Μεγάλη Πέμπτη

Μεγάλη Πέμπτη

προχωρώντας στο δρόμο έπεσα σε κόκκινα νερά

κάποιος/α πέταξε τη μπογιά των αυγών του απερίσκεπτα

έπειτα οι συνειρμοί ήρθαν μόνοι τους

κρεμάστηκαν επάνω μου απομυζώντας

κάθε θετική διάθεση

πολύ κόκκινο στις μέρες μας

στο δρόμο

στις εκκλησίες

στις λεωφόρους

στους δέκτες - δείκτες της καθημερινής μας θλίψης

ποτέ δε λείπει το κόκκινο

τόσο κόκκινο που θαρρώ πως έχουμε γυρίσει πολύ πίσω

τόσος θάνατος για θρησκείες, για εδάφη, για συμφέροντα

που έχω μπερδευτεί για το πότε ακριβώς γεννήθηκα

αρχίζω να πιστεύω πως οι παλιότερες γενιές ήταν ευτυχέστερες

παρά τις όποιες δυσκολίες

έζησαν την ακμή κάποιων ιδανικών

τώρα ζούμε την παρακμή

κάποτε το κόκκινο ήταν για την ειρήνη, για την ανεξιθρησκία, για τις ανθρώπινες ελευθερίες

τώρα κάτι γίνεται ανάποδα, κάτι έχουμε χάσει, κάτι έχει ξεφύγει

κάποιοι φταίνε για αυτό

κάποια μοιραία λάθη γύρισαν τον κόσμο πολύ πίσω

τόσο πίσω που δεν ξέρω τι άλλο να περιμένουμε

Ας ευχηθούμε, ας ελπίσουμε πως το αίμα του Χριστού αλλά και όλων των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο δεν πήγε χαμένο και ότι γρήγορα ο κόσμος θα βρει τις ισορροπίες που δείχνουν να παραπαίουν. Εύχομαι και ελπίζω να αναστηθούν: οι ανθρώπινες αξίες, οι ανθρώπινες ελευθερίες, η ελπίδα, η πίστη και οι συγκρούσεις φυσικά εκείνες όμως που οδηγούν μπροστά και όχι σε έναν αδυσώπητο σκοταδισμό σαν αυτόν που βιώνουμε παγκόσμια. Καλή Ανάσταση φίλοι και φίλες!

πίνακας: Giovanni Bellini