ΜΕΝΕΞΕΔΕΣ -ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ
Το γυμνό σου σώμα
μενεξέδες έντυσα
στις λίγες μέρες της Άνοιξης
βελούδινο ένδυμα
Στην μέθη της αγκαλιάς σου
μπλέχτηκα στον ζεστό ήλιο
στο αεράκι, μια ματιά ,
ένα ανέμισμα
Στον ανθό της καρδιάς
στο νέο κορμί
δυο χέρια έσμιξαν
στο χρυσό του Φεγγαριού
κομμάτι
Εύρωστη ομορφιά
άνθη που τα πέταλα ανοίγουν
απαλά……ένα - ένα στο φως
της μέρας μαγευτικά
Χειμώνες δεν κουβαλούν
ολόγυμνα θα μείνουν
στην πρώτη βροχή
στον πρώτο Φθινοπωρινό αέρα
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΗΦΙΣΙΑ 1 ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΜΕΝΕΞΕΔΕΣ -ΕΦΗΜΕΡΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΣΕ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 15 ΜΑΙΟΥ -2009
Ξένος μέσα στους ξένους
Σε άλλη γη στης λησμονιάς τα μέρη
Σε όλες τις χώρες του Ήλιου
Όλες τις νύχτες μου περνώ
Και δεν ξεχνώ, φως και αυγή
Καημός δυσβάστακτος
***
Παλεύω με της μνήμης τα ξέφτια
Σε μια παιδική εκκλησιά
Του σπιτιού μου ο δρόμος
Παραμονή πασχαλιάς
Αόρατη ύλη με κρατά
Μου φωνάζει πως
Έχω μια Πατρίδα..
***
Μέσα στις στέρνες της σιωπής
Η φωνή της ψυχής με ένα κομμάτι
Ακίνητο ουρανό Ελληνικό
Πατρίδα μου αγαπημένη
Πατρίδα μου γλυκιά
Ήλιο και μέρα φορώ
Την πληγή δένω με ροδοκλώνια
***
Στην αγκαλιά της Ξενιτιάς
Η καρδιά μου αργοπεθαίνει
Ανθάκια είμαστε φυτεμένα σε
Ξένα μέρη
Μακριά από της μάνας την αγκαλιά
Πώς να βαστάξει η καρδιά
Β ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΕΛΑΙΝΩ .ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ ΕΤΗΣΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΕΜΑ- ΑΧ ΞΕΝΙΤΕΙΑ 23ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Στο ποτάμι του καιρού
το νερό
ξύπνησε ανυπόταχτο
σαν το ακούραστο κορμί
που την αγάπη
με φλέβα ζωντανή
μοιράζει
με την βροχή με
στόμα υγρό μαζί της να ενωθεί
***
Οι μέρες, πέτρινες εντολές
με χέρια αξόδευτης
δύναμης
και με άσπρες πέτρες
του βυθού
χτίζω γέφυρα
δυο κόσμους, δυο δρόμους
δυο στεριές να ενώσω
τα όνειρα από τις
όχθες της φθοράς να σώσω
Βυθίζομαι στην πέτρα
γίνομαι στήριγμα γερό
Γέφυρα βάσταξε τον Ουρανό
το ξάστερο συναίσθημα
Μην θυμώνεις
τρύπες βαθιές οι λέξεις
στο διάδρομο η βουή
μεγαλώνει
Μην θυμώνεις
το μυστικό μας στις άκοπες
σελίδες των βιβλίων
μένει ακόμη
Άγνωστα πρόσωπα μας
κοιτούν από του σπιτιού
την κλειδαρότρυπα
μα εμείς πάντα αφήναμε
την πόρτα ανοιχτή
Τα ρούχα μας ριγμένα
πάντα στην καρέκλα
μας γύμνωσε ο
κόσμος αθόρυβα
με ανεξήγητες σιωπηλές
φωνές
Τα χέρια σου με αρπάζουν
παρακαλούν για κάτι
κρύφτην μού ψιθυρίζεις
να μην χαθεί ή αγάπη
***
Το πρώτο μας φιλί
στο αυτί μου ψιθυρίζεις
κρύφτο κι αυτό να μην
χαθεί
κρύφτο εκεί πού
ή αγάπη μας ανάμνηση ζει
***
Κι ανθέλεις νάρθης
αθέατη έλα κανείς
να μην σε δει
έλα σαν πρόσκληση
ηδονής
κορμιού και καρδιάς
Θάνατος και έρωτας μαζί
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
« ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ»ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ 2005
ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΕΧΝΗΣ
H τέχνη είναι αίσθηση, μυαλό και γνώσεις.
Έχει γλώσσα αυτόνομη και μοιάζει με εκείνη τού λόγου με την δική της γραμματική.
Ή τέχνη είναι δημιουργία.
Εκεί βρίσκεις την έκφραση τής προσωπικής ελευθερίας.
Κρυμμένα κομμάτια τής ψυχή ενώνονται και ή δική σου ζωή μπαίνει στη διαδικασία τού συνόλου.
Η προσωπική έκφραση σου γίνεται το δημιούργημα θαύμα.
Αυτό σε κάνει να αναζητάς αυτό πού δεν βλέπεις
Ο χρόνος αόριστος
Τα εκλεκτά κομμάτια τού κρυφού εαυτού σου αυτά πού αθόρυβα υπάρχουν και όταν δεν
χωρούν ζητούν τρόπο να βγουν από τής ψυχής σου τα βάθη
Άγνωστα ξένα καώ δειλά ζητούν όνομα και χώρο.
Ό δρόμος τής τέχνης είναι μοναχικός δύσκολος μακρύς χωρίς τέλος.
Πάντα θα βρίσκεις αυτό πού στην ψυχή σου γέμισε χρώματα έγινε λαμπερό , ιδανικό.
Αυτό πού πρέπει να αγγίξεις και ξέρεις ότι είναι δικό σου το κουβαλάς μέσα σου.
Μα πρέπει να τού δώσεις σώμα, να πλάσης από ύλη για να μείνει διαχρονικά σε έναν κόσμο πού συνεχώς από τα ίδια του κομμάτια συνθλίβεται και αναγεννιέται είναι το έργο σου.
Ή αναζήτηση τής ταυτότητας κάθε έργου σου επίμονη, επίπονη μα το αίσθημα ότι βρήκες αυτό πού αναζητούσες, αυτό πού συνεχώς σε τυραννά σαν ερέθισμα.
Είναι το προσωπικό σου ταξίδι με τις γνώσεις και τις απαιτήσεις σου.
Κανείς δεν γνωρίζει το δρομολόγιο.
Μόνο εσύ.
Ή σύλληψη και ή απελευθέρωση των συναισθημάτων πού κρύβονται βαθειά στην ψυχή σου, στην ψυχή κάθε καλλιτέχνη είναι ή αρχή τού ταξιδιού το βλέμμα τής ψυχής φωτεινό θα δώσει αυτό πού γυρεύει και θα μεταφέρει από τον εσωτερικό κόσμο στον εξωτερικό.
Θα τού δώσει σχήμα με άπλες φωτισμένες γραμμές ή λέξεις με αντιθέσεις και εναλλαγές.
Αυτή ή πορεία είναι ή ίδια πού θα ακολουθήσεις αμέτρητες φορές.
Οι απόψεις σου θα ενωθούν σε μια συλλογική συνείδηση για την τελειότητα
Αυτή πού μπορεί να φθάση το θείο, το έργο σου αναζητά.
Από τις θλιμμένες αναμνήσεις ή τις αισιόδοξες ελπίδες να γεννηθεί το θαύμα.
A ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ 2007 ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ
Σύντομο βιογραφικό
Η Ευτυχία Καπαρδέλη είναι ποιήτρια, διηγηματογράφος, αρθογράφος και ζωγράφος. Πολυντάλαντη και πολυβραβευμένη καθώς έχει διακριθεί με βραβεία, επαίνους, τιμητικές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό διακρίνεται για το λυρισμό, την ευαισθησία της, την αγωνία για τον άνθρωπο, τη σύγχρονη απομόνωση, την αναζήτηση της ταυτότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Μέσα από το πλούσιο έργο της διακρίνεται η ευαίσθητη και ευγενική πλευρά ενός ανθρώπου που μάχεται και προσδοκά το γενικό καλό. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και διηγήματα μερικά από τα οποία είναι:
-Ιανουάριος 2006
Πρώτη έκδοση ποιητικής συλλογής«Εκμυστηρεύσεις».
Αυτοέκδοση
-Φεβρουάριος 2006
Δεύτερη έκδοση ποιητικής συλλογής «Φως»
-(Μάιος 2006)
Συλλογή πεζών –τίτλος «Ανθρώπινες διαδρομές»
-(28 Μαίου 2006)
«Της καρδιάς και του Νου» ποιήματα
-(Ιούλιος 2006)« Κρυφή πορεία»-Διήγημα-Νουβέλα
- Σεπτέμβριος 2006« Άγουρες ευαισθησίες»ποιήματα
- ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΓΡΙΟΚΡΙΝΑ 2007 ποιήματα χαϊκού
- Επιγράμματα «δίοδοι και περάσματα»
