Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Δημήτρης Κολιδάκης 2 νέα βιβλία



Βιογραφικό του συγγραφέα

Ο Δημήτρης Κολιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταβολές από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Ναυπηγική και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάζεται σε τομείς Επικοινωνίας, Εκπαίδευσης και εν γένει της Ανάπτυξης του Ανθρώπινου Δυναμικού. Εγγεγραμμένος στο Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης είναι επί σειρά ετών εισηγητής σεμιναρίων συνεργαζόμενος με σημαντικά εκπαιδευτικά κέντρα.
Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Το μυθιστόρημα του «Η λάμψη μιας αλλιώτικης ζωής» επέσπασε  άριστες κριτικές τόσο εντός Ελλάδας όσο και στην Ελληνική Ομογένεια πολλών χωρών. Επίσης έχει διακριθεί και βραβευθεί σε Πανελλήνιους διαγωνισμούς στον τομέα του Διηγήματος. Στη συγγραφή του, αμεσότητα στα πρόσωπα και γεγονότα και μια «ανάλαφρη ευωδιά» διακρίνει τα έργα του, το δε ύφος της γραφής του είναι λιτό και απέρριτο δημιουργώντας ένα απτό καθημερινό περιβάλλον με  τα συναισθήματα να κυριαρχούν και να έχουν αυτά τον πρώτο λόγο πριν και μετά από κάθε σημείο στήξης. Απόρροια της μεστότητας του λόγου του, το αναγνωστικό κοινό να είναι ανεξαρτήτου ηλικίας και να μην  περιορίζεται σε ηλικιακά όρια.
 
«Ψίθυροι» στις σελίδες σαν…
 ατέλειωτα μυστικά

«Αλυσίδες σε όλα! Στα κλειδιά, στα γυαλιά, στο λαιμό, στα χέρια, στους αστραγάλους! Μπήκανε και στις πόρτες. Για να μην ανοίγουνε και να κλείνουνε μέσα τους καλούς και έξω τους κακούς. Οι «απ’ έξω» να μην μπαίνουνε και οι «από μέσα» να φοβούνται να βγούνε. Ακινησία. Η επικοινωνία της ακινησίας!»

« «Αύριο φεύγω!», τίποτε άλλο. Έτσι έφυγε η Ζωή. Απότομα! Αναπάντεχα! Όπως φεύγουν όλες οι ζωές! Χωρίς προειδοποίηση. Άξαφνα! Κοφτά! Έρχονται, κάθονται, φεύγουν. Χωρίς «πως» και «μήπως». Αν τις χαρείς όσο σου μένουν, έχει καλώς. Αν όχι… έχει κακώς!»

«Κατάλαβε ότι μυστικό δεν είναι αυτό που το ξέρουνε δύο!»

«Στο θυμό δεν θα αγγίζεις, μοναχά με λόγια θα αρπάζεσαι και αυτό αν χρειάζεται. Αν! Χέρι δεν θα απλώνεις… άκουσες; Κομμένο θα το ‘χεις την ώρα εκείνη από τη ρίζα. Και τα δύο… Κουλός!»

«Γεννημένος χορτάτος, ο Σταμάτης. Δίχως κακομοιριές και ζήλειες «του κερατά». Δίχως εγωισμούς που αποξενώνουν και δίχως φιλοδοξίες τέτοιες που να του σκεπάζουνε τη καρδιά και τα μάτια! Που να του σκοτεινιάζουνε το μυαλό και να μη βλέπει τίποτα και κανέναν.»

«Πρέπει να είσαι δυνατός για να προφυλάξεις ένα κομμάτι μιας άλλης ζωής σου. Μιας ζωής που δεν θα επιτρέπεις να αλωθεί από τον οποιονδήποτε. Για να σου ανήκει αυτή η χαρά πρέπει να είναι κρυφή. Η γοητεία μιας άλλης στιγμής. Της δικής σου ψυχολογικής κατάλυσης.»

“ Όταν μιλάς σε κάποιον, τον θέλεις δικό σου. Θέλεις να είναι μαζί σου, το σώμα του, η ψυχή του ακόμα και το όνομά του. Ακόμα και αυτό. Όλα του. Όπως και να τον βλέπεις… ό,πως. Φιλικά, ερωτικά, γνώριμα .

«Ο ΨΙΘΥΡΟΣ είναι ένα ατέλειωτο μυστικό…»

 «Ο ΨΙΘΥΡΟΣ είναι ένα ατέλειωτο μυστικό…». Βιβλίο; Όχι σκέτο. Ένα βιβλίο-μήνυμα! Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα βασισμένο στη λογική της «Οικογενειακής Λογοτεχνίας» με αμεσότητα προς τον αναγνώστη και με πλούσιους διαλόγους. Ο «Ψίθυρος» είναι η πραγματικότητα του ψυχισμού μας και η μοναδική κραυγή του συναισθηματικού μας κόσμου. Η Αγάπη, η Ανθρωπιά, η Αλήθεια, είναι και τα τρία, στοιχεία που περιέχονται και αναπτύσσονται στο βιβλίο. Στοιχεία απαραίτητα για να νοιώσει ο αναγνώστης και να αισθανθεί τον κύκλο της ανάσας και της ύπαρξης του. Μέσα από λέξεις και σελίδες το πέρασμα των διαφόρων μηνυμάτων είναι χαρακτηριστικό. Και τα μηνύματα είναι αρκετά, άφθονα που δένουνε αναμεταξύ τους δημιουργώντας μια συναισθηματική άρρηκτη αλυσίδα. Που αν χρησιμοποιηθούνε με τον κατάλληλο τρόπο και στο σωστό χρόνο θα βελτιώσουνε την ποιότητα της επικοινωνίας μας με τον συνάνθρωπο και με τον… εαυτό μας. Διαβάζοντας ανακαλύπτεται ότι ελπίδα σε όλα αυτά είναι το ξεχασμένο μας συναίσθημα, η λιγοστή εναπομένουσα –στο καιρό μας– ειλικρίνεια, το ανθρώπινο πλησίασμα, η πραγματική συμπόνια. Ιδιαίτερα τώρα που όλα αλλάζουν μέσα από τις οικονομικές καταστάσεις, μέσα από την τεχνολογία του κυβερνοχώρου, μέσα από την τεχνοκρατία της επαγγελματικής ανέλιξης. «Ο ΨΙΘΥΡΟΣ είναι ένα ατέλειωτο μυστικό…» είναι μια φωνή που αγγίζει, που ξέρει να τρυπώνει στη ψυχή γλυκά, διακριτικά και συγχρόνως… δυναμικά! Οι ψιθυριστές λέξεις ανάμεσα στις σελίδες τονίζονται από μόνες τους και δεν χρειάζονται στόμφο και τόνους υψηλούς. Ξέρουν από πού ξεκινήσανε και γνωρίζουν που θα καταλήξουν…
…Από καρδιά σε καρδιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: