ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες 

πάντα αυτές οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, άσχετα με τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός, είναι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, περισυλλογή και οριοθέτησης του τι πραγματικά είμαστε και θέλουμε. Εκ των πραγμάτων η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν μας αφήνει και πολλές επιλογές για αυτοβελτίωση,  ωστόσο εμείς οφείλουμε στον εαυτό μας πρώτιστα και κατ' επέκταση στους γύρω μας, να δημιουργούμε τις συνθήκες αυτές που μας βοηθούν να βελτιωνόμαστε και να βελτιώνουμε με το παράδειγμα μας. Οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν διπλό χρέος και μέσα από τη δύναμη της γραφής μπορούν να δείχνουν τους δρόμους και τους τρόπους που οδηγούν στην ψυχή, μέσα από την δική του θεώρηση ο καθένας/καθεμιά.  Οι σωτήρες είναι καλοί αλλά όταν δεν υπάρχουν πρέπει να γυρίζουμε προς τον εαυτό μας και να αναρωτιόμαστε τελικά μήπως η πραγματική σωτηρία έρχεται από μέσα μας, μήπως εμείς οι ίδιοι πρέπει να σώζουμε ότι μπορούμε και να παραδειγματίζουμε βέβαια με τον τρόπο ζωής μας και του άλλους;

Μέσα από αυτές τις σκέψεις μας θέλω να σας ευχηθώ να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες με πολλή αγάπη. Ακόμη για άλλη μια φορά θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και όλες για τα βιβλία που μου στέλνετε και για τα θετικά σχόλια σας. Πραγματικά έλαβα πολύ όμορφα βιβλία και απολογούμαι που δεν μπόρεσα ακόμα να ασχοληθώ με όλους σας λόγω προσωπικών μου υποχρεώσεων, ωστόσο επιμένω να διατηρώ αυτό το blog με ότι περισσεύει από το χρόνο μου για να γνωριζόμαστε και να έχουμε ένα δίαυλο επικοινωνίας και δημοσίευσης των έργων μας. 

Γιαννης, Ριτσος, «Εαρινη Συμφωνια» (αποσπασμα)

Ακου τα σήμαντρα

των εξοχικών εκκλησιών.

Φτάνουν από πολύ μακριά

από πολύ βαθιά.

Απ’ τα χείλη των παιδιών

απ’ την άγνοια των χελιδονιών

απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής

απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες

των ταπεινών σπιτιών.

 

Ακου τα σήμαντρα

των εαρινών εκκλησιών.

Είναι οι εκκλησίες

που δε γνώρισαν τη σταύρωση

και την ανάσταση.

 

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες

του Δωδεκαετούς

που ‘χε μια μάνα τρυφερή

που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι

έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι

που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα

της επερχόμενης Μαγδαληνής.

 

Χριστέ μου

τι θα ‘τανε η πορεία σου

δίχως τη σμύρνα και το νάρδο

στα σκονισμένα πόδια σου;».