Πάντα η Μεγάλη Εβδομάδα αντικατοπτρίζει το σύμβολο της θυσίας. Ο Χριστός, άσχετα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός αναδείχτηκε ιστορικά ο πρώτος που αγκάλιασε τη διαφορετικότητα, αντιμετώπισε ισάξια τις γυναίκες δίνοντας τες μια σημαντική θέση δίπλα του και προτρέποντας τες να διδάξουν το λόγο του, παρόλο που τα επόμενα χρόνια ο ρόλος τους υποβιβάστηκε, ενώ συνάμα δίδαξε την αγάπη και τη συγχώρεση σε τόσο σκοτεινούς καιρούς που δεν μπορούσαν να το αντέξουν και τον σταύρωσαν. Από τότε κυλήσαν οι αιώνες και πολύ μελάνι χύθηκε και η διδασκαλία του, διδασκαλία να θυσιάζουμε το "εγώ" για το "εμείς" παραμένει αμετάβλητη, οι σκοτεινοί καιροί που βιώνουμε και πάλι το έχουν ανάγκη. Πόσοι μετά από αυτόν δε θυσιάστηκαν για την αγάπη; πόσους δε σταύρωσε ο όχλος; πόσο γρήγορα δεν πέρασαν από το Ωσαννά στο Σταύρωσον; Η ιστορία επαναλαμβάνεται και ο όχλος αδέκαστος κριτής. Τούτη η πορεία της ανθρωπότητας ας μας διδάξει άλλη μια φορά τούτες τις μέρες, την αξία της αγάπης και της προσφοράς, ας ακολουθούμε όσο μπορούμε "την καλή μας φύση" ανεβαίνοντας ο καθένας τον ανήφορό του. Ο Καζαντζάκης είχε πει: Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. Τούτη η εβδομάδα λοιπόν έχει την αξία της και τη σημασία της και ας φέρει στον καθένα από εμάς την πολυπόθητη Ανάσταση όχι για λίγο, όσο κρατάει ένα πυροτέχνημα στον αέρα, αλλά για πάντα.
Καλό Πάσχα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου