Θα σου πω, πως όταν κάποιος τρελαθεί (αληθινά όμως)
Φοβερίζει τον οίκτο των πολλών
Φεύγει, για πολύμορφα παραμύθια που τα παίζει μέχρι τέλους
Σταματάει-
Χαιρετάει τον εαυτό του
Αγαπάει μια νεκρή κοπέλα
Του αρέσουν τα λεωφορεία το βράδυ
Ανάβει ηλεκτρικό τα πρωινά
Γίνεται λιχούδης σαν αρκουδάκι
Φωνάζει σαν άνθρωπος
Τρομοκρατεί τους απέναντι
Δεν μπαίνει σε κανέναν μέσα,
στο σπίτι, στη σκέψη, στο σώμα του
Ακουμπάει και λατρεύει τις λείες επιφάνειες που τον χαϊδεύουν
Κινείται, σαν χορεύοντας στη λίμνη του πόνου
Στα εκλογικά κέντρα γελάει που όλοι του χαμογελούν
Στις καβάντζες ψάχνει για γυναικεία υγρά, νωπά
Τα παιδιά τα βαριέται και τα λατρεύει
-όχι δεν χαϊδεύει κανένα-
Στη μάνα του λέει ψέμματα, πως πήρε όλα τα χάπια.
Έχει εμμονή με την ώρα.
Μη φύγει η τρέλα
και μείνει πάλι μόνος.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ''ΔΡΟΜΟΙ ΜΕ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ'' , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ARS POETICA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου