Τα ποιήματα του καλοκαιριού, Μαστοροδήμου Χρύσα

Ιούλιος

 

Το καλοκαίρι

χάνεται πάντα βιαστικό,

περνά και δεν το νιώθουμε,

σαν τον έρωτα.

 

Ξεχνιόμαστε για λίγο στα νησιά

σε πληρωμένες διασκεδάσεις

κοιτάμε τη θάλασσα,

τα ανοιχτά πανιά

 

και ξεγελιόμαστε

πως ταξιδεύουμε μαζί τους.

 

Περνάνε οι στιγμές

μα ζούμε μόνο τον απόηχό τους.

 

Ο έρωτας μόνο

  δίνει χρώμα στις στιγμές.

 

Ο Άδωνης και η Αφροδίτη

ξέγνοιαστοι χορεύουν,

ο Νάρκισσος τους προσπερνά

αφοσιωμένος στη δική του ομορφιά.

 

Το καλοκαίρι στα γαλανά νερά

που αγάπησαν οι λόγιοι,

και νύμφες γυμνές

 παρέσυραν

κορμιά θνητών

στο θάνατο ή στον έρωτα

ή και στα δυο αντάμα.

Το καλοκαίρι που χάνεται

ερωτεύομαι τη ζωή

 απ’ την αρχή

πότε στη Σκιάθο,

 ή στη Ζάκυνθο,

στην Κρήτη,

 ή στη Λευκάδα,

πάντα να κυνηγώ μια χίμαιρα

ή απλώς να ξαναβρίσκω την Ελλάδα.

  

Μου φτάνει

 

Η ζωή είναι μικρή

 σαν ένα τσιγάρο

ένα ατένισμα στα μάτια σου,

αρχές καλοκαιριού.

 

Σε γνώρισα στις ακροθαλασσιές

σε τοπία μες τα παραμύθια

κι ήταν πάντα ο έρωτας

Θεός τυραννικός

 και λυτρωτής συνάμα.

 

Τώρα,  δεν έχω χρόνο για ακρογιαλιές

για έρωτες και παραμύθια

μου φτάνει μια μικρή αγκαλιά

που μου ’γινε συνήθεια.

 

  

Παράξενο καλοκαίρι

 

Παράξενο καλοκαίρι

μέσα στη μοναξιά του φεγγαρόφωτου

κάτω από τη βροχή των άστρων

σαν το προμήνυμα

ενός νοήματος πανάρχαιου,

κρυμμένου στους θνητούς.

 

Παράξενο καλοκαίρι

αρχαίο δράμα

σε όλες τις εκφάνσεις του

η μέρα,

τώρα βραδιάζει

όπου να ναι η έξοδος

θα ψάλλει το χορό.

 

Παράξενο καλοκαίρι

δεν την είδα των άστρων τη βροχή

μα την ένιωσα,

ανώνυμων ποιητών

 λόγια που χάθηκαν.

 

Παράξενο καλοκαίρι

τελειώνεις

μα η κάθαρση δεν ήρθε

αγωνίες και ερωτηματικά,

στο κουρασμένο φθινόπωρο

κουβαλάμε.

 

 

 Αύγουστος

 

Η νύχτα πέταξε σε μας

της μοναξιάς τα πέπλα

και φόρεσε

 την πανσέληνο.

 

Η θάλασσα συνουσιάστηκε

με το φεγγάρι

φέροντας τέκνο τους

την απόγνωση.

 

Τσαρλατάνοι

στο πανηγύρι της ζωής

θα ταξιδέψουμε

με ορθωμένο το κεφάλι

 

με εισιτήριο επιστροφής

ενδόμυχα ωστόσο

 προσδοκώντας

πως δε θα γυρίσουμε πίσω πάλι.

(Διερμηνείς, 2009)

 Του Αυγούστου

Στα ζεστά νερά του Αυγούστου

το σούρουπο

μια μαγική στιγμή

 ντυμένο με ροζ βραδινό ένδυμα 

και το ηλιοβασίλεμα

έτοιμο να αποτυπωθεί 

σε καλοκαιρινή καρτ ποστάλ. 

Μαζεύω βότσαλα

 άμμο και κοχύλια 

ζωγραφίζω μια άγκυρα

για να τη δέσω στο παιδικό μου όνειρο. 

Λόγια, εμπάθειες, 

αδυναμίες ανθρώπων 

όλα τα βάζει ο Αύγουστος

 στο λίγο, στο μηδέν. 

Aυτά που ο χειμώνας

 κάνει να φαίνονται βαριά 

δίνει μια το κύμα και τα σβήνει 

σα χνάρια στην άμμο 

Αχ ! Αύγουστε 

πώς όλα τα ημερεύεις 

και όλα τα διαφεντεύεις 

λες κι όλη μας η ζήση

 δεν είναι παρά μόνο

- των δειλινών σου τα ηλιοβασιλέματα.