ΠΟΙΗΣΗ ΤΕΛΟΣ
Οι λέξεις που δεν με ταξίδεψαν
Οι λέξεις που περίσσευαν
Οι ποιητές που τους ταξίδευαν άλλοι -κι ας μην ήταν ποιητές-
Η στείρα επανάληψη εννοιών,τρόπων,συνδυασμών-για την ασφάλεια ρε γαμώτο-
Ποίηση τέλος
Οι μη ποιητές
Που άλλος Καβάφης δεν θα υπάρξει
Οσοι μανιοκαταθλιπτικοί έγραψαν ποιήματα
και οι κριτικοί που τους εξύμνησαν
Γίναμε όλοι ποιητές
Ποίηση τέλος ,λοιπόν
Η ευκολία να γράφουν όλοι ποιήματα;
Ακρως πληγωτικό
Αναζητώ αυτό που θα ναι Ποίηση
Μια συνάντηση με την Ποίηση
Αναζητώ
Ξανά.
****************
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbsWhJ3BBls72I1xCylQ8OkhveH-S5scVE0ZLAeqmdHwtQR6KCqhk_TyeUTyA6pSurfW22c4Pkw94aXRVwmmgmbqNRbwQfWjVGdLFJ3cBJG5r0zaaiGuz-ktLcJ7KrEE2SRq9CHHlkCW0/s200/pers1_v.jpg)
Παγιδευμένη σε έναν άρρωστο έρωτα
πιο εθιστικό και απο το πιο σκληρό ναρκωτικό.
Εικοσι χρόνια ( χαμένα) (αυτή είναι η λέξη τελικά)
Εσύ να καις τη ζωή σου γενναιόδωρα.
(Γιατί;Ξέρεις ότι θα΄χεις κι άλλη;)
Aυτό ποτέ δεν το κατάλαβα ολόκληρο.
Πρέπει να νιώθεις πολύ μόνη,my love.
Σαφώς δυστυχισμένη.
Ως το τέλος.(Ποιό θα ΄ναι;)
****************
Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύθηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.
***
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Περάσαμε έρωτες πολλούς.
Ανταμώσαμε σατύρους αγκιστρωμένους
σε σώματα που΄ξεραν μόνο να ξεχνούν.
Ψυχές δεν γνώρισα πολλές να μου ανοιχθούν σε πλάτος και σε βάθος
Της δικής σου τις διαστάσεις δε λησμόνησα.
Περάσαμε έρωτες πολλούς-
Κρυφά και φανερά-
Μας στιγμάτησαν για να μας αφήσουν μετά
εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε,
Στην πρώτη νιότη.
Μαζί.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm3rYxIwdu44hzPAEBQc8cdMhP0-H-EjZ3Z-LHOC-_0inkbOB_i-Az1Vfb3kjqQxT8FjmxGH0miaBj6lWvR3d8lQSfaadHlZXmQJ9TI4189pPIWjBpNU4zsvM2mqNpsIk4OTcNnwAZq_M/s200/74604_1525344566692_1026970445_31250797_130159_n.jpg)
του ανέμου της ζωής,
Τις ελευθερίες μας μοιράσαμε σωστά.Με οικονομία.
Και ο χρόνος μάς σεβάστηκε.
***
....αυπνία
Απ την ταράτσα βλέπω φώτα να τρεμοπαίζουν πέρα μακριά.
Κι ακούω θορυβους της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται.
Τα βράδια του καλοκαιριού έχει δροσιά.
Φορώ λευκό νυχτικό - σατέν.
Μαύρους κύκλους θα χω το πρωί και στα μάτια μου
γραμμένα ερωτηματικά.
Που την άλλη νύχτα δεν θ΄απαντήσω πάλι.
***
Η Προφητεία του ανέμου
( Στη Δέσποινα)
Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες.
Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.
***
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhitWDneviDQp7vq3l3ovShvGqT-poGoNDCxxG8IhkHWfIY0YCRIhMr6t7zoPg5yFMK22qfjoXjTRNyodolbjGyv2tVlcZYT0aE_sf3Qt0EKwoaqIWSta-1HCmQNCuMFGroYSFgw01ALQw/s200/ston_kathrefti_tis_thalassas.jpg)
Λέξεις σε λευκή κόλλα...αυτό ειμ΄εγώ.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά,μόνο αυτό.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά,μόνο αυτό.
Σύντομο βιογραφικό της ποιήτριας
Σπουδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ .Διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας. Γράφει ποίηση-πεζογραφία -θέατρο! Εχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (ποίηση και νουβέλα).
ΕΡΓΑ ΤΗΣ:
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ από τις εκδόσεις Δωδώνη.
Η νουβέλα ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ [έπαινος από την Πανελλήνια Ενωση Λογοτεχνών]κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανατολικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου