρεαλισμός και φωνή για το κοινωνικό γίγνεσθαι καθιστούν αμέσως ξεχωριστή την ποίηση του από τις εξαιρετικές εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ
Δεν θα τους δούμε στα σπαρακτικά επετειακά ντοκιμαντέρ.
Δεν θα ακούσουμε τις συγκινητικές ιστορίες
των συγγενών και των φίλων τους
διότι αυτοί δεν μιλούν αγγλικά.
Δεν θα χτιστούν μνημεία για τον χαμό τους
κι ούτε θα υπάρχει κάποια ημερομηνία
για να θυμόμαστε τον θάνατό τους,
διότι αυτοί συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά.
Θα δούμε μόνο μια φευγαλέα εικόνα τους
στα δελτία ειδήσεων των οκτώ
και, ίσως, τη φωτογραφία τους
στα περιοδικά της Δύσης
να είναι υποψήφια για κάποιο βραβείο.
Μονάχα το βλέμμα τους
θα μένει καρφωμένο στη μνήμη μας
και θα διαπερνά τη συνείδησή μας.
Αυτοί, βλέπεις, δεν έχουν φωνή.
STILNOX
(Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΗ)
Στη Natalie Karneef[1]
Περιπλανιέσαι
στους αρχαιολογικούς χώρους
μ’ εκείνη τη χαρακτηριστική
ανεμελιά των επισκεπτών.
Μυρίζεις τον αέρα και
προσπαθείς
να αναπαραστήσεις στο μυαλό
σου
την ατμόσφαιρα εκείνων των
ημερών.
Ένας άγνωστος προσφέρεται να
σε ξεναγήσει.
Δέχεσαι· γιατί όχι άλλωστε;
Μοιράζεσαι μαζί του το φαγητό
και τον ακολουθείς στα
δρομάκια της πόλης.
Ξυπνάς σ’ ένα άδειο κρεβάτι.
Ζαλίζεσαι. Δεν ξέρεις πού
βρίσκεσαι.
Είσαι παραβιασμένη…
Stilnox.
Αυτό είναι! Stilnox!
Κι εκείνος κυκλοφορεί ακόμα
ελεύθερος.
Μέχρι την επόμενη φορά
και την επόμενη αναβολή της
δίκης.
Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή!
Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή!
Ίσως να της έδωσαν Stilnox.
Αυτό θα ήταν μια κάποια
εξήγηση…
%20(1).jpg)
Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακό στη Μετάφραση-Μεταφρασεολογία στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών. Το 2010 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ιχνηλάτες του τέλους» (Εκδόσεις
Γαβριηλίδης), η οποία την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε σε δίγλωσση έκδοση (ισπανικά-
ελληνικά) υπό τον τίτλο “Rastreadores del Fin” (Ediciones Idea), σε μετάφραση και
επιμέλεια του ποιητή Mario Domínguez Parra. Τον Μάιο του 2011 δημοσίευσε τον κύκλο
ποιημάτων με τίτλο «Θροΐσματα Θανάτου» στο πλαίσιο της μηνιαίας ψηφιακής έκδοσης
«Λογοτεχνικά Σημειώματα» (Τεύχος 9), που επιμελείτο ο ποιητής Θοδωρής Βοριάς. Το 2012
εξέδωσε το θεατρικό έργο “Dead End: Μητροπολιτικό ψυχόδραμα σε τρεις πράξεις”
(Εκδόσεις Βακχικόν). Διατηρούσε τη στήλη «Ποιήματα και Χίμαιρες» στο fanzine Chimeres
(Τεύχη 22-28, 2012-2014), ενώ είναι ο διαχειριστής του ιστολογίου «Ο ήχος της απώλειας».
Τον Απρίλιο του 2024 εξέδωσε τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Ο ήχος της
απώλειας» (Εκδόσεις Βακχικόν).
[1] Η Natalie Karneef, Καναδή υπήκοος
παντρεμένη με Έλληνα, επισκέφθηκε το 2005 την Ελλάδα για λόγους αναψυχής. Έπεσε
θύμα βιασμού από έναν άνδρα που είχε διωχθεί για συναφή αδικήματα αλλά
κυκλοφορούσε ελεύθερος. Η δίκη διεξήχθη μετά από χρόνια αναβολών, γεγονός που
ανάγκασε το θύμα να βιώνει ξανά και ξανά την τραυματική της εμπειρία.
