Σαν κινήσαμε τούτο το μακρύ και κρυφό μας ταξίδι,
απαλλαγμένοι από ύποπτους θεούς, μύθους και προφητείες
και ανοιχτήκαμε στα βαθιά του λυτρωμού τα πελάγη,
γρήγορα αρνηθήκαμε το ούριο το πελαγίσιο ανέμι
και δεν αποζητήσαμε του λιμανιού το αραξοβόλι,
παρά της ψυχής τ’ ανέμισμα και του μυαλού το ρίγος,
αβόλευτοι και λεύτεροι να πάμε στους καιρούς μας.
Προνοήσαμε να μην αφήσουμε του γυρισμού σημάδια
ούτε και χάρτες θέλαμε ν’ αποπλέουμε συμπληγάδες.
Μια θάλασσα δική μας ζωγραφίσαμε, με δέος και λατρεία,
να φύγουμε απ’ τα όνειρα που ησύχαζαν στις μνήμες
και να διαβούμε ορίζοντες που άσπριζαν σαν κύμα,
μη μας γλυκάνουν την καρδιά, το νου μας μην πλανέψουν
και δώσουμε στις μέρες μας προοπτική και χρώμα,
και γίνει το ταξίδι επιστροφή κι η λύτρωση ουτοπία.
Ξανοιγόταν μπροστά μας το αύριο ασυντρόφευτο
και πίσω δικάζαμε χρόνια στεγνά κι αξόδευτη γνώση.
Μεσοπέλαγα, μόνοι, χωρίς ορίζοντες και προορισμό
αποπλεύσαμε τη συμφορά της δίνης των δισταγμών
και αρνηθήκαμε, ξένοι και ναυαγοί να λογιαστούμε.
Και πηγαίναμε, και μακραίναμε, αυθεντικοί και βέβαιοι
πως οι πτώσεις μας κι οι ανυψωμοί, οι φυγές κι οι δίκες,
δεν ήταν του νου συμμόρφωση και της ψυχής ανάγκη
παρά συνείδηση ζωής και ολοκλήρωσης ταξίδι.
Εκσυγχρονίζουμε αναφορές και πραγματείες
για τη συνοχή και εξέλιξη της κοινωνίας,
παραθέτουμε δόγματα, αφορισμούς και ρήσεις
για τη συμμετοχή προσώπων, τάξεων και ομάδων
και συνθέτουμε με την προσωπική μας μαρτυρία
ομόσπονδες ομοιότητες και εύνομες αντιθέσεις.
Βουλεύεται η εξουσία ησυχαστήρια και σιωπές
με στόχασμα την πλάνη και τη σύννομη εντολή,
πως είναι η αλήθεια συστράτευση και υπακοή,
ισότητας μαρτυρία σε πρόσφορες αρχές και αξίες,
συνομοταξία ιδεών και σύμπλευση στις ανάγκες,
για να είναι πολυπλόκαμη και αβόλευτη η ζωή.
Αυθόρμητος εναγκαλισμός η πολυπραγμοσύνη
σε μια επισφαλή και αδυσώπητη καθημερινότητα,
να έχει η ταυτότητά μας μνήμες και υπερβάσεις,
αλώβητη από συμβιβασμούς και υποχωρήσεις,
ακόμη μια μαρτυρία ανοιχτού προσανατολισμού
στη θέαση του χρέους και του καθωσπρεπισμού.
Αυταπόδεικτο μέρισμα η προσωπική ευθύνη
στην προσαρμογή της συλλογικής πολυνομίας,
με την αυτογνωσία έκφραση και δημιουργία,
ως μαρτυρία και κατάθεση της αυτονομίας
στην αναγνώριση και το σεβασμό της ελευθερίας,
χωρίς το κίνητρο και την ισχύ της φιλαυτίας.
Η άρνηση του φανατισμού στις πεποιθήσεις,
η στόχευση σε ανεπιτήδευτους σκοπούς και θεωρίες,
αντήχηση είναι απεμπλοκής από την ειμαρμένη,
και η παραίτηση από δαψίλευμα σε πάγιους κανόνες,
μαρτυρία είναι σε σοφιστείες και ιερές διδαχές
για μια κοινωνία ανοιχτή στη γνώση και την πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου