Ποίηση Χαλκιαδάκη Εύα

ΔΥΟ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ ΕΥΑ

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, 2018

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

 

Για το ανέκδοτο έργο «Σαν στήνουνε οι θύμησες χορό», και πριν γραφεί το ποίημα «Μιλώντας με τον Αsa Jennings», ο ιστορικός, συγγραφέας και ποιητής Σαράντος Καργάκος έγραψε μεταξύ άλλων:

 

…Τα προς έκδοσιν αυτά ποιήματά σας έχω να πω ότι είναι ποιητικός παλμός, καημός, μνήμη και θλίψη, και κή- ρυγμα αδελφοσύνης. Κολυμπάτε μέσα στις μνήμες της Ιω- νίας και της Κρήτης. Το ποίημα για τον παπά Νουφράκη άψογο, νοηματικά και λεκτικά.Φυσικά εκτιμώ ότι το κορυ- φαίο ποίημα της συλλογής είναι το «Σαν στήνουνε οι θύ- μησες χορό».

Πρέπει να σας συγχαρώ που τολμάτε να γυρίσετε στην ομοιοκαταληξία, στο μέτρο, στον μουσικό ήχο. Ο ελεύθε- ρος στίχος έγινε πολύ ελεύθερος! Ξεχείλωσε και βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μια επιστροφή σε παλιούς ρυθμούς ίσως βοη­ θήσει να βρούμε καινούρια μονοπάτια.

Εσείς πάντως έχετε βρει το δικό σας. Σας εύχομαι καλό περίπατο στον ανθόκηπο των στίχων.

 

Σαράντος Καργάκος Ιστορικός, Συγγραφέας, Ποιητής

Δείγμα γραφής

 ιβ΄

 

Πικρή ζωή, δάκρυ αλμυρό. Σε κάθε ώμο, σταυρό θωρώ.

Καθένας έχει και μια πατρίδα, στην ιστορία κάποια σελίδα.

 

Για όλους μάνα είναι η ΓΗ. Κάθε γωνιά της και μια πληγή.

 

Ας κλείναν, Θέ μου, ας κλείναν οι πληγές, να μέναν μόνο οι καρδιές μας ανοιχτές.

Και να σημαίνει η Παγκοσμιοποίηση…

αδελφοποίηση, αδελφοποίηση.

 

Για όλους μάνα είναι η ΓΗ. Κάθε γωνιά της αιμορραγεί.

Μέσα της πάντα κι η Ρωμιοσύνη πληγές μετράει, και ποιός τις κλείνει;

Αλησμόνητες Πατρίδες, 2018, Χάρη Πάτση

ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗΣ ΣΟΥ ΕΝΕΚΕΝ

Αίνους αναπέμπω σ’ εσένα ποιητή, που τον κάθε λυγμό

σ’ ακριβή προσφορά μεταλλάζεις.

 

Αίνους αναπέμπω στον άξιο συνθέτη, που μπαγκέτα κρατώντας στο χέρι εξαϋλώνει -σε ήχο- τον στίχο

ν’ απλωθεί, να φορτίσει ψυχές, να χαρίσει στιγμές μαγικές.

 

Και σ’ εσένα

που -τον τρόμο του βάθους βιώνοντας στις στοές τις ανήλιαγες

με ανάσα κομμένη- εξορύσσεις το κάρβουνο,

που θα δώσει τη φλόγα καιόμενο, ή γραφίδα σ’ επάξιο χέρι θα γίνει∙ φλόγα πάλι ακτίστου φωτός, λόγου δείγμα ηλιόμορφο

που σκοπεί να ζεστάνει ψυχές, ν’ αναστήσει ελπίδες θαμμένες,

ν’ αφυπνίσει καρδιές ναρκωμένες.

 

Αίνους αναπέμπω∙

στις στρατιές των ηρώων

-εν πολέμω ή ειρήνη-

τη σφραγίδα του χρέους που φέραν. Λευτεριά, δικαιοσύνη λαχτάρησαν και γι’ αυτές αγωνίστηκαν,

στο βωμό τους εαυτόν

-ως θυσίαν- προσφέροντες.

 Της μικρής μεγαλοσύνης σου ένεκεν, 2020, Χάρη Πάτση