2 ποιήματα του Γκανέλη Γιώργου

William Helburn

ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΣΜΑ

Ύπνος κουρασμένων υπαλλήλων

Το ξύπνημα σκληρό σαν πέτρα

Ρίχνουν λίγο νερό στο πρόσωπο

Ξεκινάνε για το ανεκπλήρωτο

Στον δρόμο μια καλημέρα οχιάς

Στη δουλειά δίπλα στο παράθυρο

Κοιτούν το βάθος του ορίζοντα

Παραγγέλνουν καφέ με βότσαλα

Ρουφάν τη θάλασσα με καλαμάκι

Στρίβουν τσιγάρα παραισθήσεων

Το μέλλον συνωμοτεί με το παρόν

Ανεβάζουν τη θλίψη στο γραφείο

Τη σκορπίζουν στο πληκτρολόγιο

Γεμάτη μαύρα στίγματα η οθόνη

Στοίβες χαρτιών, βαθιές ρυτίδες.

Βράδυ κουρασμένων υπαλλήλων

Ανοιξιάτικα όνειρα εκ παραδρομής

Περνούν ασυνόδευτα απ’ το κρεβάτι

Πηγαίνουν στη σάλα και ξεψυχάνε.

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

 Και χωρίς εμάς, τίποτα δε θ’ αλλάξει:

 Οι ερωτευμένοι σε δίχτυ ανασφάλειας

Τα γήπεδα εκτροφεία εγκλωβισμένων

Οι καλόγεροι ελπιδοφόροι αιωνιότητας

Τα αμπέλια προάγγελοι καλού κρασιού

Οι δρόμοι με αναθυμιάσεις βενζίνης

Τα πλοία σε εναγκαλισμό με τον βυθό

Η αλήθεια στην εντατική για αιώνες

Ο τζίτζικας συνέταιρος του καλοκαιριού

Τα δέντρα στην ευχέρεια των ανέμων

Η μοναξιά πάντα τυφλή κι ασυνόδευτη

Ο πόνος χωρίς πολλές διακυμάνσεις

Τα νομίσματα σε διαρκή υποτίμηση

Η Σαντορίνη πάνω στον ίδιο γκρεμό

Το ψεύδος στα δόντια των ισχυρών

Η ελευθερία σε καταστολή διαρκείας

Η θλίψη γυμνή με ξενυχτισμένα μάτια

Ο Αύγουστος σε βαλίτσα διακοπών

Η Ποίηση ανεπίδεκτη κάθε ορισμού

Τα ρολόγια με αργούς λεπτοδείχτες

Οι ζωγράφοι έρμαια των χρωμάτων

Τα αγάλματα παράφραση του σκότους

Η Τροία μια παλιά πονεμένη ιστορία

Η γη με αδιάσπαστο κέλυφος σιωπής

Τα κυπαρίσσια συνομήλικα των αιώνων

Το φεγγάρι του Άδη σε φέτες κομμένο

Ο Θεός μια άλλη ανάγνωση του φόβου

Η εφηβεία με περίσσευμα αμφισβήτησης

Ο θάνατος επαναληπτικός κι αδιάκριτος.

 Κι αλίμονο, μονάχα εμείς αλλάζουμε.

 Γκανέλης Γιώργος  

από την τελευταία του ποιητική συλλογή Υπό  το μηδέν  Εκδόσεις Στοχαστής