ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
Μιλάω μέσα από φυσαλίδα ατμού.
Δεν μ’ άκουσε ποτέ κανένας.
Ούτε έκρινα πως άξιζε ν’ ακούσει άλλος
Το μουγκρητό της γης στα κύτταρά μου.
Ήσυχα θα πεθάνω σαν πουλί
Που βρίσκει κάποιος στην αυλή μετά απ’ το χιόνι.
Κι έτσι μαθαίνει ότι πέρασε από κει
Πλάσμα ωδικό και της αποδημίας.
Τόσο η λύπη θα κρατήσει για το εύρημα
Όσο τα βήματα ως τον κοντινότερο κάδο.
Ύστερα ο καθένας στη δουλειά του.
Βίος και τάφος άθυρμα
Ενός απορριμματοφόρου.
Όμως απόψε θα σκαρώσω ένα τετράστιχο
Σαν γιασεμί από γαλάζιο πάγο.
Ένα σονέτο με παπαρούνες στη θάλασσα
Να τις θερίζουν κάτω απ’ το νερό μικρά χεράκια.
Μία μπαλάντα - εκκλησία απ’ αλάτι
Να την φωταγωγώ με τις βαριές βλεφαρίδες μου.
Θα στείλω σήμα από το φάρο στα καράβια
Πως βράχια κείτονται στο φωτεινό μονοπάτι
Ν’ αλλάξουν ρότα κατά τον ανάπαιστο,
Εκεί μιλούν με φυσαλίδες οι πνιγμένοι,
Εκεί υπάρχει ανάσταση νεκρών.
......................................................................
( Αδημοσίευτο)
ΈΡΓΟ: ΕΞΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
Μιλάω μέσα από φυσαλίδα ατμού.
Δεν μ’ άκουσε ποτέ κανένας.
Ούτε έκρινα πως άξιζε ν’ ακούσει άλλος
Το μουγκρητό της γης στα κύτταρά μου.
Ήσυχα θα πεθάνω σαν πουλί
Που βρίσκει κάποιος στην αυλή μετά απ’ το χιόνι.
Κι έτσι μαθαίνει ότι πέρασε από κει
Πλάσμα ωδικό και της αποδημίας.
Τόσο η λύπη θα κρατήσει για το εύρημα
Όσο τα βήματα ως τον κοντινότερο κάδο.
Ύστερα ο καθένας στη δουλειά του.
Βίος και τάφος άθυρμα
Ενός απορριμματοφόρου.
Όμως απόψε θα σκαρώσω ένα τετράστιχο
Σαν γιασεμί από γαλάζιο πάγο.
Ένα σονέτο με παπαρούνες στη θάλασσα
Να τις θερίζουν κάτω απ’ το νερό μικρά χεράκια.
Μία μπαλάντα - εκκλησία απ’ αλάτι
Να την φωταγωγώ με τις βαριές βλεφαρίδες μου.
Θα στείλω σήμα από το φάρο στα καράβια
Πως βράχια κείτονται στο φωτεινό μονοπάτι
Ν’ αλλάξουν ρότα κατά τον ανάπαιστο,
Εκεί μιλούν με φυσαλίδες οι πνιγμένοι,
Εκεί υπάρχει ανάσταση νεκρών.
......................................................................
( Αδημοσίευτο)
ΈΡΓΟ: ΕΞΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου