Έργο: Εξάρχου ΔήμητραΑΔΥΝΑΜΙΑ
θανάτους σε
απευθείας μετάδοση
μου σερβίρουν
Φωνάζω
μα η φωνή μου δεν ακούγεται
νόμιζα πως δε
ζητούσα πολλά
μα τελικά τα
πάντα ζητούσα
αθώες Κυριακές
χαρούμενων παιδιών
αγάπες στις
αυλές και στα μπαλκόνια
μαργαριτάρια
στις ακρογιαλιές
κι ένα σου χάδι
πάνω στα
μαλλιά μου
Φωνάζω
μα η φωνή μου
συγκεντρώνει
μόνο «like»
στο διαδίκτυο
κι ύστερα σαν
πέρασμα χελιδονιού
χάνεται
οι κινήσεις
μου σαν μαριονέτας
πορφυρές
κλωστές
τις
κατευθύνουν
αόρατα μάτια
πυρπολούν τις
κινήσεις μου
σα να μου
έκλεψαν το χρόνο
κι ούτε μια
στιγμή δεν μου ανήκει πια
…ούτε μια
στιγμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου