ΠΟΙΗΣΗ ΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

ΠΟΙΗΣΗ ΤΕΛΟΣ
Οι λέξεις που δεν με ταξίδεψαν
Οι λέξεις που περίσσευαν
Οι ποιητές που τους ταξίδευαν άλλοι -κι ας μην ήταν ποιητές-
Η στείρα επανάληψη εννοιών,τρόπων,συνδυασμών-για την ασφάλεια ρε γαμώτο-
Ποίηση τέλος
Οι μη ποιητές
Που άλλος Καβάφης δεν θα υπάρξει
Οσοι μανιοκαταθλιπτικοί έγραψαν ποιήματα
και οι κριτικοί που τους εξύμνησαν
Γίναμε όλοι ποιητές
Ποίηση τέλος ,λοιπόν
Η ευκολία να γράφουν όλοι ποιήματα;
Ακρως πληγωτικό
Αναζητώ αυτό που θα ναι Ποίηση
Μια συνάντηση με την Ποίηση
Αναζητώ
Ξανά.
 ****************

 Μέρες ακίνητη πάνω σε ένα κρεβάτι να τον περιμένεις.

Παγιδευμένη σε έναν άρρωστο έρωτα

πιο εθιστικό και απο το πιο σκληρό ναρκωτικό.

Εικοσι χρόνια  ( χαμένα) (αυτή είναι η λέξη τελικά)

Εσύ να καις τη ζωή σου γενναιόδωρα.

(Γιατί;Ξέρεις ότι θα΄χεις κι άλλη;)

Aυτό ποτέ δεν το κατάλαβα ολόκληρο.

Πρέπει να νιώθεις πολύ μόνη,my love.

Σαφώς δυστυχισμένη.

Ως το τέλος.(Ποιό θα ΄ναι;) 


****************

Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύθηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.

***

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


Περάσαμε έρωτες πολλούς.

Ανταμώσαμε σατύρους αγκιστρωμένους

σε σώματα που΄ξεραν μόνο να ξεχνούν.

Ψυχές δεν γνώρισα πολλές να μου ανοιχθούν σε πλάτος και σε βάθος

Της δικής σου τις διαστάσεις δε λησμόνησα.



Περάσαμε έρωτες πολλούς-

Κρυφά και φανερά-

Μας στιγμάτησαν για να μας αφήσουν μετά

εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε,

Στην πρώτη νιότη.



Μαζί.
 

Μαζί βαδίζουμε σιωπηλά ακούγοντας τους κραδασμούς
του ανέμου της ζωής,
Τις ελευθερίες μας μοιράσαμε σωστά.Με οικονομία.
Και ο χρόνος μάς σεβάστηκε.


***

....αυπνία

Απ την ταράτσα βλέπω φώτα να τρεμοπαίζουν πέρα μακριά.

Κι ακούω θορυβους της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται.

Τα βράδια του καλοκαιριού έχει δροσιά.

Φορώ λευκό νυχτικό - σατέν.

Μαύρους κύκλους θα χω το πρωί και στα μάτια μου

γραμμένα ερωτηματικά.

Που την άλλη νύχτα δεν θ΄απαντήσω πάλι.


***


Η Προφητεία του ανέμου

( Στη Δέσποινα)


Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες.

Mα εγώ...καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.


***

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Λέξεις σε λευκή κόλλα...αυτό ειμ΄εγώ.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά,μόνο αυτό.

Σύντομο βιογραφικό της ποιήτριας

Σπουδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ .Διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας.  Γράφει ποίηση-πεζογραφία -θέατρο! Εχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (ποίηση και νουβέλα).

 ΕΡΓΑ ΤΗΣ:

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ  από τις εκδόσεις Δωδώνη.
Η νουβέλα  ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ [έπαινος από την Πανελλήνια Ενωση Λογοτεχνών]κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανατολικός.