Οι σύγχρονοι ποιητές για τη μητέρα

\

Έργο: Εξάρχου Δήμητρα

Οι σύγχρονοι ποιητές για τη μητέρα:

Στη μνήμη της μητέρας μου

Μια δακτυλήθρα

Μια κίτρινη φωτογραφία

Ένα περιοδικό με σταυρόλεξα

Κεντήματα αριστουργήματα

Ένας δίσκος βινυλίου

με του Louis Armstrong τη τρομπέτα

για να θυμίζει εσένα.

Το χαμόγελο σου, μητέρα.

Όλα κείτονται στο πάτωμα

Κι εσύ στην ανυπαρξία.

Παπαδημητρίου - Σαμοθράκη Μάγδα

Από την ποιητική συλλογή "Αντανακλάσεις"

" Αφόρητοι πόνοι "

Όταν αγρίευε για τα καλά ο καιρός

πουθενά δεν στεκόταν η μάνα μου.

Πεταγόταν σαν ελατήριο από τη θέση της.

Σφάδαζε από τους πόνους.

Υπέφερε φρικτά από τις αρθρώσεις της.

Τότες έβγαζε απ΄ το μπαούλο

την χιλιομπαλωμένη λουλουδάτη ποδιά της.

Την έδενε σφιχτά στη μέση.

Έφτιαχνε υπομονετικά τον κότσο της.

Σταυροκοπιόταν και άναβε την καντήλα στη σάλα.

Ύστερα έπιανε το βελόνι.

Κι άρχιζε να ράβει με βυζαντινή βελονιά

τον βόγκο και τα τριξίματα τ΄ ουρανού.

Μυστήριο πράμα.

Μεμιάς οι αφόρητοι πόνοι της γλύκαιναν.

Θαρρείς πως ομόρφαιναν προβάροντας

κοστούμια της τελευταίας μόδας.

Γαμπρούς έντυνε τους πόνους της

η δόλια η μάνα μου.

Δεν θέλησε ποτέ να τους χαλάσει χατίρι.

Είχε την έγνοια τους.

Κάθε περήφανος πόνος

και το φρεσκαρισμένο προικιό του.

Νίκος Αντ. Πουλινάκης

ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Προσμονή.

Αγγελία.

Αγαλλίαση.

Γέννα.

Οίκος ευτυχίας.

Μάνα απάγκιο.

Προσευχή.

Προστασία.

Αφοσίωσης

βλέμμα.

Οίκος ευλογίας.

Μάνα μουράγιο.

Προστριβή.

Προδοσία.

Αποξένωση.

Ψέμα.

Οίκος ευγηρίας.

Μάνα κουράγιο.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Ποτέ δεν είπε όχι στους γονείς.

Ποτέ δε χάλασε χατίρι στα παιδιά.

κι εκείνοι δίκαιοι ληστές αναφανδόν

μοίρασαν τη ζωή της σε δύο ίσα μέρη

και την έφαγαν.

Μελιτάς Χάρης

Η μάνα μου φεγγάρι

Η μανά μου ρεκλάμα σε βιτρίνα

φεγγάρι

που φωτίζει Τρίτες σκοτεινές

με το φεγγάρι θυμάται τη γιορτή του κάθε μήνα

και διαβάζει στους νεκρούς ευχές



Η μάνα μου τραγούδι μοιρολόι

στωικά υπομένει αναποδιές

της ζωής της γυρίζει το ρολόι

και αναδύει κουζίνας μυρωδιές



Η μάνα μου φύλλο για πίτα ανοίγει

μοιράζει συγχώρεση στους ουρανούς

την πίκρα του κόσμου στην αγάπη κρύβει

πλένει και απλώνει χρόνια και καιρούς



Η μάνα μου ρεκλάμα σε βιτρίνα

φεγγάρι τώρα, στο τζάμι αντανακλά

στου σύννεφου κρύβεται την κουρτίνα

και μέσα από τα άστρα μου μιλά.

Μαστοροδήμου Χρύσα

(από υπό έκδοση ποιητική συλλογή)

Η μητέρα της σιωπής

Φωνή δεν έχει, φυλάει όμως τα μάτια της αναμμένα.

Μ' αυτή μεταφράζει τους ήχους.

Ακόμη και τον ψίθυρο του ελάχιστου μορφασμού.

Τραγουδάει νανουρίσματα με την αφή.

Κι όταν με το καλό αποκοιμηθεί με το αγγελούδι της, 

σηκώνεται, κάνει το σταυρό της

και βγάζει από τα στέφανα του γάμου της την κορδέλα.

Δένει τη μια άκρη στον καρπό της, 

την άλλη στο χεράκι του. 

Για ν' ακούει το κλάμα του.

Σπεντζάρη Λίνα, Προς ποίηση, Σαιξπηρικόν