Ποίηση, Αλεξόπουλος Βαγγέλης

Έργο: Δαμιανός

Από την Πλατεία των Ταύρων, εκδόσεις Οδός Πανός 2017)

[Συναντήσεις]

Τις προάλλες,

ανεβαίνοντας προς το σπίτι,

συνάντησα τον διάβολο.

Καλησπέρα μου είπε:

Εσένα,

σ’ έχω γραμμένο στα κατάστιχά μου.

[Μικροσκοπικές κόκκινες πεταλούδες]

Με το θάνατο στα χέρια

δεν μπορείς να γνέψεις

τα σινιάλα του νερού

οι μέλισσες περιπολούν

πάνω απ’ τα βότανα

και στα τροχεία

ακονίζουν τα μαχαίρια

χιλιάδες μικροσκοπικές

κόκκινες πεταλούδες κρύβονται

μέσα στο στόμα μου

είναι προσωρινά ασφαλείς

μέχρι να έρθει η ώρα μου

τότε θα ξεχυθούν

από τις οπές του κρανίου μου

κρατώντας από ένα μικροσκοπικό

κομμάτι της ψυχής μου

η καθεμία από αυτές στο στόμα της.

[Ορισμός ΙΙΙ]

Η ποίηση είναι

θρήνος με τέχνη.

[Προδοσίες]

«Φιλείν μεν προδοσίαν, προδότην δε μισείν»

Ιούλιος Καίσαρας

Όμως ο Ιησούς

λατρεύει τον Ιούδα

–γι’ αυτό τον έχει πάντοτε κοντά–

Χωρίς αυτόν

ούτε θαύματα

ούτε μυστήρια

Κυρίως,

ούτε ανάσταση.

Όσο για τα αργύρια

αυτά ήταν λίγα

πολύ λίγα.

[Άνοιξη του ’16]

Ύστερα θα φανείς

στην πύλη του πρωινού

μασώντας άγουρες λέξεις

φορώντας περσικά φορέματα

–κληρονομιά του αδελφού σου–

Τα λουλούδια κάποτε-κάποτε

εκδικούνται τις μέλισσες,

–όμως μην τους πιστεύεις–

ο Τειρεσίας πάντα έβλεπε

και ο Οδυσσέας όπου να ’ναι

επιστρέφει απ’ τον Άδη

κουβαλώντας στην πλάτη

την άνοιξη.

Αλεξόπουλος Βαγγέλης